Cantiga nova que se chama Riveira

obra literaria de Álvaro Cunqueiro

Cantiga nova que se chama Riveira é un libro de poesía de Álvaro Cunqueiro publicado en 1933 por[1] Resol.[2] Reeditado nunha edición ampliada en 1957 por Editorial Monterrey. Premio Gil Vicente. Tamén reeditado pola Editorial Galaxia na Obra en galego Completa I (1980)[3].

Cantiga nova que se chama Riveira
Autor/aÁlvaro Cunqueiro
Ilustrador/aLuís Seoane
OrixeGalicia
LinguaGalega
Xénero(s)Poesía
EditorialResol
Data de pub.1933
editar datos en Wikidata ]

Características editar

Foi o seu primeiro grande acerto poético. Integrado por cancións de fasquía popular e poemas nos que lembra, modernizándoos, aos grandes autores da cantiga de amigo do noso século XIII. Así inicia a súa liña neotrobadoresca, da que se considera o representante máis significado, sen a pesadez arcaizante de Bouza Brey. Combina a imaxe vangardista con esquemas métricos tradicionais, en sintonía co neopopularismo e gilvicentismo dos poetas da Xeración do 27 española, maiormente Rafael Alberti e Federico García Lorca. Moitos dos poemas forman parte de A dama e o cabaleiro de Amancio Prada. As orixes do libro están na lectura das cantigas de amigo e nas cantigas de amor de José Joaquim Nunes.

Segundo o Diccionario da literatura galega:

"Incide na nosa tradición achegándose a un neotrobadorismo peneirado pola actualización neopopularista. O seu espírito lúdico e a combinación dos ríxidos moldes tradicionais cun certo impresionismo e imaxes audaces convértea na obra máis celebrada da corrente."[4]

Segundo Xosé Ramón Pena:

"En efecto, e como sinalou F. Salinas Portugal (1991: 54), en Cantiga nova a pulsión do texto radica no atrevemento das imaxes e aínda «na brillantez e musicalidade verbal»; «a materia fónica (significante) convértese en significado abríndose a unha pluridimensionalidade de significacións»."[5]

Poemas editar

  • Amor de auga lixeira
  • A unha era, ai Louriña
  • No sono do cuco novo
  • Meu amigo foi ruar
  • O río levaba os ollos
  • Naceu cantando ailalalo
  • Tiña sono de cristais
  • Hai unha illa louvada
  • No peteiro do luar
  • Con auga de sede vella
  • No mencer da herba mol
  • No niño novo do vento
  • Na nao do mar laranxa
  • Toda a casa estaba chea
  • Os nenos xogan os ollos
  • Na morte da nena nena
  • Amenceu bico ou onda do mar
  • Adolescencia de aramios
  • Outono cedo de gaitas
  • Ven e verás como soñan na mar
  • Si miña señor á i-alba de Arousa beilar
  • Polos teus ollos, quen pasou, amiga
  • Ista é a noite de moer o grau do vento
  • Quita a pucha, amigo
  • Por oír unha rula decir de amor

Notas editar

  1.   Quen poidera namorala No bico un cantar, Televisión de Galicia.
  2. Castro, Pilar. "CVC. Álvaro Cunqueiro. Quehacer literario. Poesía. Álvaro Cunqueiro, trovador y juglar de la nueva cantiga". cvc.cervantes.es. Consultado o 21/7/2019. 
  3. Cunqueiro, Álvaro (1980). Obra en galego completa. Poesía.teatro I. Galaxia. ISBN 84-7154-358-3. 
  4. Vilavedra, Dolores, ed. (1995). Diccionario da literatura galega. Autores I. Vigo: Galaxia. p. 158. ISBN 84-8288-019-5. 
  5. Pena, Xosé Ramón (2016). Historia da literatura galega. III. De 1916 a 1936. Xerais. p. 271. ISBN 978-84-9121-107-5. .

Véxase tamén editar

Bibliografía editar