Leopoldo Eijo Garay

Leopoldo Eijo y Garay, nado en Vigo o 11 de abril de 1878 e finado en Vigo o 31 de xullo de 1963, foi un bispo católico e escritor galego.

Leopoldo Eijo y Garay
Bispo da Igrexa católica latina
Biografía
Nacemento	11 de abril de 1878 en Vigo
Pasamento	31 de xullo de 1963 (85 anos) en Madrid
Ordes
Ordenación sacerdotal	27 de decembro de 1900
Consagración episcopal	8 de novembro de 1914, por José María Martín de Herrera
Bispo de Madrid-Alcalá Patriarca das Indias Occidentais
1922 - 1963
Predecesor	Prudencio Melo y Alcalde
Sucesor	Casimiro Morcillo González
Cargos anteriores	Bispo de Tui (1914-1917) Bispo de Vitoria (1917-1922)
Outros
Ficha en catholic-hierarchy.org

Traxectoria

Aos cinco anos mudouse coa súa nai, unha humilde criada, a Sevilla, onde ingresou no seminario. Marchou a estudar a Roma Pontificia Universidade Gregoriana onde conseguiu o doutoramento e aprendeu latín, grego e hebreo. Foi ordenado sacerdote o 27 de decembro de 1900.

Episcopado

En 1914 foi promovido a ordinario da diocese de Tui, sendo ordenado bispo o 8 de novembro do mesmo ano polo cardenal Martín Herrera, arcebispo de Santiago de Compostela. Desde entón ten unha carreira de vertixe, sendo nomeado por iniciativa do rei Afonso XIII, o 22 de marzo de 1917, sétimo bispo de Vitoria, sucedendo a Prudencio Melo y Alcalde, que fora nomeado bispo de Madrid-Alcalá. Ese mesmo ano publica El primer origen de la vida según el Hexámeron y según la ciencia.

O 4 de decembro de 1922 marcha a Madrid para substituír de novo ao bispo Melo, nomeado arcebispo de Valencia, tomando posesión o 26 de xuño de 1923 como bispo de Madrid-Alcalá, tamén o sétimo dos mesmos. Ocupou o cargo durante cuarenta anos, sendo o seu o pontificado máis longo dun bispo español contemporáneo. Desde alí foi testemuña privilexiada dos convulsos anos da ditadura de Primo de Rivera, a II República, a guerra civil, e a consolidación do réxime franquista no poder.

Paralelamente á súa carreira eclesiástica, desenvolveu a súa vida cultural e de escritor, con obras como Santo Tomás y la mística, El concepto de la materia universal en los textos medievales (1940), Esbozo apologético de la poesía clásica eucarística española, e Directrices sociales (1948). En 1927 ingresou na Real Academia Española, no asento do U maiúsculo, ocupando a vacante de Antonio Maura, sendo o seu discurso inaugural sobre La oratoria sagrada en España; e onde se mantivo ata a súa morte. O 10 de xaneiro de 1932 ingresou na Academia de Ciencias Morales y Políticas (medalla n.º 6); o seu discurso inaugural, dito o 9 de xuño de 1935, versou sobre La persona jurídica. Su concepto filosófico y derechos fundamentales que debe respetar en ella el Estado. Tamén foi membro correspondente da Real Academia Galega.

O 21 de xullo de 1946 o papa Pío XII nomeouno Patriarca das Indias Occidentais, sede soamente titular, pero que dá prestixio ao bispo da capital de España en pleno auxe dun réxime dedicado a renovar a idea do Imperio Español. Eijo y Garay foi, de feito, un dos prelados máis fieis ao réxime, en conciencia e desde a súa altura intelectual.

En 1948, recibiu a medalla de Ouro da cidade de Madrid, pero o concello retiroulla en 2016 por mor da denominada coloquialmente Lei de Memoria Histórica 52/2007.

Morreu en Vigo e foi soterrado en Madrid onde recibiu honores de Capitán Xeneral con mando en praza.

Política

Cando comezou a Guerra civil, púxose rapidamente a prol do bando golpista e foi un dos redactores xunto co cardeal Gomá da "Carta colectiva do episcopado" en 1937 na que se afirmaba o carácter católico da guerra fronte a un "inimigo ateo e estranxeiro".

Foi designado por Francisco Franco, Conselleiro nacional de F.E.T. y de las J.O.N.S. e entre 1943 e 1946 procurador a Cortes. En troques, Eijo Garay promoveu dende o seu posto bispo de Madrid que Franco puidese acudir a actos relixiosos baixo palio, co que se indicaba o apoio da Igrexa ao ditador. Tamén formou parte do triunvirato presente no Consello de Rexencia -presidido por Esteban de Bilbao Eguía e co tenente xeneral Miguel Ponte e Manso de Zúñifa, marqués de Bóveda de Limia- que exerceu a Xefatura do Estado Español entre o 22 e o 27 de outubro de 1949, durante a viaxe oficial de Franco a Portugal.

Entre 1949 e 1952, tamén foi Conselleiro Nacional.

Morte

Desde a súa morte en 1963, antes do Concilio Vaticano II, o patriarcado das Indias Occidentais permaneceu vacante, sen ser nunca formalmente suprimido.

Ao ano seguinte do seu falecemento, o 24 de marzo de 1964, Madrid-Alcalá foi esgazada da provincia eclesiástica de Toledo e elevada ao rango de arquidiocese inmediatamente suxeita a Roma, é dicir, sen dioceses sufragáneas e sen constituír provincia eclesiástica.

Véxase tamén

Bibliografía

• Dicionario biográfico de Galicia. Ir Indo Edicións. 2010-2011. 
• Gran Enciclopedia Galega (DVD). El Progreso. 2005. ISBN 84-87804-88-8. 
• Aparisi, Luis M. (2016). Gallegos en la Real Academia Española (PDF) (en castelán). Asociación Cultural da Vieira. 
• Cárcel Ortí, Vicente. Diccionario Biográfico Español Real Academia de la Historia (en castelán).
• Couceiro Freijomil, Antonio (1951-53). Diccionario Bio-bibliográfico de Escritores (en castelán). Bibliófilos Gallegos. 
• Mata, Santiago (Marzo 2012). "De la colaboración a la redención por el fuego. El obispo Leopoldo Eijo Garay ante la Segunda República y la Guerra Civil". Aportes (80): 131–162. ISSN 0213-5868. 
• Robles, Cristóbal (1997). José María de Urquijo e Ybarra: opinión, religión y poder. Madrid: Consejo Superior de Investigaciones Científicas. ISBN 84-00-07668-0. 

Ligazóns externas

• Ficha en Catholic Hierarchy (en inglés)
• Ficha en galegos.info

Dignidades da Igrexa católica
Predecesor: Valeriano Menéndez Conde y Álvarez	Bispo de Tui  1914-1917	Sucesor: Manuel Lago González
Predecesor: Prudencio Melo y Alcalde	Bispo de Vitoria  1917-1922	Sucesor: Zacarías Martínez Núñez
Predecesor: Prudencio Melo y Alcalde	Bispo de Madrid-Alcalá  1922-1963	Sucesor: Casimiro Morcillo González
Predecesor: Ramón Pérez y Rodríguez	Patriarca das Indias Occidentais  1946-1963	Sucesor: Vacante