Aleksei Nikolaevich Tolstoi
Aleksei Nikolaevich Tolstoi (en ruso: Алексей Николаевич Толстой), nado en Pugachov o 10 de xaneiro de 1883 e finado en Moscova o 23 de febreiro de 1945, tamén chamado Camarada Conde, foi un escritor ruso soviético autor de escritos de moitos xéneros, aínda que especializado na ficción científica e nas novelas históricas.
Traxectoria editar
De familia nobre, naceu en Pugachov. Aleksei era fillo do conde Nikolai Aleksandrovich Tolstoi (1849–1900) e de Aleksandra Leontievna Turgeneva (1854–1906). A súa nai era sobriña neta do decembrista Nikolai Turgenev e parente do destacado escritor Ivan Turgenev. O seu pai pertencía á familia Tolstoi e era parente remoto de Lev Tolstoi.
Cursou o ensino secundario en Samara e os estudos superiores no Instituto Tecnolóxico de San Petersburgo. Ao terminar a carreira dedicouse á literatura e nun principio cultivou a poesía de tendencia simbolista. Posteriormente afastouse dela. Destacou como prosista, sobre todo cos seus relatos do ciclo A rexión do Volga (1910-1911), para os que tomou como modelos literarios a Turgenev, a Tolstoi e a Gogol. Entre 1914 e 1916 foi correspondente de guerra.
Hostil á Revolución de Outubro, en 1918 emigrou, mais en 1923 rectificou a súa posición e volveu ao seu país. Escribiu Детство Никиты ("A infancia de Nikita"), novela autobiográfica; a triloxía Хождение по мукам (1920-1941); novelas de ficción científica como Aelita e Гиперболоид инженера Гарина ("O hiperboloide do enxeñeiro Garin"); relatos sobre o paso da guerra á vida civil como Гадюка ("A víbora"); o drama Иван Грозный ("Iván o Terrible") e a súa gran novela histórica (da que a terceira parte quedou sen rematar) Пётр I ("Pedro I"), en que estivo traballando dezaseis anos, de 1919 a 1935.
Durante a segunda guerra mundial, serviu na Comisión Extraordinaria do Estado de 1942-1947 que "verificou sen dúbida razoable" o exterminio en masa de xente nas cámaras de gas polos ocupantes alemáns. Durante os xuízos de Nürnberg, os fiscais soviéticos recoñeceron o seu traballo na investigación das atrocidades cometidas na rexión de Stavropol.
Académico dende 1939, foi laureado con diversos e importantes premios.
Legado editar
Tolstoi está recoñecido por producido algúns dos primeiros exemplos de ficción científica en ruso. As súas novelas Aelita (1923) sobre unha viaxe a Marte e Гиперболоид инженера Гарина (1927) tiveron unha inmensa popularidade entre o público. A primeira foi adaptada nun filme pioneiro na ficción científico en 1924. O seu relato sobrenatural Conde Cagliostro, inspirou o filme de 1984 Formula lyubvi.
En 1974, un planetoide descuberto pola astrónoma soviética Lyudmila Zhuravlyova foi nomeado 3771 Alexejtolstoj na súa honra.[1]
Obras destacadas editar
Novelas editar
- Чудаки, 1910
- Хромой барин, 1912
- Aelita, 1923
- Похождения Невзорова или Ибикус, 1924
- Гиперболоид инженера Гарина, 1927
- Эмигранты, 1931
- Хождение по мукам, 1922-1941, triloxía
- Пётр I, 1945
Novelas curtas editar
- Детство Никиты, 1922
- Гадюка, 1928
- Русский характер, 1944
- Иван Грозный, 1942-1943
Notas editar
- ↑ Schmadel, Lutz D. (2003). Dictionary of Minor Planet Names (5.ª ed.). Nova York: Springer Verlag. p. 319. ISBN 3-540-00238-3.
Véxase tamén editar
| A Galipedia ten un portal sobre: Rusia |
Bibliografía editar
- Ehrenburg, Ilya (1963). Memoirs: 1921–1941. Cleveland, Ohio: World Publishing.
- Tolstoi, Nikolai (1983). The Tolstoys. Twenty-four generations of Russian history. Hamish Hamilton. ISBN 0-241-10979-5.