Unió Catalanista
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde outubro de 2017.) |
A Unió Catalanista foi un grupo político catalanista conservador formado en Barcelona en 1891 coa unión de diversos sindicatos e asociacións catalanistas que se puxeran en contacto a raíz da resistencia contra o artigo 15 do código civil que atentaba contra o dereito civil catalán. No 1892 promoveron a reunión na que se aprobaron as Bases de Manresa. No 1893 celebrou asemblea en Reus, no 1894 en Balaguer e no 1895 en Olot. No 1897 modificou os estatutos e uníronse novas asociacións, agrupacións, xornais e particulares. A dirección dividíase en dous sectores, un pouco politizado agrupado en torno ao periódico La Renaixença, e outro máis político encabezado por Enric Prat de la Riba. Este separouse da Unió en 1899, creando o Centre Nacional Catalá baixo a presidencia de Narcís Verdaguer i Callís. O Centre tivo un grande éxito nas eleccións de 1901 ás que concorreron en coalición coa Unió Regionalista. A Unió Catalanista convocou entón unha asemblea en Terrassa na que se decidiu entrar en política e pedir o concerto económico. No 1903 logrou a presidencia Domènec Martí i Julià, o cal orientou o partido á esquerda. Martí deixou a presidencia en 1906 pero volveuna ocupar en 1914. No 1916 Martí propuxo a disolución que non foi aceptada e deixou o grupo. En 1932 obtivo un escano no parlamento de Cataluña e disolveuse ao estourar a guerra civil española.
| Unió Catalanista | |
|---|---|
 | |
| Tipo | partido político catalán |
| Ideoloxía | Catalanismo |
| Data de fundación | 1891 |
| Data de disolución | 1936 |
| País | España |
| Na rede | |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Presidentes
editar- Lluís Domènech i Montaner
- Joan Josep Permanyer i Ayats
- Àngel Guimerà i Jorge
- Antoni Maria Gallissà i Soqué
- Joaquim Riera i Bertran
- Francesc Romaní i Puigdengolas
- Manuel Folguera i Duran
- Pau Sans i Guitart
- Antoni Suñol i Pla
- Josep Maria Roca i Heras
- Domènec Martí i Julià
- Vicenç Albert Ballester i Camps
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Unió Catalanista  |
Bibliografía
editar- Buffery, Helena; Marcer, Elisenda (2011). Historical Dictionary of the Catalans. The Scarecrow Press. ASIN B00Y2SVHVM
- Cacho Viu, Vicente (1998). El nacionalismo catalán como factor de modernización. Residencia de Estudiantes - Quaderns Crema. ISBN 978-8477272601.
- Gonzàlez i Vilalta, Arnau (2011). Cataluña bajo vigilancia. El consulado italiano y el fascio de Barcelona (1930-1943). Valencia: Universidad de Valencia. ISBN 978-84-370-8309-4.
- Guereña, Jean-Louis; Morales Muñoz, Manuel (2006). Los nacionalismos en la España contemporánea. Ideologías, movimientos y símbolos. Diputación de Málaga. ISBN 84-7785-748-2.
- Hernández Sánchez, Antonio; Espinosa Ortiz, Javier (2000). Nacionalismo. Pasado, presente y futuro. Col. Humanidades. Ediciones de la Universidad de Castilla-La Mancha. ISBN 978-8484270881.
- Pabón, Jesús (1988). Cambó: 1876-1947. Barcelona: Alpha. ISBN 84-7225-740-1.
- Tornafoch, Xavier (2002). Catalanisme, carlisme i republicanisme a Vic (1899-1909). (en catalán). Publicacions de l'Abadia de Montserrat. ISBN 9788484154204.