Victorino Novo García

Victorino Novo García
Nacemento	1855
	Ferrol
Falecemento	27 de novembro de 1899
	A Coruña
Causa	tuberculose
Nacionalidade	España
Ocupación	xornalista e escritor
Fillos	Adelardo Novo Brocas
Irmáns	Enrique Novo García e José Novo García
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Victorino Novo García, nado en Ferrol cara a 1855 e finado na Coruña o 27 de novembro de 1899,^[1] foi un escritor e xornalista galego.

TraxectoriaEditar

De novo emigrou a Cuba onde dirixiu o xornal Las Hijas de Eva e cando volveu a Galicia foi nomeado director de El Correo Gallego. Foi deputado provincial da Coruña e director do Gran Hospital de Compostela. É autor do prólogo de Poesías gallegas y castellanas (1889) de Francisco Añón^[2] e do de Recuerdos de Galicia (1896) de Teodosio Vesteiro Torres.

Romancero de Galicia, 1887.

Finou por tuberculose na Coruña con 44 anos. Foi pai de Adelardo Novo Brocas.

El capricho de mi esposa, 1875.
"Amor y patria" en Album de las composiciones premiadas en los Juegos Florales celebrados en la ciudad de Santiago en Julio de 1875, 1877.^[3]
La protesta de Pedro Padrón, romance histórico, 1879.
Romancero de Galicia, 1887, Biblioteca Gallega, con prólogo de Benito Vicetto.
Estudo en Poesías gallegas y castellanas, de Francisco Añón, 1889.
Artigo en Crepusculares, de Emilia Calé, 1894.^[4]
Prólogo en Recuerdos de Galicia, de Teodosio Vesteiro, 1896.^[5]