Péptido intestinal vasoactivo

composto químico

O péptido intestinal vasoactivo tamén chamado polipéptido intestinal vasoactivo ou VIP é unha hormona peptídica de 29 aminoácidos, que se produce en moitos tecidos de vertebrados, como o intestino, páncreas e núcleos supraquiasmáticos do hipotálamo cerebral.[1][2] O VIP estimula a contractilidade do corazón, causa vasodilatación, incrementa a glicoxenólise, fai baixar a presión arterial e relaxa o músculo liso da traquea, estómago e vesícula biliar. Nos humanos, o péptido intestinal vasoactivo está codificado polo xene VIP.[3]

O VIP ten unha vida media no sangue duns dous minutos.

Foi illado inicialmente de extractos intestinais e mostrou ter un potente efecto vasodilatador.

Funcións

editar

O VIP exerce efectos sobre os seguintes tecidos:

Tamén se atopa no cerebro e algúns nervios do sistema nervioso autónomo. O VIP intervén no control dos ritmos circadianos ao influír sobre unha rexión do cerebro que comprende os chamados núcleos supraquiasmáticos, onde está localizado o marcapasos dos ritmos circadianos. Os núcleos supraquiasmaticos coordinan a temporalización diaria do corpo e o VIP desempeña un papel chave na comunicación entre unha determinada célula do cerebro e esta rexión. Ademais, o VIP está tamén implicado na sincronización da función dos núcleos supraquiasmáticos co ciclo de luz-escuridade ambiental. Estes efectos combinados sobre os núcleos supraquiasmáticos fan que o VIP sexa un compoñente crucial da maquinaria de control dos ritmos circadianos nos mamíferos.

Patoloxía

editar

O VIP prodúcese en exceso no VIPoma.[5] Pode asociarse coa neoplasia endócrina múltiple tipo 1 (tumores hipofisarios, paratiroides e pancreáticos). Os síntomas son tipicamente os seguintes:

  • Diarrea profusa non hemorráxica/non mucoide (3L+), que causa a deshidratación e os trastornos electrolíticos asociados como hipocalemia (baixa concentracón de potasio) e trastornos de alcalose metabólica.
  • Síntomas derivados que poden aparecer son letargo e esgotamento.
  1. Fahrenkrug J, Emson PC (1982). "Vasoactive intestinal polypeptide: functional aspects". Br. Med. Bull. 38 (3): 265–70. PMID 6129023. 
  2. Said SI (1986). "Vasoactive intestinal peptide". J. Endocrinol. Invest. 9 (2): 191–200. PMID 2872248. 
  3. Linder S, Barkhem T, Norberg A, Persson H, Schalling M, Hökfelt T, Magnusson G (1987). "Structure and expression of the gene encoding the vasoactive intestinal peptide precursor". Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 84 (2): 605–9. PMC 304259. PMID 3025882. doi:10.1073/pnas.84.2.605. 
  4. Barada KA, Saadé NE, Atweh SF, Nassar CF. Neural mediation of vasoactive intestinal polypeptide inhibitory effect on jejunal alanine absorption. Am J Physiol. 1998 Oct;275(4 Pt 1):G822-8.[1]
  5. 5,0 5,1 5,2 Bowen R (1999-01-24). "Vasoactive Intestinal Peptide". Pathophysiology of the Endocrine System: Gastrointestinal Hormones. Colorado State University. Arquivado dende o orixinal o 04 de febreiro de 2012. Consultado o 2009-02-06. 
  6. "Vasoactive intestinal polypeptide". General Practice Notebook. Arquivado dende o orixinal o 21 de febreiro de 2009. Consultado o 2009-02-06. 
  7. Bergman RA, Afifi AK, Heidger PM. "Plate 6.111 Vasoactive Intestinal Polypeptide (VIP)". Atlas of Microscopic Anatomy: Section 6 - Nervous Tissue. www.anatomyatlases.org. Consultado o 2009-02-06. 
  8. Sanders, M. J.; Amirian, D. A.; Ayalon, A.; Soll, A. H. (1983-11). "Regulation of pepsinogen release from canine chief cells in primary monolayer culture". American Journal of Physiology-Gastrointestinal and Liver Physiology (en inglés) 245 (5): G641–G646. ISSN 0193-1857. doi:10.1152/ajpgi.1983.245.5.G641. 
  9. Kulick RS, Chaiseha Y, Kang SW, Rozenboim I, El Halawani ME (2005). "The relative importance of vasoactive intestinal peptide and peptide histidine isoleucine as physiological regulators of prolactin in the domestic turkey". Gen. Comp. Endocrinol. 142 (3): 267–73. PMID 15935152. doi:10.1016/j.ygcen.2004.12.024. 

Véxase tamén

editar

Outros artigos

editar

Bibliografía

editar

Ligazóns externas

editar