Wikipedia

Konrad Zuse

Konrad Zuse, nado en Berlín o 22 de xuño de 1910 e finado en Hünfeld o 18 de decembro de 1995, foi un enxeñeiro civil, científico computacional pioneiro, inventor e empresario alemán. A súa maior achega foi a primeira computadora programábel; o Z3 foi operativo a partir de maio de 1941. Grazas a esta máquina e as súas predecesoras, Zuse foi considerado o inventor da computadora moderna.[1][2][3][4][5][6]

Infotaula de personaKonrad Zuse

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(de) Konrad Ernst Otto Zuse Editar o valor em Wikidata
22 de xuño de 1910 Editar o valor em Wikidata
Wilmersdorf (Imperio Alemán) Editar o valor em Wikidata
Morte18 de decembro de 1995 Editar o valor em Wikidata (85 anos)
Hünfeld, Alemaña Editar o valor em Wikidata
Lugar de sepulturaNeuer Friedhof, Hünfeld (en) Traducir 50°40′14″N 9°46′26″L / 50.670475, 9.773934 Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeAlemaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade Técnica de Berlín (1927–1935)
Konrad-Zuse-Gymnasium Hoyerswerda (en) Traducir (–1927)
Collegium Hosianum (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoCiencias da computación Editar o valor em Wikidata
Lugar de traballo Alemaña Editar o valor em Wikidata
Ocupacióninventor , enxeñeiro , informático teórico , emprendedor , enxeñeiro civil Editar o valor em Wikidata
EmpregadorSiemens AG (1969–)
Zuse KG (en) Traducir (1949–1969)
Aerodynamics Research Institute (en) Traducir (1939–1945)
Henschel & Sohn (pt) Traducir (1935–1939) Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua alemá Editar o valor em Wikidata
Obra
Obras destacables
Arquivos en
Familia
FillosHorst Zuse (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios
Sinatura
Editar o valor em Wikidata
IMDB: nm0958826 WikiTree: Zuse-1 Find a Grave: 235575285 Editar o valor em Wikidata

Zuse destacou tamén pola máquina de computación S2, considerada a primeira computadora de control de procesos. Fundou unha das primeiras empresas de computadoras en 1941, producindo o Z4, que se converteu na primeira computadora comercial. Dende 1943[7] a 1945[8] deseñou a primeira linguaxe de programación de alto nivel, Plankalkül. En 1969, Zuse suxeriu o concepto dun universo baseado en computación no seu libro Rechnender Raum.

Gran parte do seu primeiro traballo foi financiado pola súa familia e comercio, mais a partir de 1939 recibiu fontes do goberno nazi.[9] Debido á segunda guerra mundial, o traballo de Zuse foi enormemente ignorado no Reino Unido e nos Estados Unidos. Posiblemente a súa primeira influencia documentada nunha empresa estadounidense foi a opción de IBM nas súa patentes en 1946.

Existe unha réplica do seu Z3, ademais do Z4 orixinal, no Deutsches Museum de Múnic. O Deutsches Technikmuseum de Berlín ten unha exposición dedicada a Zuse, en que mostra doce das súas máquinas, incluída unha réplica da Z1 e varias pinturas realizadas por Zuse.

Traxectoria editar

Primeiros anos editar

 
Z1

Nado en Berlín, Zuse graduouse como enxeñeiro civil pola Technische Hochschule Berlin-Charlottenburg en 1935. Durante os seus estudos de enxeñaría, Zuse tivo que facer moitos cálculos rutineiros a man, o que atopaba aburrido. Esta experiencia levouno a imaxinar cunha máquina que puidese facer cálculos.

Comezou a traballar na fábrica de avións de Henschel en Dessau, mais só un ano despois renunciou ao seu traballo para construír unha máquina programable. Traballou no apartamento dos seus pais en 1938 ata lograr o seu primeiro intento, chamado Z1, que era unha calculadora mecánica binaria operada con electricidade e de programabilidade limitada. Lía instrucións dende unha cinta perforada. Z1 nunca funcionou ben, debido á falta de suficiente precisión mecánica. A Z1 e os seus planos orixinais foron destruídos durante a segunda guerra mundial.

Trala segunda guerra mundial editar

 
Monumento a Zuse en Hünfeld, Hesse

A compañía de Zuse foi destruída en 1945 por un ataque aliado, xunto coa Z3. A Z4, baseada en relés e parcialmente rematada, fora levada con anterioridade a un lugar máis seguro. Zuse deseñou unha linguaxe de programación de alto nivel, o Plankalkül, supostamente entre 1941 e 1945, aínda que non o publicou ata 1972. Ningún compilador ou intérprete estivo dispoñible para o Plankalkül ata que un equipo da Universidade Libre de Berlín o puxo en marcha en 2000, cinco anos despois da morte de Zuse.

En 1946, Zuse fundou a primeira compañía de computadoras do mundo, Zuse-Ingenieurbüro Hopferau. Conseguiu capital de risco a través da ETH Zürich e unha opción de IBM sobre as patentes de Zuse.

Zuse fundou outra compañía, Zuse KG en 1949. A Z4 foi rematada e entregada a unha compañía en Suíza en setembro de 1950. Nese momento era a única computadora que estaba a funcionar no continente europeo, e a primeira computadora do mundo que foi vendida, superando a Ferranti Mark I por cinco meses e a UNIVAC I por dez meses. Outras computadoras, todas numeradas cunha Z inicial, foron construídas por Zuse e a súa empresa. Destacan Z11, que foi vendida á industria da óptica e ás universidades e Z12 que foi a primeira computadora cunha memoria baseada en cinta magnética.

En 1967, Zuse KG construíra un total de 251 computadoras. Debido a problemas financeiros, foi vendida á compañía Siemens AG. Ese mesmo ano, Zuse suxeriu que o universo en si mesmo era unha retícula de computadoras (física computacional). En 1969 publicou o libro Rechnender Raum.

Entre 1987 e 1989, Zuse recreou a Z1 e sufriu un ataque cardíaco durante o proxecto. O resultado final tiña 30 000 compoñentes, custou 800 000 marcos, e requiriu catro persoas (incluído Zuse) para construíla. Os fondos para ese proxecto de retrocomputación foron provistos por Siemens e por un consorcio de cinco compañías.

Zuse recibiu varios premios polo seu traballo. Despois do seu retiro, centrouse na súa afección, a pintura.

Notas editar

  1. ↑ PDF Raúl Rojas: Konrad Zuse’s Legacy: The Architecture of the Z1 and Z3
  2. ↑ [1] [2] Raúl Rojas: How to make Zuse's Z3 a universal computer.
  3. ↑ RTD Net: "From various sides Konrad Zuse was awarded with the title "Inventor of the computer"."
  4. ↑ GermanWay Arquivado 31 de maio de 2013 en Wayback Machine.: "(...)German inventor of the computer"
  5. ↑ Monsters & Critics Arquivado 22 de maio de 2013 en Wayback Machine.: "he [Zuse] built the world's first computer in Berlin"
  6. ↑ About.com Arquivado 01 de xuño de 2020 en Wayback Machine.: "Konrad Zuse earned the semiofficial title of 'inventor of the modern computerModelo:'"
  7. ↑ Inception of a universal theory of computation with special consideration of the propositional calculus and its application to relay circuits (Zuse, Konrad, (1943) "Ansätze einer Theorie des allgemeinen Rechnens unter besonderer Berücksichtigung des Aussagenkalküls und dessen Anwendung auf Relaisschaltungen"), unpublished manuscript, Zuse Papers 045/018.
  8. ↑ "(full text of the 1945 manuscript)" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 10 de febreiro de 2012. Consultado o 19 de xaneiro de 2020. 
  9. ↑ "Weapons Grade: How Modern Warfare Gave Birth To Our High-Tech World", David Hambling. Carroll & Graf Publishers, 2006. ISBN 0-7867-1769-6, ISBN 978-0-7867-1769-9. Consultado o 14 de marzo de 2010.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Konrad Zuse: The Computer – My Life, Springer Verlag, ISBN 3-540-56453-5, ISBN 0-387-56453-5
  • Jürgen Alex, Hermann Flessner, Wilhelm Mons, Horst Zuse: Konrad Zuse: Der Vater des Computers. Parzeller, Fulda 2000, ISBN 3-7900-0317-4
  • Raul Rojas (Hrsg.): Die Rechenmaschinen von Konrad Zuse. Springer, Berlín 1998, ISBN 3-540-63461-4.
  • Wilhelm Füßl (Ed.): 100 Jahre Konrad Zuse. Einblicke in den Nachlass, Múnic 2010, ISBN 978-3-940396-14-3.
  • Jürgen Alex: Wege und Irrwege des Konrad Zuse. In: Spektrum der Wissenschaft (dt. Ausgabe von Scientific American) 1/1997, ISSN 0170-2971.
  • Hadwig Dorsch: Der erste Computer. Konrad Zuses Z1 – Berlin 1936. Beginn und Entwicklung einer technischen Revolution. Mit Beiträgen von Konrad Zuse und Otto Lührs. Museum für Verkehr und Technik, Berlín 1989.
  • Clemens Kieser: „Ich bin zu faul zum Rechnen“ – Konrad Zuses Computer Z22 im Zentrum für Kunst und Medientechnologie Karlsruhe. En: Denkmalpflege in Baden-Württemberg, 4/34/2005, Esslingen am Neckar, S. 180–184, ISSN 0342-0027.
  • Mario G. Losano (ed.), Zuse. L'elaboratore nasce in Europa. Un secolo di calcolo automatico, Etas Libri, Milán 1975, pp. XVIII-184.
  • Arno Peters: Was ist und wie verwirklicht sich Computer-Sozialismus: Gespräche mit Konrad Zuse. Verlag Neues Leben, Berlín 2000, ISBN 3-355-01510-5.
  • Paul Janositz: Informatik und Konrad Zuse: Der Pionier des Computerbaus in Europa – Das verkannte Genie aus Adlershof. En: Der Tagesspiegel Nr. 19127, Berlín , 9 de marzo de 2006, Beilage Seite B3.
  • Jürgen Alex: Zum Einfluß elementarer Sätze der mathematischen Logik bei Alfred Tarski auf die drei Computerkonzepte des Konrad Zuse. TU Chemnitz 2006.
  • Jürgen Alex: Zur Entstehung des Computers – von Alfred Tarski zu Konrad Zuse. VDI-Verlag, Düsseldorf 2007, ISBN 978-3-18-150051-4, ISSN 0082-2361.
  • Herbert Bruderer: Konrad Zuse und die Schweiz. Wer hat den Computer erfunden? Charles Babbage, Alan Turing und John von Neumann Oldenbourg Verlag, Múnic 2012, XXVI, 224 Seiten, ISBN 978-3-486-71366-4

Ligazóns externas editar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Konrad_Zuse&oldid=6411671»