National Trust
A National Trust, nome polo que se coñece popularmente a National Trust for Places of Historic Interest or Natural Beauty (Fundación Nacional para Sitios de Interese Histórico ou Beleza Natural), é unha organización de conservación existente en Inglaterra, Gales e Irlanda do Norte, e a organización asociativa máis grande no Reino Unido. A misión da National Trust consiste na preservación e protección dos espazos e lugares históricos[1].
| National Trust for Places of Historic Interest or Natural Beauty | |
|---|---|
 Placa de información da National Trust | |
| Tipo | Protección da natureza |
| Campo de traballo | Conservación e restauración |
| Data de fundación | 12 de xaneiro de 1895 |
| Fundador(es) | Octavia Monte, Robert Hunter e Hardwicke Rawnsley |
| Presidente/a | Carlos III do Reino Unido (-)  |
| Nº de empregados | 7.578 (2021) |
| Organización subsidiaria | Coughton Court, Cliveden, Shugborough Hall, Wray Castle e Hill Top Farm |
| Sede | Swindon |
| País | Reino Unido |
| Na rede | |
| https://www.nationaltrust.org.uk/ | |
   | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
A National Trust posúe sobre 350 propiedades, entre as cales se contan numerosos xardíns e edificios históricos, monumentos industriais e sitios históricos[2]. A maioría destas propiedades están abertas ao público, outras están arrendadas. A National Trust é un dos terratenentes máis grandes do Reino Unido, posuíndo sobre 247.000 hectáreas de terra, incluíndo moitos lugares de especial beleza natural, a maioría dos cales están abertos ao público de forma gratuíta[2]. A National Trust e unha das organizacións do Reino Unido máis grandes dende o punto de vista financeiro, os seus ingresos proveñen das cotas dos seus asociados, do cobro de entradas, dos legados recibidos e das tendas de agasallos e restaurantes dentro das súas propiedades.
Historicamente, a National Trust centrouse en edificios do territorio de Inglaterra, o que supón aínda a maior parte do seu patrimonio, mais tamén protexe paisaxes históricas como o Distrito dos Lagos, propiedades urbanas históricas e reservas de natureza.
Historia editar
National Trust foi fundada como asociación non lucrativa o 12 de xaneiro de 1895 por Octavia Monte, Robert Hunter e Hardwicke Rawnsley, alentados polo éxito previo da Kyrle Society de Charles Eliot. Os seus estatutos datan de 1907. Posteriormente foi amparada por leis específicas que regulaban o seu funcionamento, de 1907, 1919, 1937, 1939, 1953, e 1971[3][4].
O seu propósito formal é:
A conservación para beneficio da nación dos eidos e paisaxes (incluíndo os edificios) de interese histórico ou estético e o mantemento do seu aspecto natural, o seu carácter e a vida animal e vexetal. Tamén a conservación de mobiliario, pintura e enxoval de calquera tipo que tena interese nacional histórico ou artístico.
Na súa orixe a National Trust centrouse principalmente en protexer espazos abertos e edificios ameazados. A súa primeira adquisición foi Alfriston Clergy House. A primeira reserva de natureza da National Trust foi Wicken Fen e o seu primeiro sitio arqueolóxico foi White Barrow.
National Trust foi a beneficiaria de numerosas doazóns de propiedades e de diñeiro. Desde 1924 ata 1931, o presidente da National Trust foi John Bailey, de quen The Times dixo en 1931 que "a posición forte que a National Trust agora ocupa é en gran parte debido a el, a nación nunca saberá cantos xenerosos agasallos de beleza rural e interese histórico lle debe, directamente ou indirectamente, ao seu persuasivo entusiasmo"[5]. Nesa mesma época un grupo de filántropos anónimos coñecido como Ferguson's Gang (a banda de Ferguson), que usaban máscaras, levaban sacos de diñeiro e empregaban alcumes pouco habituais, chamou a atención do público para crear conciencia sobre o problema incipiente da urbanización[6].
O especial interese nas casas de campo e os xardíns, que constitúen agora a meirande parte das súas propiedades máis visitadas, comezou a mediados do século XX, cando os propietarios de moitas das propiedades xa non eran capaces de mantelas. Moitas foron doadas á National Trust como legado post mortem. O xornalista James Lees-Milne foi unha figura clave nesta fase do programa de adquisición de casas de campo, aínda que era un simple empregado da National Trust que levaba a cabo as políticas xa decididas polo seu equipo de goberno[7].
Unha das maiores crises na historia da National Trust tivo lugar na reunión xeral anual de 1967 , cando o equipo directivo foi acusado de carecer de sensibilidade por facer demasiada énfase en conservar casas de campo. En resposta, o consello solicitou a Henry Benson que presidise un comité asesor para revisar a estrutura da National Trust. Seguindo a publicación do Informe Benson en 1968, gran parte da administración da National Trust foi devolta ás rexións.
Na década de 1990 unha disputa sobre se había que permitir a caza de cervos nas terras da National Trust causou amargas disputas dentro da organización. Este tema constituíu o centro dun intenso debate en reunións xerais anuais, pero non foi suficiente para frear o crecemento do número de socios.
En 2005, a National Trust trasladouse a unha nova sede en Swindon, Wiltshire. O edificio foi construído nunhas instalacións ferroviarias abandonadas, e considérase un exemplo de renovación de brownfield. É coñecido como Heelis, nome tomado da autora de libros infantís Beatrix Potter, seguidora e doante da National Trust, que posúe a que foi a súa casa en Cumbria[8].
Funcionamento editar
A National Trust é unha organización independente máis que unha institución de goberno. As súas funcións moitas veces solápanse cas de entidades gobernativas inglesas ou doutras partes do Reino Unido. No relativo ó seu funcionamento, a National Trust organízase por rexións que traballan coas administracións rexionais oficiais do Reino Unido. A súa sede central está en Swindon.
Foi fundada como entidade sen ánimo de lucro en 1895, aínda que posteriormente o parlamento británico aprobou unha lei específica, a chamada National Trust Act de 1907. Outras leis posteriores entre 1919 e 1978 modificaron e ampliaron as competencias da National Trust. En 2005, o funcionamento da National Trust foi modificado era substancialmente pola Charity Commission[3].
A National Trust é gobernada por unha comisión de doce membros, nomeada e supervisada por un consello de vinte e seis persoas elixidas polos membros da National Trust, e outras vinte e seis nomeadas por outras organizacións cuxo traballo está relacionado co da National Trust, como a Soil Association, a Royal Horticultural Society e o Council for British Archaeology[9]. Os membros elixen a metade da comisión e periodicamente votan nas organizacións que poden nomear a outra metade da comisión[10], aínda que tamén poden propor e votar mocións na asemblea xeral anual.
Financiamento editar
A National Trust é a organización máis grande no Reino Unido por número de afiliados, con 4,24 millóns de membros no ano 2015. Os afiliados gozan do dereito a acceder a todas as propiedades da National Trust de balde.[2] Nas contas pechadas o 28 de febreiro do 2015, os ingresos totais da National Trust ascenderan a 494 millóns de libras esterlinas, por riba dos 460 millóns de libras dos anos 2013–14, o cal fai dela unha das organizacións máis grandes por ingresos do Reino Unido. As súas principais fontes de ingresos son as subscricións de afiliación (161 millóns), os ingresos de propiedade directa (145,1 millóns) e os legados (50,5 millóns). Ademais, a National Trust recibe diñeiro a través da súa filial comercial, National Trust Enterprises Ltd, que obtén beneficios de actividades tales como a explotación de tendas de agasallos e restaurantes en propiedades da National Trust. A organización ten efectivo e investimentos financeiros por valor de 1.127 millóns de libras, un 7,5% superior ao ano anterior[2].
Afiliación e voluntariado editar
A National Trust é unha das organizacións asociativas máis grandes no mundo, e as subscricións anuais son a súa principal fonte de ingresos. O número de afiliados medrou desde os 226.200, cando a National Trust celebrou o seu 75º aniversario en 1970, a 500.000 en 1975, un millón en 1981, dous millóns en 1990, chegando no 2015 a 4.240.000[2]. Os membros están exentos de pagar entrada para visitar as propiedades que están abertas ao público[11]. Hai unha organización separada, chamada Royal Oak Foundation para os afiliados norteamericanos.
A National Trust recibe un forte apoio de persoas voluntarias. Estas no ano 2013 ascendían a aproximadamente 70.000, contribuíndo con 3,77 millóns de horas de traballo, que terían un valor estimado de 29,2 millóns de libras[12]. As funcións do voluntariado son moitas e variadas, e van dende axudar nas casas históricas e xardíns a proporcionar man de obra especializada[13]. A National Trust é membro da National Council for Voluntary Youth Services en recoñecemento ao seu traballo para o desenvolvemento persoal e social de persoas novas[14].
Propiedades da National Trust editar
Xardíns e casas históricas editar
A National Trust posúe 200 casas históricas que están abertas ao público. A maioría delas son casas de campo, e a meirande parte das restantes están vinculadas a persoas relevantes. A maioría destas casas de campo contenen coleccións de pintura, mobiliario, libros, forxa, olería e vestidos que ficaron no seu contexto histórico. A maioría das casas contan con xardíns notables, aínda que a National Trust posúe tamén algúns xardíns relevantes. As propiedades inclúen algunhas das máis conecidas mansións campestres do país e algúns dos xardíns claves na historia de xardinaría británica.
A National Trust adquiriu a maioría das súas casas de campo a mediados do século XX, cando as taxas por herdanzas eran mais gravosas e moitas casas estaban a ser demolidas. James Lees-Milne era secretario do comité de Casas de Campo da National Trust no período arredor da segunda guerra mundial. Os acordos aos que se chegou cas familias que legaban as súas casas á National Trust a miúdo permitíronlles continuar vivindo na propiedade. A partir da década de 1980 a National Trust foi cada vez máis reticente a facerse cargo de casas grandes e as súas adquisicións nesta categoría foron cada vez menos frecuentes[7].
En anos recentes, a National Trust buscou ampliar as súas actividades, principalmente a base de adquirir propiedades históricas como muíños antigos (as primeiras fábricas), obradoiros ou as casas natais de Paul McCartney e John Lennon[7].
Sobre algunhas propiedades establecéronse acordos singulares. Así, por exemplo, Wakehurst Place é xestionado polo Royal Botanical Gardens, Kew e Waddesdon Manor por unha fundación privada; ambos están abertos ao público.
Pinturas e colección de escultura editar
Desde a súa fundación en 1895, a National Trust foi ampliando gradualmente a súa colección de arte, na súa meirande parte por medio de adquisicións.
Desde 1956 a National Trust conta cun comisario de Pintura e Escultura[15]. O primeiro en ocupar ese cargo foi St John Gore, quen foi nomeado asesor de pintura en 1956. Publicou catálogos das imaxes en Upton, Polesden Lacey, Buscot, Saltram e Ascott[16]. O seu sucesor en 1986 foi Alastair Laing, quen se ocupou das obras de arte de 120 propiedades e creou a exposición In Trust for the Nation, celebrada na National Gallery en 1995–96[15]. Desde 2009, o comisario foi David Taylor, quen levou adiante a idea de fotografar os 12.567 cadros ó óleo da National Trust para seren incluídos no arquivo da Public Catalogue Foundation, dispoñíbel desde 2012[17].
Litoral e campo editar
.jpg)
A National Trust é o terratenente privado máis grande no Reino Unido[18]. O total de extensión de terreos en mans da National Trust supera os 2.550 km², maioritariamente de campo, o cal supón case o 1,5% da superficie do territorio de Inglaterra, Gales e Irlanda do Norte. Unha gran parte corresponde a parques e propiedades agrícolas vinculadas a casas de campo, mais hai moitas propiedades de campo que foron adquiridas especificamente debido ao seu valor paisaxístico ou científico. A National Trust posúe ou dispón de arredor dun cuarto da superficie do Lake District; ten control similar sobre sobre o 12% do Peak District National Park. Posúe ou protexe aproximadamente un quinto do litoral en Inglaterra, Gales e Irlanda do Norte (775 millas), e ten unha campaña a longo prazo, o chamado Project Neptune, que aspira a adquirir máis[2].
Protección da propiedade da National Trust editar
As leis da National Trust concédenlle a potestade exclusiva para declarar terra inalienable. Isto impide que a terra poida ser vendida ou hipotecada contra os desexos da National Trust sen necesidade de iniciar un procedemento parlamentario especial.
As leis tamén conceden a National Trust a capacidade de regular por medio de Estatutos as actividades das persoas que se atopan nas súas terras. A toma de imaxes nas propiedades da National Trust, exceptuando aquelas que son para uso privado e persoal ou as que se enmarquen dentro de competicións aprobadas, esta estritamente prohibida, salvo as que se empreguen en sitios de traballo en rede tales como Flickr[19][20][21]. Os visitantes son invitados a solicitar imaxes na National Trust Photo Library.
Notas editar
- ↑ "Our cause".(en inglés)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 "Annual Report 2014-15" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 08 de decembro de 2015. Consultado o 28 de outubro de 2016.(en inglés)
- ↑ 3,0 3,1 "Acts 1907-1971" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 04 de xuño de 2011. Consultado o 28 de outubro de 2016.(en inglés)
- ↑ "Charity Commission".(en inglés)
- ↑ Bailey, John. The English Heritage
- ↑ Hutton-North, A. Ferguson's Gang - The Maidens behind the Masks. ISBN 978-1-291-48453-3.(en inglés)
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Cannadine, D. In Churchill's Shadow: Confronting the Past in Modern Britain. ISBN 978-0-19-517156-3.(en inglés)
- ↑ "The charity new_central office". Arquivado dende o orixinal o 28 de maio de 2011. Consultado o 28 de outubro de 2016.(en inglés)
- ↑ "How we are run". Arquivado dende o orixinal o 11 de xaneiro de 2012. Consultado o 28 de outubro de 2016.(en inglés)
- ↑ "The Council".(en inglés)
- ↑ "Join us".(en inglés)
- ↑ "Annual report 2012-13" (PDF).(en inglés)
- ↑ "Volunteer".(en inglés)
- ↑ "National Council for Voluntary Youth Services". Arquivado dende o orixinal o 12 de maio de 2013. Consultado o 28 de outubro de 2016.(en inglés)
- ↑ 15,0 15,1 "An interview with Alastair Laing, retired Curator of Pictures and Sculpture at the National Trust, interviewed by Annette de Vries".(en inglés)
- ↑ "St John (Bobby) Gore". 13 maio 2010.(en inglés)
- ↑ "National Trust, Art UK Founder Partner". Arquivado dende o orixinal o 09 de febreiro de 2016. Consultado o 28 de outubro de 2016.(en inglés)
- ↑ Whyte, Ian D. A Dictionary of Environmental History. ISBN 978-1-84511-462-6.(en inglés)
- ↑ "National Trust Images".
- ↑ "National Trust: photography persecution". Arquivado dende o orixinal o 19 de marzo de 2016. Consultado o 28 de outubro de 2016.(en inglés)
- ↑ "National Trust: Photographers free to post on Flickr". Arquivado dende o orixinal o 22 de febreiro de 2014. Consultado o 28 de outubro de 2016.(en inglés)