Adolf von Baeyer

químico alemán

Johann Friedrich Wilhelm Adolf von Baeyer, nado en Berlín en 1835 e finado en Stanberg en 1917, foi un químico alemán de orixe xudía-asquenací por liña materna, que sintetizou o índigo e en 1905 recibiu o Premio Nobel de Química.

Johann Friedrich Wilhelm Adolf von Baeyer
Adolf von Baeyer
Datos persoais
Nome completoJohann Friedrich Wilhelm Adolf von Baeyer
Nacemento31 de outubro de 1835
LugarBerlín Alemaña Alemaña
Falecemento20 de agosto de 1917 (81 anos)
LugarStarnberg, Alemaña Alemaña
SoterradoWaldfriedhof de Munique
ResidenciaAlemaña Alemaña
NacionalidadeAlemá
CónxuxeAdelheid Bendemann
FillosOtto von Baeyer e Hans Ritter von Baeyer
Actividade
CampoQuímica orgánica
Alma máterUniversidade de Berlín
Director de teseRobert Wilhelm Bunsen
Friedrich August Kekulé
Contribucións e premios
Coñecido porSintesis do Anil
Premios
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

Estudou matemáticas e física na Universidade de Berlín antes de se trasladar a Heidelberg para estudar química con Robert Bunsen. Alí traballou no laboratorio de August Kekulé.

Entre os seus logros científicos está o descubrimento da fenolftaleína e a fluoresceína, derivados do ácido úrico, e as resinas de fenol-formaldehido. Conseguiu en 1880, logo de dezasete anos de investigación a síntese do índigo e conseguiu determinar a súa estrutura molecular (1883).

Baixo a súa dirección traballou o farmacéutico galego Xosé Casares Gil que foi o precursor do desenvolvemento actual da Química en España.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

Predecesor:
William Ramsay
Premio Nobel de Química
 

1905
Sucesor:
Henri Moissan