Microchirus ocellatus
| Microchirus ocellatus Acedía de ollos | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||||||||
| Microchirus ocellatus (Linnaeus, 1758) | |||||||||||||||||||||||||
Microchirus ocellatusa, (Linnaeus, 1758) é unha especie de peixe teleósteo da orde dos pleuronectiformes, suborde dos pleuronectoideos e familia dos soleidos,[1] coñecida en galego como acedía de ollos.[2]
Trátase dun pequeno linguado, de até 20 cm de lonxitude como máximo (de aí o nome vulgar de acedía), que habita en fondos mariños areosos ou lamacentos, entre os 20 e os 300 m de profundidade, no Atlántico centro oriental (incluído o Mediterráneo), desde o suroeste da Península Ibérica até Serra Leoa, e en Suráfrica e no Índico occidental.
Taxonomía editar
Descrición editar
A especie foi descrita por primeira vez en 1758 polo naturalista sueco Carl von Linné (Linneo), na 10ª edición do seu Systema Naturae, baixo o nome de Pleuronectes ocellatus.
Sinónimos editar
Ao longo do tempo foi coñecida, ademais de polo nome orixinario de Linneo e polo actualmente válido, polos sinónimos seguintes:[1]
- Echinosolea oculata (Risso, 1827)
- Microchirus (Microchirus) ocellatus (Linnaeus, 1758)
- Monochirus ocellatus (Linnaeus, 1758)
- Monochirus quadriocellatus (von Bonde, 1922)
- Quenselia ocellata (Linnaeus, 1758)
- Solea ocellata (Linnaeus, 1758)
- Solea oculata Risso, 1827
- Solea quadriocellata von Bonde, 1922
Etimoloxía editar
O nome específico, ocellatus, é a forma masculina do nominativo do adxectivo latino ocellātus, -a, -um, "que ten ollos pequenos", aludindo aos catro ocelos que presenta no lado pigmentado.
Características editar
- É moi semellante, na forma do corpo, ao linguado común do que se diferencia, ademais de polo seu tamaño moito menor, sobre todo pola súa característica librea do lado pigmentado.
- A coloración xeral deste lado é parda, e na parte anterior presenta algunhas manchas escuras de forma indefinida e, na posterior, catro ocelos de cor azulada e rodeados dunha liña amarela.
- As aletas dorsal e anal son de cor negra ou escura coas marxea brancas.
- A columna vertebral está constituída por de 40 a 43 vértebras.
- A aleta dorsal está sustentada por de 62 a 70 raios; e a anal, por de 64 a 75 raios.[3][4]
- O seu tamaño máximo é de 20 cm, aínda que os espécimes capturados roldan tan só os 15 cm.[3]
Hábitat e distribución editar
É unha especie mariña, demersal, oceanódroma que habita en mares subtropicais, en fondos de entre os 30 e os 300 m de profundidade,[4] entre os 43° N e os 4° N,[5], no Atlántico centro-oriental, encontrándose nas costas do suroeste da Península Ibérica, o mar Mediterráneo, a illa de Madeira, as illas Canarias, Senegal, Ghana, Guiné Bissau e Serra Leona, e nas do océano Índico occidental, desde a antiga provincia de Natal (Suráfrica), até as costas occidentais da India.[5]
Pesca editar
Microchirus ocellatus é obxecto de pesca nas zonas 27, 34 e 37 (nordeste do Atlántico, Atlántico centro-leste e Mediterráneo e mar Negro, respectivamente).[2]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 Microchirus ocellatus (Linnaeus, 1758) no WoRMS.
- ↑ 2,0 2,1 Lahuerta e Vázquez (2000), p. 85.
- ↑ 3,0 3,1 Bauchot, M.-L. (1987).
- ↑ 4,0 4,1 Heemstra, P.C. & O. Gon (1986): "Soleidae", pp. 868-874, en M. M. Smith & P. C. Heemstra, eds. Smiths' sea fishes. Berlin: Springer-Verlag.
- ↑ 5,0 5,1 Microchirus ocellatus (Linnaeus, 1758) na FishBase
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Microchirus ocellatus  |
Bibliografía editar
- Bauchot, M.-L. (1987): "Poissons osseux", pp. 891–1421, en: W. Fischer, M.L. Bauchot e M. Schneider (eds.) Fiches FAO d'identification pour les besoins de la pêche. (rev. 1). Méditerranée et mer Noire. Zone de pêche 37. Vol. II. Commission des Communautés Européennes and FAO, Roma.
- Desoutter, M. (1990): "Soleidae", pp. 1037–1049, en: J. C. Quéro, J. C. Hureau, C. Karrer, A. Post & L. Saldanha, eds. Check-list of the fishes of the eastern tropical Atlantic (CLOFETA). Lisboa: JNICT; París: SEI e UNESCO. Vol. 2.</ref>
- Lahuerta Mouriño, Fernando e Francisco X. Vázquez Álvarez (2000): Vocabulario multilingüe de organismos acuáticos. Santiago: Xunta de Galicia / Termigal. ISBN 84-453-2913-8.
- Nelson, Joseph S. (2006): Fishes of the World. Nova York: John Wiley & Sons, Inc. ISBN 0-471-25031-7.
- van der Land, J.; Costello, M. J.; Zavodnik, D.; Santos, R. S.; Porteiro, F. M.; Bailly, N.; Eschmeyer, W. N. & Froese, R. (2001): "Pisces", en: Costello, M. J. et al., eds.: European register of marine species: a check-list of the marine species in Europe and a bibliography of guides to their identification. Collection Patrimoines Naturels, 50: 357-374. París: Muséum national d'Histoire naturelle. ISBN 2-85653-538-0.