Santuario de Santa María da Cruz
O Santuario de Santa María da Cruz (en italiano: Santuario di Santa Maria della Croce) é unha basílica menor que se encontra en Crema, comuna de Italia localizada na provincia de Cremona.
| Santuario de Santa María da Cruz | |
|---|---|
 Fachada do Santuario de Santa María da Cruz | |
| Datos xerais | |
| País |  Italia |
| Tipo | Santuario mariano |
| Advocación | Nossa Señora da Cruz |
| Localización | Crema |
| Coordenadas | 45°22′58″N 9°41′42″L / 45.382692, 9.69505Coordenadas: 45°22′58″N 9°41′42″L / 45.382692, 9.69505 |
| Catalogación | Monumento |
| Culto | |
| Culto | Igrexa Católica |
| Diocese | Diocese católica latina de Crema |
| Arquitectura | |
| Construción | 1490-1500 |
| Estilo | Arquitectura do Renacimiento |
| Medidas | 85 x 90 m |
| Páxina web | santamariadellacroce.it/ |
  Santuario de Santa María da Cruz | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Situada na Diocese de Crema, atópase a un quilómetro do centro da cidade, na Strada Statale 591, no camiño para Bérgamo.
Historia editar
O 13 de febreiro de 1489, Caterina degli Uberti, dunha familia tradicional de Crema, casou con Bartolomeo Pederbelli, tamén coñecido como Contaglio, malfeitor de Bérgamo e bandido da súa terra, que ocultou o seu pasado criminal á súa esposa.
Ó ano seguinte, a relación coa familia da noiva non foi doada, pois el nunca pagou o dote.
O 2 de abril de 1490, Contaglio convenceu (ou mesmo obrigou) a Caterina a seguilo na súa viaxe de regreso a Bérgamo, para a casa da familia del. Logo, fóra da cidade de Crema, en vez de coller o camiño para Bérgamo (a actual Vía Mulini), o home dirixiuse a un pequeno bosque chamado Novelletto. Alí, atacou con espada e coitelo á súa esposa, cortándolle a man dereita e unha parte do brazo. De tanta violencia, a espada quebrouse, e el fuxiu coa equipaxe da muller e catro aneis de ouro. Despois dese crime, non se soubo máis nada del.
Caterina pediu socorro á Nosa Señora para recibir os sacramentos; foi naquel momento que apareceu unha muller vestida con roupa pobre que lle dixo: "Eu son aquela á que chamaches..." e as feridas pararon de sangrar; mais, como as portas da cidade estaban xa pechadas, a muller deixou a Caterina descansando na casa dun campesiño. Á mañá seguinte, consultaron un médico e despois Caterina foi interrogada polo Juíz do Malefício (maxistrado veneto), e axiña un sacerdote chamado Filippo, da parroquia de San Bento, administroulle os sacramentos. Foi naquel momento no que as feridas recomezaron e Caterina faleceu.
Os primeiros milagres editar
No lugar onde Caterina foi atacada foi colocada unha Cruz, e un mes despois, o 3 de maio, un rapaz con graves problemas nun pé que non lle permitían camiñar, foi levado ao Novelletto. Despois das oracións, comezou a camiñar el só: foi o primeiro milagre e as crónicas din que o mesmo día aconteceron outros 40.
O 4 de maio, fíxose unha procesión solemne ao barrio Novelletto, e construíuse un pequeno altar onde foi colocada a Madonna col Bambino, doada polo milanés Gianfranco Cotta. O 5 de maio, moitos viron a Virxe chorar e aquel día sucederon cerca de 80 curas milagrosas. O Consello da Cidade decretou a construción dun edificio no lugar onde aparecera a Nosa Señora. As crónicas relatan outras curas milagrosas o 18 de maio e 2 de xuño.
O círculo luminoso editar
O podestà veneto de Crema, Nicolò Priuli, nunca confiou nos milagres e temía problemas de orde pública. O 18 de xuño foi ao Novelletto persoalmente e asistiu ao milagre do círculo luminoso: ao redor do Sol apareceu un círculo que parecía caer na terra por tres veces. Desde aquel momento, o podestà tornouse nun dos promotores da construción do santuario.
Arquitectura editar
Para a construción foi chamado o arquitecto lodigiano Giovanni Battagio, discípulo de Donato Bramante, que deseñou un edificio en estilo moderno a partir dun plano de cruz grega: un corpo central de cerca de 35 metros, circular e octogonal dentro e fóra, ao cal se xuntan catro pequenos corpos laterais de cerca de 15 metros de altura. Todo o edificio está en ladrillos á vista.
Altar e cripta editar
O corpo oriental está organizado en dous niveis: no superior encóntrase o altar maior, que chegou do duomo de Crema: pódese chegar subindo dúas escaleiras de mármore vermello de Verona. O tabernáculo é en bronce dourado.
Por enriba da parede encóntrase a gran pintura da Asunción de Benedetto Rusconi, nun cadro de Giacomo de Marchi e dourada por Nicolò Salserio Bianchi, Tommaso e Vincenzo Civerchio. O cume en madeira foi pintado polo mesmo Benedetto Rusconi e representa a Deus Pai.
Na decoración xeral do presbiterio ten catro bustos dos Doutores da Igrexa (Santo Ambrosio, San Xerome, Santo Agostiño e San Gregorio), probablemente de Agostino de Fondulis.
No nivel inferior, encóntrase a pequena cripta (ou scurolo), retangular, con voltas pintadas cos apóstolos. O altar é do paduano Pietro Danieletti e é de 1750. No fondo ten unha Edícula representando o milagre: Nosa Señora aparece e socorre a Caterina, no centro a man amputada da muller e a copia da espada do marido.
Sepultura editar
Nun altar lateral merece consideración a sepultura e a Adoración dos Magos de Bernardino Campi.
Galería de imaxes editar
-
O santuario, nun deseño do século XIX. -
O altar central, durante unha adoración eucarística. -
O santuario do lado de Vía Battagio. -
Vista parcial do tambor. -
A entrada occidental.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Silvio della Noce, Sul prodigioso movimento degli occhi dell’Immagine Ave Regina Cœlorum posta nel Santuario di S. Maria della Croce presso Crema, Milano, Tip. Osservatore Cattolico, 1870
- Angelo Zavaglio, Terre Nostre, Arti Grafiche di Crema, Crema, 1980
- Tommaso Ronna, Storia della Chiesa di Santa Maria della Croce eretta fuori della R. Città di Crema, Milano, 1825, Ristampa anastatica della Editrice Turris di Cremona, 1987
- AA.VV., Itinerari di fede tra Adda, Oglio e Po, Arti Grafiche Rossi, Soresina, 1994, Scheda del santuario ad opera di Cesare Alpini
- Fabrizio Loffi, S. Maria, il restauro compie cent'anni, en La Cronaca, 26 outubro de 2003
- Giorgio Zucchelli, S. Maria della Croce, editrice Il Nuovo Torrazzo, Crema, 2003
- Gruppo Antropologico Cremasco, I campanili della Diocesi di Crema, Leva Artigrafiche, Crema, 2009