Alejandro Lerroux
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde setembro de 2015.) |
Alejandro Lerroux García, nado en La Rambla (Córdoba) o 4 de marzo de 1864 e finado en Madrid o 25 de xuño de 1949), foi un político andaluz, que ocupou a presidencia do goberno de España durante un breve período da Segunda República.
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 4 de marzo de 1864 La Rambla, España |
Morte | 27 de xuño de 1949 (85 anos) Madrid, España |
Lugar de sepultura | Cemiterio de La Almudena |
Presidente do Consello de Ministros | |
4 de outubro de 1934 – 25 de setembro de 1935 ← Ricardo Samper – Joaquín Chapaprieta → | |
Presidente do Consello de Ministros | |
16 de decembro de 1933 – 28 de abril de 1934 ← Diego Martínez Barrio – Ricardo Samper → | |
Deputado nas Cortes republicanas | |
Representa: Partido Republicano Radical 7 de decembro de 1933 – 7 de xaneiro de 1936 Lexislatura: II lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Valencia (capital) (en) | |
Presidente do Consello de Ministros | |
12 de setembro de 1933 – 9 de outubro de 1933 ← Manuel Azaña – Diego Martínez Barrio → | |
Deputado nas Cortes republicanas | |
22 de xullo de 1931 – 13 de agosto de 1931 – Ramón Gil Roldán → Lexislatura: I lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Santa Cruz de Tenerife (en) | |
Deputado nas Cortes republicanas | |
22 de xullo de 1931 – 13 de agosto de 1931 – Joaquín García Ribes (en) → Lexislatura: I lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Valencia (capital) (en) | |
Deputado nas Cortes republicanas | |
Representa: Partido Republicano Radical 22 de xullo de 1931 – 13 de agosto de 1931 – Pablo Valiente Paredes (en) → Lexislatura: I lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Cáceres (en) | |
Deputado nas Cortes republicanas | |
Representa: Partido Republicano Radical 11 de xullo de 1931 – 9 de outubro de 1933 Lexislatura: I lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Madrid (capital) | |
Deputado nas Cortes republicanas | |
8 de xullo de 1931 – 13 de agosto de 1931 – Tomás Peire Cabaleiro (en) → Lexislatura: I lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Huesca (en) | |
Ministro de Estado de España | |
14 de abril de 1931 – 16 de decembro de 1931 | |
Deputado das Cortes | |
13 de xuño de 1919 – 15 de setembro de 1923 Circunscrición electoral: Barcelona | |
Deputado das Cortes | |
18 de abril de 1916 – 10 de xaneiro de 1918 Circunscrición electoral: Barcelona | |
Deputado das Cortes | |
18 de marzo de 1914 – 16 de marzo de 1916 Circunscrición electoral: Córdoba (en) | |
Deputado das Cortes | |
18 de xuño de 1901 – 2 de xaneiro de 1914 Circunscrición electoral: Barcelona | |
Presidente da Asociación da Prensa de Madrid | |
Ministro da Guerra | |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | España |
Ideoloxía política | Anticlericalismo, Catalanofobia, workerism (en) e Populismo |
Educación | Universidade de La Laguna |
Actividade | |
Lugar de traballo | Madrid |
Ocupación | político , xornalista , avogado |
Partido político | Partido Republicano Radical (1908–1939) Unión Republicana (1901–1908) |
Membro de | |
Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria
editarLerroux García, fillo dun veterinario militar, comezou a carreira das armas, pero abandonouna enseguida. Licenciouse en Dereito, e desde a súa mocidade militou nos partidos republicanos, seguindo a Manuel Ruiz Zorrilla. Dedicouse ao xornalismo, desenvolvendo un estilo agresivo e populista; dirixiría varias publicacións, entre elas El País, El Progreso, La Publicidad, El Intransigente e El Radical. Varias veces detido e preso, impenitente duelista á usanza romántica, estableceuse en Barcelona, onde foi nomeado director do diario La Publicidad. Coas súas campañas, duramente anticlericais e populistas, gañouse ao ambiente obreiro, e chegou a ser chamado o Emperador do Paralelo, sector barcelonés de alegre vida nocturna. As campañas do seu xornal produciron disturbios de carácter antimilitarista e anticatalanista, contrarrestados por fortes reaccións doutros sectores opostos, ata que o aire barcelonés empezou a facérselle irrespirable.
Electo deputado por primeira vez en 1901 pola Unión Republicana, entre cuxos fundadores se contara, repetiu en 1903 e 1905, ata que o cofundador Nicolás Salmerón abandonase o partido para incorporarse á coalición Solidariedade Catalá en 1906; Lerroux decidiu entón separarse, descontento co crecente nacionalismo catalán, para o que formou en 1908 o Partido Republicano Radical.
A condena contra un dos seus artigos levouno por primeira vez ao exilio en 1907; volvería abandonar o país escapando das represalias gobernamentais trala Semana Tráxica de Barcelona en 1909. Ao seu regreso ingresou na Conjunción Republicano-Socialista, e recuperou en 1910 o seu escano de deputado; con todo, os escándalos de corrupción que se sucederon o afastaron do seu electorado barcelonés, e en 1914 a falta de apoio levouno a presentarse en Córdoba. Participou en política aínda durante a ditadura de Miguel Primo de Rivera, aínda cando a secesión dos Radical-Socialistas de Marcelino Domingo en 1929 debilitou o seu partido; formou parte do comité revolucionario que preparou o derrocamento de Afonso XIII, e participou na proclamación da Segunda República Española en 1931.
Apoiou as reformas do goberno de Manuel Azaña durante o seu primeiro bienio, e como ministro de Estado formou parte da coalición de esquerda que apoiou a este. Con todo, aproximouse ás posicións da dereita e en 1933 pactou cos conservadores que obtiveron o poder. Entre 1933 e 1935 ocupou tres veces a cabeza do goberno, ademais das carteiras de Estado (1935) e con carácter interino a de Guerra (1934) trala dimisión de Diego Hidalgo Durán. O seu definitivo derrube político viría dado pola súa implicación no escándalo do estraperlo, que motivou o seu afastamento da coalición gobernante. Non obtivo éxito nas eleccións de 1936, e exiliouse en Portugal ao comezo da guerra civil española. Regresou a España en 1947, téndose reconciliado cos líderes do alzamento militar do ano 1936.
Predecesor: Álvaro de Figueroa y Torres, Conde de Romanones |
Ministro de Estado de España 1931 |
Sucesor: Luis Zulueta Escolano |
Predecesor: Manuel Azaña |
Presidente do Consello de Ministros de España 1933 |
Sucesor: Diego Martínez Barrio |
Predecesor: Diego Martínez Barrio |
Presidente do Consello de Ministros de España 1933 - 1934 |
Sucesor: Ricardo Samper e Ibáñez |
Predecesor: Ricardo Samper e Ibáñez |
Presidente do Consello de Ministros de España 1934 - 1935 |
Sucesor: Joaquín Chapaprieta Torregrosa |
Predecesor: Juan José Rocha García |
Ministro de Guerra de España 1934 - 1935 |
Sucesor: José Martínez de Velasco |
Predecesor: Diego Hidalgo Durán |
Ministro de Estado de España 1935 |
Sucesor: Carlos Masquelet Lacaci |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Alejandro Lerroux |