Soiuz TMA

nave espacial tripulada do programa soviético Souiz

Soiuz TMA foi un modelo de nave Soiuz deseñado para misións na órbita terrestre. Estivo en servizo entre 2002 e 2011.[1][2]

Soiuz TMA
Descrición
Función: Misións na órbita terrestre.
Tripulación: Tres cosmonautas.[1][2]
Dimensións
Altura:: 6,98 m
Diámetro: 10,70 m (envergadura), 2,20 m (módulo de regreso)[2]
Lanzamento Carga útil: -
Retorno de Carga útil: -
Masa no lanzamento: 7220 kg[2]
Volume Presurizado: 9 m3[2]
Enerxía Eléctrica
Fonte: Paneis solares[2]
Tamaño:
Enerxía Xerada: 0,60 kW[2]
Motores a bordo
Motor principal:
Propulsores:
Rendemento
Resistencia: 200 días[2]
Apoapse:
Periapse :
Inclinación:
Lanzamento
Sitio de Lanzamento: Cosmódromo de Baikonur[2]
Rampla:
Foguete Acelerador: Soiuz FG[2]

Características editar

A Soiuz TMA é unha versión modernizada e mellorada da Soiuz TM mediante acordos entre Rusia e os Estados Unidos, cun sistema de paracaídas mellorado, un novo taboleiro de control e capacidade para levar 100 kg de carga ademais da tripulación e traer 50 kg de volta. As súas dimensión internas tamén foron lixeiramente modificadas para acoller mellor aos astronautas americanos e o sistema de amortiguamento dos asentos durante nas aterraxes foi mellorado. A partir do 2009 a Soiuz TMA comezou a usar o ordenador TsVM-101 en lugar do xa anticuado Argon 16, con tecnoloxía dos anos 1970 e máis pesado (70 kg contra os 8,3 kg do TsVM-101), e o sistema de telemetría analóxico sustituiuse por un dixital.[1][2]

A función da Soiuz TMA foi a de servir de transporte cara a Estación Espacial Internacional e de bote salvavidas unha vez acoplada a ela. Despois da retirada dos transbordadores espaciais, as Soiuz TMA foron as únicas naves capaz de levar astronautas á estación.[1][2]

Variantes editar

Soiuz TMA-M editar

A Soiuz TMA-M é unha variante da Soiuz TMA con varias melloras. Na nova versión o ordenador Argon-16, presente en tódalas Soiuz desde a Soiuz T, dos anos 1970, foi substituído polo máis moderno e potente TsVM-101 (cunha masa de 8,3 kg contra os 70 kg do Argon-16) e o sistema analóxico de telemetría foi cambiado por un máis compacto dixital denominado MBITS. Lanzáronse 20 Soiuz TMA-M, todas con éxito. Nas misións Soiuz TMA-14M e Soiuz TMA-17M un dos paneis solares non se despregou, sen que afectase á misión.[3]

Voos editar

Data[1][2][3] Centro de lanzamento[1][2][3] Misión[1][2][3] Resultado[1][2][3] Notas[1][2][3]
30 de outubro de 2002 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-1 Éxito Primeiro voo dunha Soiuz TMA.
26 de abril de 2003 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-2 Éxito
18 de outubro de 2003 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-3 Éxito
19 de abril de 2004 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-4 Éxito
14 de outubro de 2004 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-5 Éxito
15 de abril de 2005 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-6 Éxito
1 de outubro de 2005 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-7 Éxito
30 de marzo de 2006 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-8 Éxito
18 de setembro de 2006 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-9 Éxito
7 de abril de 2007 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-10 Éxito
10 de outubro de 2007 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-11 Éxito
8 de abril de 2008 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-12 Éxito
12 de outubro de 2008 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-13 Éxito
26 de marzo de 2009 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-14 Éxito
27 de maio de 2009 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-15 Éxito
30 de setembro de 2009 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-17 Éxito
20 de decembro de 2009 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-18 Éxito
2 de abril de 2010 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-19 Éxito
15 de xuño de 2010 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-20 Éxito
7 de outubro de 2010 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-01M Éxito
15 de decembro de 2010 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-21 Éxito
4 de abril de 2011 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-22 Éxito Último voo dunha Soiuz TMA.
7 de xuño de 2011 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-02M Éxito
21 de decembro de 2011 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-03M Éxito
15 de maio de 2012 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-04M Éxito
15 de xullo de 2012 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-05M Éxito
23 de outubro de 2012 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-06M Éxito
19 de decembro de 2012 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-07M Éxito
28 de marzo de 2013 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-08M Éxito
28 de maio de 2013 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-09M Éxito
25 de setembro de 2013 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-10M Éxito
7 de novembro de 2013 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-11M Éxito
25 de marzo de 2014 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-12M Éxito
28 de maio de 2014 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-13M Éxito
25 de setembro de 2014 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-14M Éxito
23 de novembro de 2014 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-15M Éxito
27 de marzo de 2015 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-16M Éxito
20 de xullo de 2015 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-17M Éxito
2 de setembro de 2015 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-18M Éxito
15 de decembro de 2015 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-19M Éxito
18 de marzo de 2016 Cosmódromo de Baikonur Soiuz TMA-20M Éxito Último voo dunha Soiuz TMA-M

Notas editar

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Gunter Dirk Krebs (2017). Gunter's Space Page, ed. "Soyuz -TMA 1 - 22 (7K-STMA, 11F732A17)" (en inglés). Consultado o 6 de decembro de 2017. 
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 Mark Wade (2017). "Soyuz TMA" (en inglés). Consultado o 6 de decembro de 2017. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Gunter Dirk Krebs (2021). Gunter's Space Page, ed. "Soyuz-TMA 01M - 20M (7K-STMA, 11F732A47)" (en inglés). Consultado o 8 de xullo de 2021. 

Véxase tamén editar

Outros artigos editar