Marrakech

Marrakech
	Mrrakc (shi)
Localización
	31°37′46″N 7°58′52″O / 31.62947, -7.98108
Monarquía constitucional	Marrocos
Rexión	Marraquexe-Safim (pt)
Prefectura	Marraquexe (prefeitura) (pt)
Capital de	Dinastía almorábide (–1147); Imperio almohade (–1215); Marraquexe-Safim (pt) (2015–)
Poboación
Poboación	966.987 (2020) (4.204,29 hab./km²)
Número de fogares	268.925 (2024)
Xeografía
Parte de	Cidades imperiais de Marrocos (pt)
Superficie	230 km²
Altitude	465 m-468 m
Datos históricos
Fundador	Abu Bakr ibn Omar (pt)
Creación	1065
27 de abril de 1672	Evento clave
27 de abril de 1672	Siege of Marrakesh (en)
maio de 1673	Siege of Marrakesh (en)
1675	Siege of Marrakesh (en)
Organización política
• Xefe do goberno	Fatima Ezzahra El Mansouri (en) (2021–valor descoñecido)
Membro de	Organización das Cidades do Patrimonio Mundial
Identificador descritivo
Código postal	40000
Fuso horario	Hora de Europa Occidental; UTC±00:00
ISO 3166-2	MA-MAR
Outro
Irmandado con	Sousse ; Nova York ; Sidi Bennour (pt) ; A Meca ; Madrid ; París ; Ajaccio ; Tours ; Tombouctou ; Marsella ; Clermont-Ferrand ; Tashkent ; Granby (pt) (1981–); Granada (1994–); Odesa (2019–)
Páxina web	ville-marrakech.ma

Marrakech^[1] ou Marraquex^[2]^[3] (Murakush en tamazight; مراكش , Marrākuš ou Marrākiš, en lingua árabe), é unha cidade de Marrocos coñecida co alcume da Cidade Vermella e que foi capital de diversas dinastías islámicas, o que lle valeu o recoñecemento de Cidade Imperial de Marrocos, distinción que tamén posúen Meknes, Fez e Rabat. Segundo datos do ano 2004 ten 1 070 838 habitantes distribuídos nunha área de 6'2 quilómetros cadrados.

A cidade vella, coñecida como Medina de Marrakech, foi declarada Patrimonio da Humanidade pola UNESCO no 1985.

Historia

Foi fundada no 1062 polo xefe almorábide Abu Becre, converténdoa na capital do seu Estado, e a quen sucedeu nos labores de construción Youssef Ibn Tachfin. No ano 1147 os almohades conquistaron a cidade tras un longo asedio, destruíndoa para a reconstruír despois. Foi precisamente baixo o liderado do terceiro sultán almohade, Yaqub Al-Mansur, cando a cidade coñeceu o seu período de esplendor, iniciándose a construción da mesquita de Kutubia.

Mais no 1276, unha tribo do deserto, os merínidas, derrocaron ao derradeiro sultán almohade, privando a Marrakech do rango de capital durante tres séculos, concretamente ata o 1549, ano no que os sauditas derrotaron aos merínidas e converteron á cidade na súa nova capital. Sucedeu logo outro período de enriquecemento da urbe, coa construción de palacios coma o de Badi.

No século XVII desatouse unha guerra civil, que deu coma resultado a caída da dinastía saudita e a súa substitución pola actual dinastía alauíta, co conseguinte traslado da sede da capital. Porén, os alauítas non se esqueceron dela, e un monarca da dinastía, o sultán Moulay Ismail, creou o festival dos sete santos, trasladando as tumbas de sete persoeiros de renome a Marrakech, co obxectivo de atraer peregrinos cara a ela.

Diversos conflitos internos foron debilitando o poder dos sultáns, ata que no 1912 a cidade foi incorporada ao estado francés como parte integrante do Protectorado marroquí. Porén, axiña estouparon revoltas contra o dominio colonial dos franceses, sendo Marrakech un punto especialmente virulento, polo que estes víronse na obriga de pactar co líder dun dos grupos rebeldes, Thami El Glaoui, señor do Atlas, nomeándoo Pachá de Marrakech.

Non obstante, as arelas de independencia non deixaron de medrar, constituíndose politicamente no nacionalista Partido da Independencia, reprimido por Francia coa axuda de Thami El Glaoui. Mais o falecemento deste e a guerra que Francia sostiña en Alxeria permitiron a Marrocos acadar a súa independencia no 1956, co que Marrakech pasou a ser unha cidade do Estado independente de Marrocos, conservando a capitalidade Rabat.

Lugares de interese

Praza de Jamaa El Fna.

Medina de Marrakech. Declarada Patrimonio da Humanidade pola UNESCO, a cidade vella é un labirinto de rúas, palacios, mesquitas e mercados. Nela salientan a praza de Jamaa El Fna, no centro, a mesquita de Ben Youseff e o Museo de Marrakech, no norte, e o Palacio Real, erguido sobre as ruínas de palacios almohades precedentes, e o palacio Badi, no sur.
Mesquita de Kutubia. Situada no interior da Medina, foi construída no século XII. É famosa polo seu minarete de base cadrada que cos seus 77 metros de altura é a construción máis alta da cidade.
Palacio de Badi. Erguido no século XVI polo sultán Ahmed El Mansour, coas paredes e teitos recubertos de ouro e mármore, só durou cen anos en pé, cando Moulay Ismail o saqueou e levou as súas riquezas a Meknés. Hoxe en día pódese camiñar polas súas ruínas, configuradas por un patio principal que constitúe un inmenso espazo baleiro delimitado por bastións perforados. Conserva o que fora o gran estanque central e diversos mosaicos e estatuas espalladas
Tumbas Saadíes. As tumbas sagradas dos sultáns están xunto ao muro meridional da mesquita de Kasbah, na Medina ao carón do Palacio Real. A súa existencia foi un segredo celosamente agochado polos cidadáns de Marrakech aos occidentais, ata que nos anos 20 foron descubertas por militares franceses. Os seus accesos son revirados, sendo as máis monumentais as edificadas durante o reinado de Ahmed El Mansour.

Notas

↑ Criterios para o uso da lingua, SNL da Universidade da Coruña, 2012
↑ Lingua galega: dúbidas lingüísticas, ANL da Universidade de Vigo, 2004.
↑ Atlas xeográfico e histórico de Galicia e do Mundo, 2009.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Plano da cidade e información turística (en francés)

[1] Criterios para o uso da lingua, SNL da Universidade da Coruña, 2012

[2] Lingua galega: dúbidas lingüísticas, ANL da Universidade de Vigo, 2004.

[3] Atlas xeográfico e histórico de Galicia e do Mundo, 2009.

[1]

[2]

[3]