Pere Bosch i Gimpera

Pere Bosch i Gimpera (Barcelona 1891 - México 1974) foi un arqueólogo e prehistoriador e unha das personalidades científicas de Cataluña (España) máis coñecidas internacionalmente. Asinaba, ás veces, como Pedro Bosch Gimpera.

Pere Bosch i Gimpera

Biografía
Nacemento	22 de marzo de 1891 Barcelona, España
Morte	9 de outubro de 1974 (83 anos) Cidade de México
Minister of Justice and Law (en)
20 de xuño de 1937 – 1 de abril de 1939 ← Juan Comorera y Solé
Rector of the University of Barcelona (en)
18 de xullo de 1933 – 22 de febreiro de 1939 ← Jaume Serra i Húnter (en) – Emilio Jimeno Gil (pt)  →
Catedrático de universidade
Datos persoais
País de nacionalidade	México España
Educación	Institución Libre de Enseñanza
Actividade
Campo de traballo	Arqueoloxía, historia e antropoloxía
Lugar de traballo	Barcelona
Ocupación	arqueólogo , historiador , profesor universitario , político , prehistoriador , antropólogo , historiador da arte , escritor
Empregador	Universidade de Barcelona Universidade de Heidelberg Universidade de París Universidade de Oxford Universidade Nacional Autónoma de México
Partido político	Acció Catalana
Membro de	Secció Històrico-Arqueològica de l’Institut d’Estudis Catalans (en) (membre numerari de l'IEC (en) ) (1935–) Real Academia das Boas Letras de Barcelona
Alumnos	Julio Martínez Santa-Olalla (en)
Lingua	Lingua castelá e lingua catalá
Obra
Doutorando	Lluís Pericot i Garcia (en)
Familia
Fillos	Carlos Bosch García (en)

Biografía

Pere Bosch i Gimpera naceu en Barcelona o 22 de marzo de 1891. Comezou estudos de Dereito, mais pasou a realizalos de Filosofía e Letras. Trasladouse a Berlín entre 1911 e 1914, onde fixo estudos de Filoloxía Clásica e Prehistoria. En 1911 doutorouse en letras e en 1913 en Historia. As súas primeiras publicacións versaron sobre a civilización cretomicénica (1912) e sobre a orixe da traxedia grega (1913). Tamén traduciu a Homero. No ano 1915 foi nomeado director do servizo de escavacións do Institut d'Estudis Catalans e en 1916 gañou a cátedra de Historia Antiga na Universidade de Barcelona. En 1919 publicou Prehistoria catalana. Xa desde aquela época primeira mostrouse decididamente partidario do uso da lingua catalá nas publicacións científicas.

A partir de 1919 e até a súa morte mantería amizade e correspondencia privada co seu alumno e compañeiro Lluís Pericot i Garcia.

Coa obra Etnografía de la Península Ibérica (1932) desenvolveu teses innovadoras que lle deron sona. No ano 1933 é elixido reitor da Universidade de Barcelona. Implicado na política da Generalitat de Cataluña, republicana, ocupou o cargo de Conselleiro de Xustiza baixo a presidencia de Lluís Companys. Xunto con outros membros do goberno catalán foi encarcerado no buque "Uruguay", despois dos feitos do 6 de outubro de 1934, suceso que provocaría protestas internacionais.

Logo da guerra civil houbo de se exiliar en México. Posteriormente foi sometido a unha campaña de desprestixio na Universidade de Barcelona baixo dominio franquista. No país azteca sería profesor da Universidade Autónoma e máis da Escola Nacional de Arqueoloxía da Universidade de México. En 1945 publicou en México La formación de los pueblos de España.

No ano 1971 obtivo a nacionalidade mexicana.

Obra

Bosch i Gimpera publicou varios libros e decenas de artigos. Entre os primeiros cabe sinalar:

• Prehistoria catalana (1919).
• La arqueología prerromana hispánica (1920), apéndice a Hispania de Adolf Schulten.
• Pyrenäenhalbinsel, in Ebert, M. (ed), Reallexicon der Vorgeschichte, X, 1927-28.
• Etnología de la Península Ibérica (1932).
• El poblamiento y la formación de los pueblos de España (1945).
• El Próximo Oriente en la Antigüedad (1964).
• El problema indeuropeo (1968).
• La Universitat i Catalunya (1969).
• Historia de Oriente (1971).
• Prehistoria de Europa: Las raíces prehistóricas de las culturas de Europa (1975).

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Breve biografía na web do Institut d'Estudis Catalans (en catalán).