Vestio Alonieco era un dos deuses galaicos, vinculado a tradición céltica centro-europea e comparado co deus Cernunnos polas representacións desta divindade como antropomorfos con coroa e cornos, tal e como se amosa nun relevo atopado en Lourizán próximo a dúas aras adicadas a esta divindade.[1]

Vestio Alonieco
Deus dos animais, comercio, fertilidade e caza
Deus Vestius Aloniecus (Museo de Pontevedra)
AnimaisCervo
SímbolosCornos
RexiónGallaecia
Grupo étnicoGalaicos

Etimoloxía

editar

De acordo con André Pena Graña, o nome de Vestio provén da raíz indoeuropea *Uest-io posiblemente "hospedeiro, accomodation provider", como *gwest mais o sufixo latino -ius; é comparable ao latín hostpit-, de hosti-pot(i)s, *protector dos estranxeiros, hospes, "hospedeiro, invitado, estranxeiro", e semellante ao inglés antigo giest; ao gótico e neerlandés gast; ao antigo eslavo gost, e o antigo frisón jest, [jesthus, hoxe gasthuis, "hospital"].[2] Segundo o mesmo autor, Alon-ieco provén posiblemente de *al, *h₂el-, do concepto indoeuropeo para alimentar, engordar, nutrir. Al-an* "nútrense, medran"; got. al-jan* (1) 3, sw. V. (1), "engordar" W.: xerm. *alan, st. V., sich nähren "nutrir", Pk 26; ae. al-an, st. V. (6), nähren, hervorbringen; "nutrir, abastecer"] as almas.

Epigrafía

editar

As inscricións dedicadas ao deus Vestio Alonieco foron descubertas na parroquia de Lourizán, en Pontevedra, na forma de tres aras votivas.[2] As aras foron descubertas en 1944 encaixadas en dúas casas e un muro. Unha era anepigráfica e as outras dúas estaban consagradas ao Deo Vestio Alonieco. O relevo coa figura do deus apareceu.[3]

Descrición

editar

A placa na que aparece representado o deus (de 67 x 46 x 16 cm) foi atribuída por Bouza Brey ao deus Aloniecus porque apareceu no mesmo lugar da Igrexa, de Lourizán, pero cómpre advertir que as tres aras e a placa co relevo apareceron descontextualizadas. Esta última, segundo Bouza Brey, formaba parte dun "muro de peche da finca propiedade do político Eugenio Montero Ríos, na esquina, á esquerda da estrada [de Pontevedra a Marín] en situación moi baixa".[4]

O deus aparece como un humano con cornos e co queixo alongado.[5] Ten os brazos en cruz rematados nunhas amplas mans abertas. Cuevillas foi o primeiro en relacionalo co deus irlandés Lugh e o seu epíteto "lamfada" (o de longas mans) que xunto con dúas esvásticas gravadas nas súas aras veñen a confirmar as características solares desta divindade, xa que ambos os rexistros iconográficos (mans longas e esvásticas) adoitan aparecer asociados noutros paralelos europeos que teñen un mesmo significado solar que comparte con Lugh e Cernunnos, deuses célticos tamén solares e cornudos.[6].

  1. "Vestio alonieco, nueva deidad galaica" en Archivo español de arqueología., Vol. 19, No. 63 (1946), p. 110 e "Las aras romanas de Lourizán", en El Museo de Pontevedra, entrega 12, 1944, Bouza Brey, Fermín, 1944
  2. 2,0 2,1 André Pena Graña. "A cultura castrexa inexistente. Constituicao política celta das galaicas trebas e toudos. Etno-arqueoloxía institucional" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 29 de xullo de 2021. Consultado o 25 de febreiro de 2015. 
  3. Silvia Alfayé Villa: "Sobre iconografía y teonimia en el Noroeste peninsular", en Acta Paleohispánica 13 (2013), 189-208.
  4. Silvia Alfayé Villa, 194.
  5. "Las estatuas de PorcunaI, estatuas de guerreros". Boletín de la Real Academia de Historia,1987,405-445 [1]
  6. "Los pueblos de la Galicia céltica" Francisco Javier González García, Alvaro Arizaga Castro, Ediciones AKAL, 2007

Véxase tamén

editar

Outros artigos

editar