Ivan Vazov

Ivan Vazov
	;
Nome orixinal	(bg) Иван Вазов
Biografía
Nacemento	(bg) Иван Минчов Вазов ; 9 de xullo de 1850 ; Sopot (Imperio Otomán)
Morte	22 de setembro de 1921 (71 anos); Sofía (Reino de Bulgaria)
Lugar de sepultura	Igrexa de Santa Sofía de Sofía
Minister of Education and Science (en)
	26 de agosto de 1897 – 18 de xaneiro de 1899
Member of the Bulgarian National Assembly (en)
	; Lexislatura: 8th Regular National Assembly of Bulgaria (en)
Member of the Bulgarian National Assembly (en)
	; Lexislatura: 5th Grand National Assembly of Bulgaria (en)
Member of the Bulgarian National Assembly (en)
	; Lexislatura: 9th Regular National Assembly of Bulgaria (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Bulgaria
Actividade
Lugar de traballo	Sofía (1889–1921); Odesa (1886–1889); Plovdiv (1881–1885); Berkovica (pt) (1879–1880); Svilengrad (pt) (1872–1873); Oltenița (pt) ; Ruse (pt) ; Svishtov (pt)
Ocupación	poeta , tradutor , político , prosista , xuíz , escritor , dramaturgo , novelista , crítico
Partido político	People's Party (Bulgaria) (en)
Membro de	Academia de Ciências da Bulgária (pt) ; Writers Union of Bulgaria (en)
Xénero artístico	Epopea e poesia lírica (pt)
Influencias	Hristo Botev (pt)
Pseudónimo literario	Пейчин ; Боянец ; Белчин ; Д. Н-ров ; Добринов ; Ц-в ; Н-чев
Lingua	Lingua búlgara
Obra
	Obras destacables Q104013834 ; (1884) Epic of the Forgotten (en) ; (1884) Q12291024 ; (1894) Pod Igoto ;
Familia
Familia	Vazov (en)
Cónxuxe	Atina Bolyarska (1891–1921)
Parella	Evgenia Mars (en) (1905–1921)
Pais	Mincho Vazov (pt) e Saba Vazova (pt)
Irmáns	Georgi Vazov (pt) , Vladimir Vazov (pt) , Boris Vazov (pt) , Kiril Vazov (pt) , Mihail Vazov (pt) , Nikola Vazov (pt) , Ana Vazova (pt) e Valka Vazova-Fetvadzhieva (pt)
	Premios Order of Saints Cyril and Methodius (en) ; honorary citizen of Sofia (en) ; honorary doctor of Sofia University (en) ;

Ivan Minchov Vazov (en búlgaro: Иван Минчов Вазов), nado en Sopot o 27 de xuño de 1850 e finado en Sofía o 22 de setembro de 1921, foi un poeta, novelista e dramaturgo búlgaro, coñecido como "o patriarca da literatura búlgara".^[1]^[2]^[3] Naceu en Sopot, localidade do val das Rosas de Bulgaria (entón parte do Imperio Otomán). As obras de Ivan Vazov transcorren en dúas épocas históricas, o renacemento búlgaro e a época trala independencia.

Vazov ten o máis alto título de honra da Academia Búlgara das Ciencias. Foi Ministro de Educación e Ilustración Popular entre o 7 de setembro de 1897 e o 30 de xaneiro de 1899, representando ao Partido Popular.

Traxectoria editar

A data exacta do nacemento de Vazov é discutida. Os seus pais, Saba e Mincho Vazov tiveron unha grande influencia no mozo.

Tras rematar a escola primaria en Sopot, Mincho enviou o seu fillo a Kalofer, designado profesor axudante. Tras facer os seus exames finais en Kalofer, o mozo profesor volveu a Sopot a axudar na tenda do seu pai. O seguinte ano, o seu pai enviouno a Plovdiv a escola de Naiden Gerov. Aló, Vazov deu os seus primeiros pasos como poeta.

Volveu a Sopot só para marchar logo a Oltenița en Romanía, xa que o seu pai desexaba que se convertese en aprendiz e estudante de comercio co seu tío, aínda que Vazov non amosou interese polo comercio. Pola contra, mergullouse na literatura e axiña marchou de onda o seu tío e marchou a Brăila, onde viviu con revolucionarios búlgaros no exilio e coñeceu a Hristo Botev, revolucionario e poeta.

En 1874, uniuse á loita pola independencia de Bulgaria do Imperio Otomán. Volveu a Sopot o ano seguinte, facéndose membro do comité revolucionario local. Tralo fracaso do levantamento de abril de 1876, tivo que abandonar o país, marchando a Galaţi, onde estaban exiliados a maioría dos revolucionarios sobreviventes. Alí foi nomeado secretario do comité.

Vazov foi influenciado probablemente por Botev, que era o líder ideolóxico do movemento revolucionario búlgaro. Comezou a escribir os seus famosos poemas con Botev e outros emigrantes búlgaros en Romanía. En 1876 publicou a súa primeira obra, "Пряпорец и гусла", seguida por "Тъгите на България" en 1877.

Bulgaria conseguiu a súa independencia en 1878 trala guerra ruso-turca e Vazov escribiu o célebre Епопея на забравените. Converteuse no editor das revistas políticas Science e Dawn. Con todo, foi obrigado a exiliarse unha vez máis, desta volta a Odesa, a causa da persecución da facción política rusófila. Volveu a Bulgaria coa axuda da súa nai Suba Vazova e comezou a dar clases. A seguinte parada na súa vida foi en Svishtov, onde se converteu en funcionario.

Casa de Ivan Vazov, agora un museo, en Sofía, Bulgaria

Mudouse a Sofía en 1889, e comezou a publicar a revista Dennitsa. A novela de 1888 Pod igoto, que mostra a opresión otomá en Bulgaria, é a obra máis coñecida da literatura búlgara clásica e foi traducida a máis de trinta linguas.^[4]

Ao final da súa vida, Vazov foi unha figura destacada e amplamente respectada na vida social e cultural da Bulgaria independente.

Outras obras editar

Algunhas das obras máis célebres de Vazov son Нова земя (1894), Песни за Македония (1914) e Не ще загине (1920) e as obras de teatro Хъшове (1894), Borislav (1909) e Ivaylo (1911).

Lugar histórico editar

Baixorrelevo de Vazov na rúa Vazovova, Bratislava

A casa de Vazov en Sofía converteuse nun museo que contén unha recreación da súa residencia con mobles de época e o seu can disecado. O museo está situado na esquina das rúas Ivan Vazov e Georgi S. Rakovski.

Honras editar

Tumba de Vazov no centro de Sofía. Ao fondo está a igrexa de Santa Sofía. A tumba é unha pedra de sienita dos montes Vitosha onde Vazov gustaba de ir pasear. (42°41.799′N 23°19.943′L / 42.696650, -23.332383)

O teatro nacional Ivan Vazo de Sofía recibiu o seu nome, igual que a biblioteca nacional Ivan Vazov de Plovdiv. Un parque preto da igrexa de Santa Sofía da capital búlgara acolle o monumento máis coñecido a Vazov.

A rúa Vazovova de Bratislava e o Vazov Point e Vazov Rock na illa Livingston nas illas Shetland do Sur na Antártida tamén recibiron o seu .^[5]

En 1917, foi candidato ao premio Nobel de literatura.^[6]

Notas editar

↑ Bourchier, J. D. (1910). "Bulgaria". The Encyclopaedia Britannica; A Dictionary of Arts, Sciences, Literature and General Information. IV (BISHARIN to CALGARY) (11.ª ed.). Cambridge, England: At the University Press. p. 786. Consultado o 18 de xuño de 2018 – vía Internet Archive.
↑ Grogan, Ellinor (xuño de 1922). "Ivan Vazov". The Slavonic Review 1 (1): 225–227. JSTOR 4201601.
↑ Robinson, Lucy Catlin Bull (1917). "Ivan Vazov, Critical and Biographical Introduction". En Warner, C.D. et. al. The Library of the World's Best Literature. An Antology in Thirty Volumes 26. Consultado o 18 de xuño de 2018 – vía Bartleby.com (Great Books Online).
↑ Vazoff, Ivan (1912). Under the Yoke: A Romance of Bulgarian Liberty with An Introduction by Edmund Gosse. Londres: William Heinemann. Consultado o 17 de xuño de 2018 – vía Internet Archive.
↑ Vazov Point SCAR Composite Gazetteer of Antarctica
↑ "Nomination Database". Consultado o 27 de maio de 2016 – vía Nobelprize.org.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Bull, Lucy Catlin (1897). "Ivan Vazoff (1850 -)". En Warner, Charles Dudley. Library of the World's Best Literature. Ancient and Modern 26. Nova York: R.S.Peale and J.A. Hill. pp. 15263–15286. Consultado o 18 de xuño de 2018 – vía Internet Archive.
Tsanov, Radoslav A. (1908). "Ivan Vazoff: Balkan Poet and Novelist". Poet Lore, A Magazine of Letters (Nova York: AMS Reprint Company) 19: 98–110. Consultado o 18 de xuño de 2018 – vía HathiTrust Digital Library.
Gosse, Edmund (1912). "Introduction". Under the Yoke: A Romance of Bulgarian Liberty by Ivan Vazoff. Londres: William Heinemann. pp. i–ix. Consultado o 18 de xuño de 2018 – vía Internet Archive.
Keller, Helen Rex (1923). "Under the Yoke ("Pod Igoto)". The Reader's Digest of Books. New York: The Macmillan Company. pp. 868–869. Consultado o 18 de xuño de 2018 – vía HathiTrust Digital Collection.
Ташев, Ташо. Министрите на България 1879-1999. София, АИ „Проф. Марин Дринов“ / Изд. на МО, 1999. ISBN 978-954-430-603-8 / ISBN 978-954-509-191- 9. с. 74-75.
Карчев, Петър. През прозореца на едно полустолетие (1900-1950), София, 2004, стр. 274.
Михаил Арнаудов. „Македония като българска земя“. (беседа, държана в Битоля на 4 юли 1941 г.)
Бачева, Ирина и др. Кратък летопис. // vazovmuseum.com. Къща музей "Иван Вазов" - Сопот, 2013. Посетен на 2013-03-18.
Аврамов, Румен. Комуналният капитализъм: Т.II. София, Фондация Българска наука и култура / Център за либерални стратегии, 2007. ISBN 978-954-90758-8-5. с. 22.
SCAR Composite Gazetteer of Antarctica: Vazov Point.
Нацева, Розалина, Любен Иванов, Инес Лазарова, Петя Кръстева. Каталог на българските банкноти. Българска народна банка. С., 2004. ISBN 954-9791-74-2, с. 107

Ligazóns externas editar

[1] Bourchier, J. D. (1910). "Bulgaria". The Encyclopaedia Britannica; A Dictionary of Arts, Sciences, Literature and General Information. IV (BISHARIN to CALGARY) (11.ª ed.). Cambridge, England: At the University Press. p. 786. Consultado o 18 de xuño de 2018 – vía Internet Archive.

[2] Grogan, Ellinor (xuño de 1922). "Ivan Vazov". The Slavonic Review 1 (1): 225–227. JSTOR 4201601.

[3] Robinson, Lucy Catlin Bull (1917). "Ivan Vazov, Critical and Biographical Introduction". En Warner, C.D. et. al. The Library of the World's Best Literature. An Antology in Thirty Volumes 26. Consultado o 18 de xuño de 2018 – vía Bartleby.com (Great Books Online).

[4] Vazoff, Ivan (1912). Under the Yoke: A Romance of Bulgarian Liberty with An Introduction by Edmund Gosse. Londres: William Heinemann. Consultado o 17 de xuño de 2018 – vía Internet Archive.

[5] Vazov Point SCAR Composite Gazetteer of Antarctica

[6] "Nomination Database". Consultado o 27 de maio de 2016 – vía Nobelprize.org.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]