Wikipedia

Bifidobacterium

Bifidobacterium é un xénero da bacterias grampositivas, non móbiles, anaerobias ramificadas. Atópanse por todas partes, e habitan como endosimbiontes do tracto gastrointestinal, vaxina[1][2] e na boca (B. dentium) dos mamíferos, incluídos os humanos. As bifidobacterias son un dos maiores xéneros de bacterias que constitúen a flora bacteriana do colon de mamíferos. Algunhas bifidobacterias utilízanse como probióticos.

Antes da década de 1960, as especies de Bifidobacterium estaban colectivamente clasificadas dentro da especie "Lactobacillus bifidus".

Historia editar

 
Bifidobacterium animalis atopados nunha mostra de iogur Activia:  As raias numeradas da escala están separadas 10 microns.

En 1899, Henry Tissier, un pediatra francés no Instituto Pasteur de París, illou da flora intestinal de meniños lactantes unha bacteria caracterizada por ter unha morfoloxía con forma de Y ("bífida") e nomeouna "bifidus".[3] En 1907, Elie Metchnikoff, director adxunto no Instituto Pasteur, propuxo a teoría de que as bacterias do ácido láctico son beneficiosas para a saúde humana.[3] Metchnikoff observou que a lonxevidade dos campesiños búlgaros era o resultado do seu consumo de produtos de leite fermentado.[4] Elie Metchnikoff tamén indicou que “a administración oral de cultivos de bacterias fermentadoras implantaría as bacterias beneficiosas no tracto intestinal”.[5]

Probióticos editar

Algunhas cepas de Bifidobacterium considéranse importantes probióticos e utilízanse na industria alimentaria. Diferentes especies e/ou cepas de bifidobacterias poden exercer diversos efectos beneficiosos para a saúde, como a regulación da homeostase microbiana intestinal, a inhibición de patóxenos e bacterias daniñas que colonizan ou infectan a mucosa intestinal, a modulación de respostas locais e sistémicas, a represión de actividades encimáticas procarcinoxénicas na microbiota, a produción de vitaminas, e a bioconversión de varios compostos da dieta en moléculas bioactivas.[2] As Bifidobacterium melloran a función da barreira mucosa intestinal e rebaixan os niveis de lipopolisacárido no inestino.[6]

As Bifidobacterium spp. naturais dificultan o crecemento de patóxenos gramnegativos nos meniños.[7]

O leite materno contén altas concentracións de lactosa e menores cantidades de fosfato (tampón do pH). Por tanto, cando o leite materno é fermentado polas bacterias do ácido láctico (incluíndo as bifidobacterias) no tracto intestinal do meniño, o pH pode ser reducido, facendo máis difícil que crezan as bacterias gramnegativas.

Metabolismo editar

O xénero Bifidobacterium posúe unha vía da frutosa-6-fosfato fosfocetolase exclusiva utilizada para fermentar os carbohidratos.

Moitas das investigacións metabólicas sobre as bifidobacterias enfocáronse no metabolismo dos oligosacáridos, xa que eses carbohidratos están dispoñibles nos seus hábitats que adoitan ser bastante limitados en nutrientes. Nos filotipos bifidobacterianos asociados aos meniños parece que evolucionou a capacidade de fermentar os oligosacáridos do leite, mentres que as especies asociadas aos adultos usan os oligosacáridos de orixe vexetal, o que é consistente co que encontran nos seus respectivos ambientes. Como os meniños lactantes a miúdo albergan consorcios bacterianos no intestino dominados polas bifidobacterias, numerosas aplicacións intentaron imitar as propiedades bifidoxénicas dos oligosacáridos do leite. Estes son grosso modo clasificados como fruto-oligosacáridos derivados de plantas ou galacto-oligosacáridos derivados dos produtos lácteos, que son metabolizados de xeito diferente e distinto do catabolismo dos oligosacáridos do leite.[2]

Resposta ao oxíxeno editar

A sensibilidade dos membros do xénero Bifidobacterium ao O2 limita xeralmente a actividade probiótica a hábitats anaeróbicos. As recentes investigacións informaron que algunhas cepas de Bifidobacterium mostran varios tipos de crecemento óxico. As baixas concentracións de O2 e CO2 poden ter un efecto estimulatorio sobre o crecemento destas cepas de Bifidobacterium. Baseándose nos perfís de crecemento en diferentes concentracións de O2, as especies de Bifidobacterium foron clasificadas en catro clases: hipersensibles ao O2, sensibles ao O2, tolerantes ao O2, e microaerófilas. O principal factor responsable da inhibición do crecemento aeróbico crese que é a produción de peróxido de hidróxeno (H2O2) no medio de crecemento. Purificouse unha NADH oxidase formadora de H2O2 dun Bifidobacterium bifidum sensible ao O2 e foi identificada como unha dihidroorotato deshidroxenase de tipo b. Os parámetros cinéticos suxiren que o encima podería estar implicado na produción de H2O2 en ambientes moi aireados.[8]

Notas editar

  1. ↑ Schell, Mark A.; Karmirantzou, Maria; Snel, Berend; Vilanova, David; Berger, Bernard; Pessi, Gabriella; Zwahlen, Marie-Camille; Desiere, Frank; et al. (2002). "The genome sequence of Bifidobacterium longum reflects its adaptation to the human gastrointestinal tract". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 99 (22): 14422–7. PMC 137899. PMID 12381787. doi:10.1073/pnas.212527599. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Mayo, Baltasar; van Sinderen, Douwe, eds. (2010). Bifidobacteria: Genomics and Molecular Aspects. Caister Academic Press. ISBN 978-1-904455-68-4. 
  3. ↑ 3,0 3,1 "Potential of probiotics as biotherapeutic agents targeting the innate immune system" (PDF). African Journal of Biotechnology. February 2005. 
  4. ↑ "Probiotics: 100 years (1907–2007) after Elie Metchnikoff’s Observation" (PDF). Communicating Current Research and Educational Topics and Trends in Applied Microbiology. February 2007. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 04 de outubro de 2012. Consultado o 04 de setembro de 2015. 
  5. ↑ "Pioneers of Probiotics". European Probiotic Association. February 2012. Arquivado dende o orixinal o 22 de xullo de 2013. Consultado o 04 de setembro de 2015. 
  6. ↑ Pinzone, MR.; Celesia, BM.; Di Rosa, M.; Cacopardo, B.; Nunnari, G. (2012). "Microbial translocation in chronic liver diseases". Int J Microbiol 2012: 694629. PMC 3405644. PMID 22848224. doi:10.1155/2012/694629. 
  7. ↑ Lievin, V (1 November 2000). "Bifidobacterium strains from resident infant human gastrointestinal microflora exert antimicrobial activity". Gut 47 (5): 646–652. doi:10.1136/gut.47.5.646. 
  8. ↑ Sonomoto, Kenji; Yokota, Atsushi, eds. (2011). Lactic Acid Bacteria and Bifidobacteria: Current Progress in Advanced Research. Caister Academic Press. ISBN 978-1-904455-82-0. 

Véxase tamén editar

Outros arytigos editar

Ligazóns externas editar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bifidobacterium&oldid=6465018»