Blue Scout I foi un foguete suborbital dos Estados Unidos pertencente á familia de foguetes Scout.[1][2]
| Blue Scout I |
|---|
 |
| Función | Lanzador suborbital |
|---|
| fabricante | Ford Aeronutronics[1][2] |
|---|
| Tamaño |
|---|
| altura | 22,0 m[1][2] |
|---|
| diámetro | 1,02 m[1][2] |
|---|
| masa | 16.738 kg[1][2] |
|---|
| Etapas | 3[1][2] |
|---|
|
|---|
| Carga 1386 km de altura en traxectoria suborbital[1][2] |
|---|
| masa | 88 kg[1][2] |
|---|
|
|
|---|
| foguetes derivados |
|---|
| Familia | Scout[1][2] |
|---|
| Lanzamento históricos |
|---|
| Estado | Retirado |
|---|
| Sitios | Base de lanzamento de Cabo Cañaveral[1][2] |
|---|
| Total de lanzamentos | 3[1][2] |
|---|
| fallos | 2[1][2] |
|---|
| Voo inaugural | 7 de xaneiro de 1961[1][2] |
|---|
| Último voo | 12 de abril de 1962[1][2] |
|---|
|
| Primeira etapa – Algol 1[1][2] |
|---|
| altura | 9,12 m[1][2] |
|---|
| diámetro | 1,01 m[1][2] |
|---|
| masa baleiro | 1900 kg[1][2] |
|---|
| masa cheo | 10.705 kg[1][2] |
|---|
| impulsado por | 1 Algol 1[1][2] |
|---|
| potencia máxima | 470,934 kN (no baleiro)[1][2] |
|---|
| Impulso específico | 214 s (a nivel do mar)[1][2] |
|---|
| propelente | Propelente sólido[1][2] |
|---|
| Segunda etapa – Castor 2[1][2] |
|---|
| altura | 6,04 m[1][2] |
|---|
| diámetro | 0,79 m[1][2] |
|---|
| masa baleiro | 695 kg[1][2] |
|---|
| masa cheo | 4424 kg[1][2] |
|---|
| impulsado por | 1 TX-354-3[1][2] |
|---|
| potencia máxima | 258,915 kN (no baleiro)[1][2] |
|---|
| Impulso específico | 262 s (no baleiro)[1][2] |
|---|
| propelente | Propelente sólido[1][2] |
|---|
| Terceira etapa – Antares 1A[1][2] |
|---|
| altura | 3,38 m[1][2] |
|---|
| diámetro | 0,78 m[1][2] |
|---|
| masa baleiro | 294 kg[1][2] |
|---|
| masa cheo | 1225 kg[1][2] |
|---|
| impulsado por | 1 X-254[1][2] |
|---|
| potencia máxima | 60,497 kN (no baleiro)[1][2] |
|---|
| Impulso específico | 256 s (no baleiro)[1][2] |
|---|
| propelente | Propelente sólido[1][2] |
|---|
|
|
| [ editar datos en Wikidata ] |
No desenvolvemento da familia Scout participaron tanto a NASA como a USAF, pero esta última, debido a diferentes requirimentos e necesidades, acabou ramificando o proxecto cunha serie de foguetes con capacidade suborbital en contraposición á capacidade orbital do resto da familia. O contratista principal sería neste caso Ford Aeronutronics. Do Blue Scout I lanzáronse só tres unidades, con dous fallos.[1][2]
Historial de lanzamentos
editar
| Voo[1][2]
|
Data[1][2]
|
Rampla de lanzamento[1][2]
|
Carga[1][2]
|
Resultado[1][2]
|
Notas[1][2]
|
| 1
|
7 de xaneiro de 1961
|
Cabo Cañaveral
|
HETS A1-1: misión de estudo do plasma e de radioastronomía.
|
Éxito
|
Primeiro lanzamento dun Blue Scout I.
|
| 2
|
9 de maio de 1961
|
Cabo Cañaveral
|
HETS A1-2: misión de estudo do plasma.
|
Fallo.
|
|
| 3
|
12 de abril de 1962
|
Cabo Cañaveral
|
Vehículo de probas para reentrada atmosférica.
|
Fallo
|
Último lanzamento dun Blue Scout I.
|
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 1,43 1,44 1,45 1,46 1,47 1,48 Mark Wade (2018). "Blue Scout I" (en inglés). Consultado o 12 de aagosto de 2018.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 2,22 2,23 2,24 2,25 2,26 2,27 2,28 2,29 2,30 2,31 2,32 2,33 2,34 2,35 2,36 2,37 2,38 2,39 2,40 2,41 2,42 2,43 2,44 2,45 2,46 2,47 2,48 Gunter Dirk Krebs (2018). Gunter's Space Page, ed. "Blue Scout-1" (en inglés). Consultado o 12 de agosto de 2018.
