Victorino Novo García

escritor e xornalista galego

Victorino Novo García, nado en Ferrol cara a 1855 e finado na Coruña o 27 de novembro de 1899,[1] foi un escritor e xornalista galego.

Modelo:BiografíaVictorino Novo García
Biografía
Nacemento1855 Editar o valor en Wikidata
Ferrol, España Editar o valor en Wikidata
Morte27 de novembro de 1899 Editar o valor en Wikidata (43/44 anos)
A Coruña, España Editar o valor en Wikidata
Causa da mortetuberculose Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónxornalista, escritor Editar o valor en Wikidata
Familia
FillosAdelardo Novo Brocas Editar o valor en Wikidata
IrmánsEnrique Novo García
José Novo García Editar o valor en Wikidata
Sinatura

Galiciana: 15682 BNE: XX1783376 BUSC: novo-y-garcia-victorino-m-1899

Traxectoria

editar

De novo emigrou a Cuba onde dirixiu o xornal Las Hijas de Eva e cando volveu a Galicia foi nomeado director de El Correo Gallego. Foi deputado provincial da Coruña e director do Gran Hospital de Compostela. É autor do prólogo de Poesías gallegas y castellanas (1889) de Francisco Añón[2] e do de Recuerdos de Galicia (1896) de Teodosio Vesteiro Torres.

 
Romancero de Galicia, 1887.

Finou por tuberculose na Coruña con 44 anos. Foi pai de Adelardo Novo Brocas.

  • El capricho de mi esposa, 1875.
  • "Amor y patria" en Album de las composiciones premiadas en los Juegos Florales celebrados en la ciudad de Santiago en Julio de 1875, 1877.[3]
  • La protesta de Pedro Padrón, romance histórico, 1879.
  • Romancero de Galicia, 1887, Biblioteca Gallega, con prólogo de Benito Vicetto.
  • Estudo en Poesías gallegas y castellanas, de Francisco Añón, 1889.
  • Artigo en Crepusculares, de Emilia Calé, 1894.[4]
  • Prólogo en Recuerdos de Galicia, de Teodosio Vesteiro, 1896.[5]

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar