Laureano Domínguez Cao-Cordido
xornalista e profesor galego
Laureano Domínguez Cao-Cordido, nado en Ourense e finado en Madrid o 30 de outubro de 1962[1], foi un xornalista e profesor galego.
| Laureano Domínguez Cao-Cordido | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | século XIX |
| Lugar de nacemento | Ourense |
| Falecemento | 30 de outubro de 1962 |
| Lugar de falecemento | Madrid |
| Nacionalidade | España |
| Ocupación | xornalista e catedrático |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
TraxectoriaEditar
De pé, de esquerda a dereita: Apolinar Torres, Avelino Rodríguez Elías, Laureano Domínguez Cao-Cordido e Manuel Lustres Rivas.
Sentados Jaime Solá, Manuel Otero Bárcena e Blas Agra Mancebo.
Entrega do premio de xornalismo Manuel Otero Bárcena, 1932.
Sentados Jaime Solá, Manuel Otero Bárcena e Blas Agra Mancebo.
Entrega do premio de xornalismo Manuel Otero Bárcena, 1932.
Iniciouse como xornalista en El Cosmopolita. Instalouse en Vigo e foi vicepresidente da sociedade Juventud Progresiva en 1911[2]. Comezou a traballar no taller de Heraldo de Vigo como tipógrafo. Licenciouse en Letras e foi profesor de Instituto. Foi redactor xefe de Faro de Vigo, colaborou en periódicos galegos e españois como El Debate e ABC, e foi correspondente de La Vanguardia en Vigo. Na Segunda República foi secretario do Consello comarcal de Vigo do Partido Agrario Español[3]. Trasladado a Madrid, foi xefe de redacción de La Vanguardia en Madrid (1950-1960).
NotasEditar
- ↑ Noticia en La Vanguardia
- ↑ Noticiero de Vigo, 16-5-1911, p. 3.
- ↑ El Pueblo Gallego, 24-4-1935, p. 2.