Nicolao Aleksandrovich de Rusia
Nicolao Aleksandrovich de Rusia (en ruso: Николай Александрович Романов) nado en Tsarskoe Selo o 20 de setembro de 1843 e finado en Niza o 24 de abril de 1865, foi tsarévich do Imperio ruso desde o 2 de marzo de 1855 até a súa morte. Era chamado polo hipocorístico Nixa.
| Nicolao Aleksandrovich | |
|---|---|
| Tsarévich de Rusia | |
 | |
| Nacemento | 20 de setembro de 1843 Palacio de Alexandre, Tsarskoe Selo, Imperio Ruso |
| Falecemento | 24 de abril de 1865 Niza, Francia |
| Predecesor | Alexandre Nikolaevich |
| Sucesor | Alexandre Aleksandrovich |
| Proxenitores | Alexandre II de Rusia María Aleksandrovna |
| Na rede | |
   | |
Traxectoria editar
Era o fillo máis vello do tsarévich Alexandre Nikolaevich e de María Aleksandrovna (María de Hesse-Darmstadt), quen ascenderon ao trono en 1855, trala morte do anterior tsar, Nicolao I.
Educación editar
.jpg)
Lembraba pola nobreza do seu trato e a modestia de carácter á súa nai. Os profesores encargados de preparalo para acceder ao trono ruso ven nel a alguén excepcional, cuxa intelixencia e humanidade elevarían a Rusia.
Para familiarizalo co pobo ruso, Alexandre II, faino percorrer Rusia desde que cumpriu os dezaoito anos. Estas viaxes continuas acaban por cansar ao tsarévich.
As causas da súa enfermidade producen varías hipótese no diagnóstico dos médicos: segundo uns, deberíase a un arrefriado da columna vertebral tras caerse dun cabalo, segundo outros, sofre de reumatismo. Recoméndaselle un tratamento de baños de mar en Scheveningue, preto da Haia.
Compromiso matrimonial editar
Esperanzados nunha rápida recuperación, os seus pais deciden comprometelo no verán de 1864, coa princesa María Sofía Frederica Dagmar de Dinamarca, segunda filla do rei Cristián IX de Dinamarca e de Luísa de Hesse-Kassel, e cuñada de Alberto Eduardo, Príncipe de Gales, herdeiro ao trono británico.[1] Pero a pesar dos medicamentos, os baños e as masaxes, as dores do tsarévich agrávanse día tras día, e Nicolao andaba encurvado como un ancián.
Crese que cando estaba no seu leito de morte, Nicolao expresou o seu desexo de que a súa noiva casase co seu irmán máis novo e sucesor como tsarévich, Alexandre.
Morte editar
Nicolao cría ter unha constitución forte ata que foi evidente que non era así. Crese que contraeu bronquite e foi enviado ao sur de Francia, onde chega en 1863, nun estado esquelético e sen apenas poder moverse. A emperatriz María Aleksandrovna instálase tamén en Niza, en vila Bermond, onde segue con angustia os progresos da enfermidade do seu fillo. Na noite do 23 ao 24 de abril de 1865, Nicolao sucumbe ante unha meninxite fulminante cerebral-espinal. De Niza, o seu corpo é levado a Villefranche (hoxe Villefranche-sur-Mer) e embarcado a bordo da fragata Alexandre Nevski para ser inhumado na catedral de San Pedro e San Paulo de San Petersburgo[1]
A familia imperial rusa fixo construír un oratorio no lugar onde o Gran duque morreu, construíndose despois unha grande igrexa ortodoxa entre 1903 e 1913, nas proximidades do oratorio, e que é cualificada a miúdo como a catedral ortodoxa rusa de Niza.
En Niza existe un bulevar chamado Tsarévich, próximo á catedral rusa, que perpetúa o recordo do gran duque Nicolao.
Devanceiros editar
Notas editar
Véxase tamén editar
| A Galipedia ten un portal sobre: Rusia |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Nicolao Aleksandrovich de Rusia  |
Bibliografía editar
- ZEEPVAT, Charlotte (2004): The Camera and the Tsars, Sutton Publishing