Luís Taboada

xornalista e escritor galego
(Redirección desde «Luis Taboada»)

Luís Taboada Coca, nado en Vigo o 6 de outubro de 1848 e finado en Madrid o 13 de xaneiro de 1906, foi un escritor galego.

Infotaula de personaLuís Taboada

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento6 de outubro de 1848 Editar o valor em Wikidata
Vigo, España Editar o valor em Wikidata
Morte13 de xaneiro de 1906 Editar o valor em Wikidata (57 anos)
Madrid, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritor , xornalista , humorista Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Sinatura
Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

Estudou no instituto de Pontevedra. Trasladouse a Madrid protexido por Alejandro Chao que o nomeou o seu administrador para que puidese vivir na capital. Traballou nos ministerios de Gobernación e de Fomento, sendo secretario particular de Ruiz Zorrilla e Nicolás María Rivero. Foi redactor de El Meteoro de Vigo en 1867; colaborou con crónicas festivas en La Ilustración Española y Americana, La Ilustración Ibérica, Madrid Cómico, Nuevo Mundo, El Imparcial, El Duende, ABC e Blanco y Negro.[1] En El Miño publicou unha serie de poemas baixo o título de "Gorgoritos". Estreou en Madrid en 1878 a comedia nun acto Afinador y mártir. O humor de Taboada Coca, na liña costumista, foi moi popular en toda España. En Oráculos del matrimonio proporcionou un modo de saber que parella se terá, a partir duns tipos básicos de homes e mulleres, dos que se dan fotos. Wenceslao Fernández Flórez incluíuno na súa antoloxía do humor.

Obras editar

 
Caricatura de Taboada en Madrid Cómico.
  • Afinador y mártir (1878), comedia.
  • Errar el golpe (1885)
 
Tarxeta postal de Eugenio Krapf manuscrita por Taboada.
  • Los ridículos (1891)
  • Madrid en broma (1891-92)
  • La vida cursi (1892)
  • Rayos de Sol (1892) con Julián Bastinos
  • Titirimundi (1892)
  • Siga la fiesta (1892)
  • Caricaturas (1892)
  • Páginas alegres (1893)
  • El mundo festivo (1894)
  • Madrid alegre (1894)
  • La joven América (1894)
  • Intimidades de un autor festivo (1894)
  • La joven América: Juguete cómico en un acto y en prosa (1894), con Félix González Llana
  • Cursilones (1895)
  • Viajes de placer, (1895).
  • Perfiles cómicos (1897)
  • Colección de tipos (1898)
  • La viuda de Chaparro (1899, novela)
  • Notas alegres (1900)
  • Crónicas alegres (3 vols., 1900, 1901-02, 1903-04)
  • Los cursis (1903)
  • Portugal en broma (1904)
  • Pescadera a tus besugos (novela, 1905)
  • Las de Cachupín (novela, 1905)
  • La vida en broma (1905).
  • Chamorro (novela)
  • Para reír toda la vida (1906)
  • Oráculos del matrimonio (1906).
  • Emilio Castelar e Luis Taboada, Un viaje à Paris durante el establecimiento de la República, La Ilustración Gallega y Asturiana, 1880.
  • Paris y sus cercanías: Manual del viajero, 1880.
  • Trop de Zéle
  • Clamores justos
  • Epigramas
  • Don Gil allá en el Brasil.

Póstumas editar

  • Pellejín. Historia de un diputado de la mayoría (1910)
  • Historia cómica de España (2 vols., 1911, 1912), en colaboración.

Notas editar

  1. Cf. Manuel Ossorio y Bernard, Ensayo de un catálogo de periodistas españoles del siglo XIX. Madrid, 1904, p. 443.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Ligazóns externas editar