Illa Bolshoy Zayatsky

A illa Bolshoy Zayatsky (en ruso: Большой Заяцкий Остров, "Illa da Gran Lebre") é unha illa do Mar Branco. É unha das seis illas principais que comprenden o arquipélago Solovetsky. A illa é famosa pola súa historia e natureza. Na prehistoria, a illa foi utilizada como santuario pola poboación indíxena costeira. A mediados do século XVI os monxes do mosteiro de Solovetsky organizaron un porto de tránsito nesta illa que máis tarde se converteu na ermida de San Andrés. Hoxe en día, a illa é un territorio protexido con memorias históricas de varias épocas. Desde 1992 está catalogado como Patrimonio da Humanidade pola UNESCO como parte do complexo do mosteiro de Solovetsky.

Illa Bolshoy Zayatsky

Tipo	illa
Parte de	Cultural and Historic Ensemble of the Solovetsky Islands (en) Ilhas Solovetsky (pt)
Localización
División administrativa	Óblast de Arjánguelsk, Rusia
64°58′17″N 35°40′30″L
Características
Altitude	20 m
Superficie	125 ha
Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade
Data	1992 (16ª Sesión)
Identificador	632-006

Vista da ermida de San Andrés

Xeografía

A illa Bolshoy Zayatsky está situada a 2 km ao suroeste da illa central do arquipélago. A súa superficie é de 1,25 kilometros cadrados (0,48 sq mi) . Do mesmo xeito que outras illas desta rexión, formouse hai aproximadamente 9000 anos por un glaciar en retirada. A illa ten características típicas da paisaxe da tundra, pero está situada fóra da zona de permafrost. Hai dous pequenos outeiros a cada lado da illa, cada un duns 30 metros de altura.

Xacemento arqueolóxico

Grupo de mámoas de pedra

Hai un número importante de construcións de pedra feitas polo home, sobre todo labirintos e mámoas de pedra. Estes labirintos non son exclusivos da illa Bolshoy Zayatsky e tamén se poden atopar noutras illas do arquipélago Solovetsky. Hai 35 labirintos no arquipélago Solovetsky e 13-14 deles están situados na illa Bolshoy Zayatsky xunto a máis de 600 montículos de pedra, o que suxire un significado particular deste lugar para unha poboación prehistórica.

Os labirintos son estruturas en espiral feitas de pedra (porén, co tempo foron cubertas de vexetación) de 10 a 25 metros de diámetro. Houbo diversas hipóteses sobre a época e a finalidade da súa construción. A maioría dos investigadores conéctanos coas crenzas relixiosas da antiga poboación da rexión do Mar Branco.

Unha versión moi estendida consideraba a illa Zayatsky como un lugar de enterramento, pero a escavación dun dos labirintos a principios dos anos 30, así como o desmantelamento de varios túmulos na década de 1980 non proporcionaron ningún resultado que probase tal afirmación. Outra teoría consideraba que os labirintos eran construídos para marcar a entrada ao Saiva, a terra dos mortos na mitoloxía saami.

Segundo a última hipótese, só se estima que dous labirintos teñen uns 2000 anos de antigüidade mentres que os outros sete foron construídos no período baixomedieval anterior á fundación do mosteiro.

Historia

Séculos XVI-XIX

Despois da fundación do mosteiro Solovetsky, a recta entre as illas Bolshoy e Maly Zayatsky foi utilizada polos mariñeiros que esperaban que un vento xusto entrase na baía da Prosperidade na illa principal. A mediados do século XVI o abade Filipe II (Kolychev) mandou construír un porto de pedra para dar abrigo aos barcos de peregrinos e mercantes. Foi o primeiro e, durante máis de 150 anos, o único porto de pedra de Rusia.

Nese mesmo período instaláronse preto do porto unha vivenda e unha casa de cociña. En 1691, unha pequena capela de madeira foi levada á illa Bolshoy Zayatsky desde a illa Bolshoy Solovetsky.

En 1702, o mosteiro de Solovetsky foi visitado por Pedro o Grande, que naquel momento dirixía unha guerra contra Suecia polo control do mar Báltico. Durante a súa visita de 10 días ordenou reconstruír a capela na igrexa e consagrala en nome do apóstolo Andrés. Segundo unha lenda, a bandeira de San Andrés fora consagrada aquí antes de que Pedro partise cara á costa de Carelia.

A igrexa de San Andrés é agora o segundo edificio de madeira máis antigo do arquipélago Solovetsky. O seu aspecto combina tradicións arquitectónicas de madeira do norte e do centro de Rusia.

Mentres Pedro estaba nas illas Solovetsky, miles de campesiños construían unha estrada a través do bosque de Carelia. Cando rematou o camiño, Pedro o Grande levou as súas tropas a Onega e despois ao lago Ladoga. En 1702 e 1703 capturou dúas importantes fortalezas suecas do río Neva (Nöteborg e Nyenskans) e fundou a fortaleza de Pedro e Pablo que deu a luz á cidade de San Petersburgo.

En 1854, despois dun bombardeo infructuoso do mosteiro, os mariñeiros ingleses desembarcaron na illa Bolshoy Zayatsky para repoñer auga e alimentos. Durante un destes desembarcos saquearon a igrexa levando varias campás e outros elementos da igrexa como recordo. En 1912, en vésperas da Primeira guerra mundial, as campás foron devoltas ao mosteiro con escusas por unha delegación inglesa.

Século XX

Labirinto de pedra no inverno

En 1920 os bolxeviques chegaron ás illas Solovetsky e pecharon o mosteiro con todas as súas ermidas. Desde 1923, a illa Bolshoy Zayatsky pasou a formar parte do campo de Solovetsky de propósito especial. A illa foi utilizada como prisión penal para mulleres, pero a información sobre este período é escasa.

Desde 1922 até 1939 (feche do campamento), a igrexa de San Andrés foi unha reserva protexida polo estado. Durante case 50 anos despois do feche do campamento, os edificios da ermida foron mal utilizados ou descoidados. As obras de conservación e restauración comezaron só a principios da década de 1990. Na actualidade, a maior parte das obras de restauración están rematadas. O interior da igrexa foi recreado polo mosteiro Solovetsky e un novo iconostasio foi colocado alí en 2015. A illa non ten unha poboación permanente pero durante a tempada turística, dous gardiáns (un do museo e outro do mosteiro) residen alí.

Véxase tamén

Outros artigos

• Illas Solovetsky
• Mosteiro de Solovetsky
• Labirintos de pedra na Illa Bolshoi Zayatsky