Uridín difosfato

composto químico

O uridín difosfato ou difosfato de uridina, abreviadamente UDP, é un nucleósido difosfato formado polo nucleósido uridina esterificado con dous fosfatos en forma de pirofosfato. Os seus compoñentes son a base nitroxenada uracilo unida por enlace N-glicosídico co azucre ribosa, que se establece entre o carbono 1 da ribosa e o nitróxeno 1 da base, e dous fosfatos esterificados no carbono 5' da ribosa, que están unidos entre si por enlace anhidro.

Uridín difosfato
Identificadores
Número CAS 58-98-0
PubChem 1158
ChemSpider 19952429
MeSH Uridine+diphosphate
ChEMBL CHEMBL130266
Ligando IUPHAR 1749
Propiedades
Fórmula molecular C9H14N2O12P2
Masa molecular 404.161

Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa.

Pode sintetizarse a timina a partir de UDP. A transformación final a dTMP é catalizada polo encima timidilato sintetase[1][2].

Nos animais, poden incorporarse á glicólise outros azucres distintos da glicosa. Nestas reaccións o UDP funciona como coencima transportador de grupos hexosa. No fígado a galactosa pode converterse en glicosa por medio de dúas reaccións. A primeira é unha reacción catalizada por unha transferase entre a UDP-glicosa e a galactosa-1-fosfato, que rende glicosa-1-fosfato e UDP-galactosa. Na segunda reacción, o encima UDP-glicosa 4 epimerase transforma a UDP-galactosa en UDP-glicosa. Despois a glicosa pode liberarse do UDP [3].

Na síntese de sacarosa e glicóxeno, os residuos de azucre necesarios chegan en forma de UDP-glicosa. O papel da UDP-glicosa na síntese do glicóxeno foi descuberto polo premio Nobel arxentino Luis Federico Leloir. O UDP-glicosa e UDP-glicuronato interveñen na ruta de transformación da glicosa en ácido glicurónico e ácido ascórbico [3].

Véxase tamén

editar

Outros artigos

editar