Max Ernst
Max Ernst, nado en Brühl o 2 de abril de 1891 e finado en París o 1 de abril de 1976, foi un artista alemán nacionalizado francés, figura fundamental tanto no movemento dada como no surrealismo.[1] Caracterizouse pola utilización dunha extraordinaria diversidade de técnicas, estilos e materiais.
| Max Ernst | |
|---|---|
 | |
| Nome completo | Maximilian Maria Ernst |
| Nacemento | 2 de abril de 1891 |
| Lugar de nacemento | Brühl |
| Falecemento | 1 de abril de 1976 |
| Lugar de falecemento | París e VII Distrito de París |
| Soterrado | Crématorium-columbarium du Père-Lachaise e Grave of Ernst |
| Nacionalidade | Cuba, Estados Unidos de América e Francia |
| Alma máter | Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn |
| Ocupación | pintor, escultor, poeta, artista gráfico, litógrafo, collagist, deseñador, desenhador de joias, gravador, psiquiatra, architectural draftsperson, ilustrador, gravador e debuxante |
| Pai | Philippe Ernst |
| Cónxuxe | Peggy Guggenheim, Luise Straus-Ernst, Dorothea Tanning e Marie-Berthe Aurenche |
| Fillos | Jimmy Ernst |
| Irmáns | Loni Pretzell |
| Coñecido por | The Elephant Celebes, The Hat Makes the Man e The Robing of the Bride |
| Premios | Bienal de Venecia e Goslarer Kaiserring |
| Na rede | |
        | |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Traxectoria Editar
En 1891 ingresou na Universidade de Bon onde estudou filosofía e psiquiatría. Alistouse no exército alemán durante a primeira guerra mundial. Cando Ernst deixou o exército xa xurdira en Suíza o movemento dada; atraído pola revolución dadaísta contra o convencional, Ernst instalouse en Colonia e comezou a traballar no collage.
En 1922 trasladouse a vivir a París, onde comezou a pintar obras surrealistas nas que figuras humanas de grande solemnidade e criaturas fantásticas habitan espazos renacentistas realizados con detallada precisión (L'eléphant célèbes, 1921, Tate Gallery, Londres).
En 1925 inventou o frottage (que transfire ao papel ou ao lenzo a superficie dun obxecto coa axuda dun sombreado a lapis); máis tarde experimentou co grattage (técnica pola que se raspan ou gravan os pigmentos xa secos sobre un lenzo ou táboa de madeira). Ernst foi encarcerado tras a invasión de Francia polos alemáns durante a segunda guerra mundial; na prisión traballou na decalcomanía, técnica para transferir ao cristal ou ao metal pinturas realizadas sobre un papel especialmente preparado.
En 1930, debutou como actor no cine a película L'age d'or, segundo filme surrealista do director español Luis Buñuel, onde interpreta o papel do cruel xefe dos bandidos. Devandito filme causou un verdadeiro escándalo en Francia, e foi prohibida por máis de 50 anos. Con todo, Max Ernst seguiu colaborando noutros filmes de corte surrealista, nos seguintes anos.
En 1941 emigrou aos Estados Unidos coa axuda de Peggy Guggenheim, que se convertería na súa terceira esposa en 1942. En 1953 regresou a Francia e a partir de entón as súas obras gozaron dunha notable revalorización.
Ao longo da súa variada carreira artística, Ernst caracterizouse por ser un experimentador infatigable. En todas as súas obras buscaba os medios ideais para expresar, en dous ou tres dimensións, o mundo extradimensional dos soños e a imaxinación.
Faleceu aos 85 anos en París o 1 de abril de 1976 por un paro cardíaco.[2]
Notas Editar
- ↑ "Biografía de Max Ernst" (en castelán).
- ↑ "Max Ernst". buscabiografias.com (en castelán).
Véxase tamén Editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Max Ernst  |