Avelino Rodríguez Elías
Avelino Rodríguez Elías, nado en Afife (Portugal) en 1872 e finado en Asunción (Paraguai) o 13 de febreiro de 1958, foi un escritor e xornalista galego.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1872 Afife, Portugal (pt)  |
| Morte | 13 de febreiro de 1958 (85/86 anos) Asunción, Paraguai |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor, xornalista |
| Membro de | |
 | |
Traxectoria
editarFillo de nai galega, naceu en Portugal, pero trasladouse a Vigo, onde dirixiu La República e colaborou en Faro de Vigo e El Eco de Puente-Caldelas, foi director da revista Ecos de Vigo e de El Puerto de Vigo (1923). Foi cronista da cidade entre 1926 e 1936.
Foi autor de moitas iniciativas a prol da cidade de Vigo: promotor da creación do corpo de bombeiros, da Cruz Vermella; pediu a creación do museo de Castrelos en 1909 e, en 1926, presentou un proxecto para cumprir tal obxectivo; reivindicou o escudo da cidade e foi o primeiro que demandou a creación do estadio de Balaídos[Cómpre referencia].
No verán de 1936 tivo que fuxir de Vigo, vía Portugal, rumbo ao exilio en Paraguai. Á súa chegada a Asunción comezou a escribir para o xornal El País.
Obra
editar
Autor dunha obra numerosa entre a que destacan traballos históricos sobre Rande e a Reconquista de Vigo. Tamén cultivou o teatro en galego escribindo un feixe de once pezas teatrais de diferente composición e estruturas diversas (comedia, entremés, alegoría, monólogo): Os catros túneles, O embargo (1911), O miñato e mais a pomba (1913), O trunfo da muiñeira (1914), ¿Cásome ou non me caso?, San Antón o casamenteiro (1920), O sobriño do abade (1927), O garda Mor (1929), O pano amarelo, A tixeira da vida e A venganza do sultán. Moitas delas foron representadas polo Real Coro Toxos e Flores, e apareceren reunidas en 1930 co título Obras teatrales galegas.
- O retabro da capela maior da Eirexa Colexiata de Baiona.
- La Reconquista de Vigo en 1809: juicio crítico e histórico, 1916.
- La escuadra de plata, 1935.
- El Museo de Bellas Artes y la Biblioteca Americana Juansilvano Godoi, 1940.
- Mujeres de todos los tiempos, 1945.
- Contos do turreiro e outros relatos.[1]
- Historia de Vigo (inédita).
Notas
editar- ↑ Contos do turreiro Consellería de Educación e Ordenación Universitaria, Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humamidades, 2010, 582 px.
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- González Martín, Gerardo (2006). Paixón por Vigo. Vida e obra do cronista Rodríguez Elías. Vigo: Instituto de Estudos Vigueses. ISBN 84-89599-32-7. Arquivado dende o orixinal o 10 de xuño de 2015. Consultado o 16 de novembro de 2013.
| Predecesor: Nicolás Taboada Fernández |
Cronista de Vigo 1926 - 1936 |
Sucesor: José Espinosa Rodríguez |