Marguerite Duras

Marguerite Duras
	;
Biografía
Nacemento	(fr) Marguerite Germaine Marie Donnadieu ; 4 de abril de 1914 ; Gia Định, Vietnam do Sur (en)
Morte	3 de marzo de 1996 (81 anos); 6.º arrondissement de Paris, Francia (pt)
Causa da morte	cancro do esófago
Lugar de sepultura	Cemiterio de Montparnasse, 21
Residencia	París
Educación	Universidade de París - Licence de droit (en) , DES (en) ; Escola Técnica Scientia
Actividade
Campo de traballo	Artes escénicas
Ocupación	escritora, autobiógrafa, xornalista, activista polos dereitos das mulleres, filósofa, dramaturga, guionista, novelista, directora de cinema, realizadora
Empregador	Elle (pt) ; Libération
Movemento	Nouveau roman
Pseudónimo literario	Marguerite Duras
Participou en
1977	1977 Cannes Film Festival (en)
1976	1976 Cannes Film Festival (en)
1975	1975 Cannes Film Festival (en)
Obra
	Obras destacables India Song (en) ; (1950) The Sea Wall (en) ; (1958) Moderato Cantabile (en) ; (1964) The Ravishing of Lol Stein (en) ; (1966) Le Vice-Consul (en) ; (1984) L'Amant (novela); (1985) La Douleur (en) ; (1991) The North China Lover (en) ;
Arquivos en	Institute for Contemporary Publishing Archives (en) [ 76DRS] ;
Familia
Cónxuxe	Dionys Mascolo (1947–1956); Robert Antelme (1939–1947)
Fillos	Jean Mascolo; () Dionys Mascolo
Nai	Marie Donnadieu-Legrand
Premios
	(1989) Premio Austríaco de Literatura Europea; (1984) Premio Goncourt, premiado polo traballo L'Amant (novela); (1983) Grand prix du théâtre (en) ;
	Sinatura
Descrito pola fonte	Obálky knih, ; Metzler Autorinnen Lexikon (en) , (p.147–149) >>>:Duras, Marguerite (eigtl. Donnadieu); Women film directors : an international bio-critical dictionary (en)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Duras.

Marguerite Donnadieu, nada en Gia Dinh (Saigón, Indochina Francesa) o 4 de abril de 1914 e finada en París o 3 de marzo de 1996, foi unha escritora e directora de cinema francesa, máis coñecida como Marguerite Duras.

Traxectoria

Naceu na antiga Indochina Francesa (actual Vietnam) e trasladouse a Francia, terra de seus pais, para estudar Dereito, pero acabou converténdose nunha escritora, e en 1943 mudou o seu nome para Marguerite Duras, tomando o nome dunha vila na rexión de Lot-et-Garonne, departamento onde se situaba a casa de seu pai.

Autora de numerosas novelas, pezas de teatro, filmes e narracións curtas, sería a súa novela O amante (1984) a que lle outorgaría a popularidade da que hoxe goza. Con esa novela gañou o Premio Goncourt, o galardón de narrativa máis prestixiado da literatura francesa, que favoreceu a tradución da obra a máis de corenta linguas. Hoxe leva vendidos máis de 2 000 000 de exemplares. Asemade, a novela foi adaptada ao cine por Jean-Jacques Annaud en 1992, converténdose tamén nun éxito de público. Posteriormente, continúa publicando textos literarios até que en 1991 aparece L'Amant de la Chine du Nord, que non sería a súa derradeira publicación, pero si a última obra relevante desde as perspectivas da crítica e do público. Esta novela considérase unha sorte de continuación e peche da narración que se comezara en L'Amant. Isto é, unha viaxe ficcional sobre a súa propia existencia, as súas relacións familiares e coas colonias francesas en Vietnam.

Outras obras importantes son Moderato Cantabile (tamén adaptado ao cine) e o filme India Song. Ao mesmo tempo, foi autora do guión do filme francés Hiroshima mon amour (1959), dirixido por Alain Resnais. O traballo literario de Duras relaciónase co movemento Nouveau roman -que contou cunha proposta semellante na literatura galega, a Nova Narrativa Galega- e co existencialismo. Pola súa banda, a produción cinematográfica da autora vincúlase á Nouvelle Vague. Como vemos, a crítica liga tanto o traballo literario coma o fílmico con dous movementos nouveau, isto é: propostas innovadoras que poñen en cuestión as formas tradicionais da arte e experimentan con novas posibilidades.

Morreu aos 81 anos de cancro. Está enterrada no Cemiterio de Montparnasse, en París.

Obras

Les Impudents, Plon, 1943.
La Vie tranquille, Gallimard, 1944.
Un barrage contre le Pacifique, Gallimard, 1950.
Le Marin de Gilbaltar, Gallimard, 1950.
Des petits chevaux de Tarquinia, Gallimard, 1953.
Des journées entières dans les arbres, Le Boa, Madame Dodin, Les Chantiers, Gallimard, 1954.
O xardín^[1] (Le Square), Gallimard, 1955.
Moderato Cantabile, Les Éditions de Minuit, 1958.
Les Viaducs de la Seine et Oise, Gallimard, 1959.
Hiroshima mon amour, Gallimard, 1960.
L'après-midi de M. Andesmas, Gallimard, 1960.
Le Ravissement de Lol V. Stein, Gallimard, 1964.
Teatre I : les Eaux et Forêts-le Square-La Musica, Gallimard, 1965.
Le Vice-consul, Gallimard, 1966.
L'Amante Anglaise, Gallimard, 1967.
Teatre II : Suzanna Andler-Des journées entières dans les arbres-Yes, peut-être-Le Shaga-Un homme est venu me voir, Gallimard, 1968.
Détruire, dit-elle, Les Éditions de Minuit, 1969.
Abahn Sabana David, Gallimard, 1970.
L'Amour, Gallimard, 1971.
« Ah! Ernesto », Hatlin Quist, 1971.
India Song, Gallimard, 1973.
Nathalie Granger, seguit de La Femme du Gange, Gallimard, 1973.
Le Camion, seguit de Entretien avec Michelle Porte, Les Éditions de Minuit, 1977.
L'Eden Cinéma, Mercure de France, 1977.
Le Navire Night, seguit de Césarée, les Mains négatives, Aurélia Steiner, Mercure de France, 1979.
Vera Baxter ou les Plages de l'Atlantique, Albatros, 1980.
L'Homme assis dans le couloir, Les Éditions de Minuit, 1980.
L'Eté 80, Les Éditions de Minuit, 1980.
Les Yeux verts, en les Cahiers du cinéma, n°312-313, junh 1980 e nòva edicion, 1987.
Agatha, Les Éditions de Minuit, 1981.
Outside, Albin Michel, 1981.
L'Homme atlantique, Les Éditions de Minuit, 1982.
Savannah Bay, Les Éditions de Minuit, 1982, 2nd edición 1983.
La Maladie de la mort, Les Éditions de Minuit, 1982.
Teatro III : -La Bête dans la jungle, despois Henry James, adaptación de James Lord e M. Duras,-Les Papiers d'Aspern, despois H. James, adaptación de M. Duras e Robert Antelme, La Danse de mort, despois August Strindberg, adaptación de M. Duras, Gallimard, 1984.
O amante (L'amant), Les Éditions de Minuit, 1984^[2].
La Douleur, POL, 1985.
La Musica deuxième, Gallimard, 1985.
Les Yeux bleus Cheveux noirs, Les Éditions de Minuit, 1986.
La Pute de la côte normande, Les Éditions de Minuit, 1986.
La Vie matérielle, POL, 1987.
Emily L., Les Éditions de Minuit, 1987.
La Pluie d'été, POL, 1990.
L'Amant de la Chine du Nord, Gallimard, 1991.
Yann Andrea Steiner, Gallimard, 1992.
Ecrire, Gallimard, 1993.
La Douleur, Gallimard, 1993.
C'est Tout, POL, 1995.

Notas

↑ Traducido ó galego en 1989 por Valentín Arias e publicado na colección Grandes do noso tempo de Xerais.
↑ Traducida por Oriana Méndez e publicada por Kalandraka en 2020. Ficha Arquivado 02 de xuño de 2020 en Wayback Machine. da obra na páxina web da editorial.

Véxase tamén

Bibliografía

Fernández del Riego, Francisco (1974). Letras do noso tempo. Vigo: Editorial Galaxia. ISBN 978-84-7154-219-9.

[1] Traducido ó galego en 1989 por Valentín Arias e publicado na colección Grandes do noso tempo de Xerais.

[2] Traducida por Oriana Méndez e publicada por Kalandraka en 2020. Ficha Arquivado 02 de xuño de 2020 en Wayback Machine. da obra na páxina web da editorial.

[1]

[2]