Perséfone

Raíña do inframundo na mitoloxía grega

Na mitoloxía grega, Perséfone (do grego Περσεφόνη), tamén chamada Kore; "a doncela"), é a filla de Zeus e a deusa Deméter, e raíña do inframundo. Homero descríbea como a formidable e maxestosa raíña do inframundo, que fai efectivas as maldicións dos homes nas almas dos mortos. Perséfone foi secuestrada por Hades, o deus do inframundo.[1] O mito do seu secuestro amosa a súa función como personificación da vexetación que aparece na primavera e desaparece despois da colleita; polo tanto, tamén se asocia coa primavera e a fertilidade da terra. Existen mitos semellantes no Oriente, nos cultos de deuses como Atis, Adonis e Osiris,[2] e na Creta minoica.

Perséfone

Tipodivindade grega Editar o valor en Wikidata
Venerado porrelixión da Grecia Antiga e mitoloxía grega Editar o valor en Wikidata
Obra
Biografía
Sexomuller Editar o valor en Wikidata
Actividade
ResidenciaHades Editar o valor en Wikidata
Lugar de traballoGrecia Antiga Editar o valor en Wikidata
Familia
NaiDeméter e Estixia Editar o valor en Wikidata
PaiZeus Editar o valor en Wikidata
CónxuxeHades Editar o valor en Wikidata
ParellaAdonis e Zeus Editar o valor en Wikidata
Irmá/nDespina (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Fillo/aAgrianome (en) Traducir, Eubuleus (en) Traducir, Zagreu e Melinoe (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Descrito pola fonte
Contacto
RedesBNE: XX550489
Wikidata ]

Perséfone, como deusa da vexetación, e a súa nai Deméter eran as figuras centrais dos misterios eleusinos que precederon ós deuses olímpicos, e que prometían ós iniciados unha perspectiva máis alentadora despois da morte. Segundo a tradición órfica, Perséfone é a nai de Dioniso, Iaco ou Zagreo. A orixe da súa adoración é incerta, pero está baseada en cultos moi antigos de comunidades agrarias.

Na mitoloxía romana, é chamada Proserpina, e a súa nai Ceres.

  1. Martin Nilsson (1967). Die Geschichte der Griechische Religion Vol I pp 462–463, 479–480
  2. Fraser. The golden bough. Adonis, Attis and Osiris. Martin Nilsson (1967). Vol I, pp. 215