Pioneer 1

Pioneer 1, denominada tamén como Able 2, foi unha sonda espacial que se intentou lanzar cara a Lúa por parte dos Estados Unidos de América.

Pioneer 1 / Able 2
Pioneer 1
Tipo	Científico
Organización	NASA, USAF
Destino actual	Reentrado na atmosfera.
Data de lanzamento	11 de outubro de 1958, 8:42 GMT
Foguete portador	Thor-Able
Sitio de lanzamento	Base espacial de Cabo Cañaveral
Obxectivo da misión	Estudo da Lúa.
Decaemento	13 de outubro de 1958, 3:46 GMT
NSSDC ID	1958-007A
Masa	34,2 kg
Dimensións	76 cm de altura, 74 cm de diámetro
Baterías	Níquel-cadmio para a ignición dos foguetes, de prata para a cámara e de mercurio para o resto de sistemas.

Características

Pioneer 1 foi lanzada o 11 de outubro de 1958 mediante un foguete Thor-Able desde a base espacial de Cabo Cañaveral cara a Lúa, pero a segunda fase do foguete non xerou suficiente pulo e a nave acadou unha traxectoria suborbital que a levou a só un terzo da distancia á Lúa antes de volver a caer á Terra.

A orixe da Pioneer 1, xunto coas súas irmás Pioneer 0 e Pioneer 2, está na aprobación en 1958 por parte dos Estados Unidos do primeiro plan para exploración lunar que deu lugar a cinco proxectos da Advanced Research Project Agency: tres xestionados pola USAF e dous polo Exército. O proxecto das Pioner luares foi transferido á NASA moi pouco despois da creación da axencia aeroespacial e a Pioneer 1 foi lanzada cara a Lúa tan só dez días despois da súa fundación.

A misión orixinal de Pioneer 1 era facer unha viaxe ata a Lúa e unha vez alí frear e entrar en órbita para facer medicións científicas, pero debido a unha falta de potencia da segunda etapa do foguete lanzador a órbita prevista converteuse unha traxectoria suborbital cun apoxeo de 113.800 km e que finalizou coa reentrada da nave na atmosfera terrestre ás 3:46 GMT do 13 de outubro de 1958. Intentouse usar o motor de frenada da sonda para polo menos poñer a nave en órbita terrestre, pero debido á baixa temperatura das baterías o foguete non se acendeu. Durante o voo os instrumentos de a bordo realizaron as súas medicións facendo algo de ciencia útil, descubrindo que a radiación arredor da Terra repártese formando bandas e medindo a súa extensión, cartografiando o fluxo ionizante, facendo as primeiras observacións de oscilacións hidromagnéticas no campo magnético terrestre e tomando as primeiras medidas da densidade de micrometeoritos e do campo magnético interplanetario.

Nave espacial

A estrutura da nave, de fibra de vidro, tiña forma de dous conos truncados unidos pola base mediante un cilindro baixo, cun conxunto de oito pequenos foguetes e unha antena dipolo nun dos extremos e un foguete de 13,3 kN de pulo no outro extremo, baseado no mísil aire-aire Falcon. Este último foguete tiña como misión frear a sonda ao seu paso pola Lúa para entrar na súa órbita. A nave tiña pintado un patrón de bandas brancas e escuras para como control térmico pasivo e a alimentación eléctrica era proporcionada por un conxunto de baterías de níquel-cadmio para a ignición dos foguetes, de prata para a cámara e de mercurio para o resto de sistemas. As transmisións terían lugar na frecuencia de 108,06 MHz para telemetría e medicións Doppler e a recepción de ordes desde a Terra faríase na frecuencia de 115 MHz. A nave estabilizaríase mediante xiro a 1,8 revolucións por segundo. En total, a sonda tiña unha altura de 76 cm, un diámetro de 72,5 cm e un peso de 38,1 kg.

Instrumentos científicos

A nave contaba coa seguinte instrumentación científica, totalizando 17,8 kg de masa:

• Unha cámara formada por un espello oscilante para escanear a Lúa e formar unha imaxe iluminando un fotodíodo infravermello de sulfuro de chumbo.
• Un contador de radiación.
• Un magnetómetro sinxelo.
• Un micrófono usado como detector de impactos de meteoritos.
• Resistores sensibles á temperatura para medir as condicións internas da sonda.

Causas do fallo do lanzamento

Determinouse que a causa da perda de pulo da segunda etapa foi unha válvula configurada incorrectamente que fixo que á súa vez un acelerómetro proporcionase información falsa, causando unha lectura errónea na velocidade dos gases de escape e levando a que o foguete se apagase 10 segundos antes do previsto.

Véxase tamén

Outros artigos

• Thor Able