Wikipedia

Manuel Lago González

eclesiástico, poeta, teólogo e arqueólogo galego, en lingua galega e castelá
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Manuel Lago.

Manuel Lago González, nado en Randufe (Tui) o 25 de outubro de 1865 e finado en Santiago de Compostela o 18 de marzo de 1925, foi un eclesiástico, poeta, teólogo e arqueólogo galego, en lingua galega e castelán. En 1973 foille dedicado o Día das Letras Galegas.[1]

Infotaula de personaManuel Lago González

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento25 de outubro de 1865 Editar o valor em Wikidata
Randufe, España Editar o valor em Wikidata
Morte18 de marzo de 1925 Editar o valor em Wikidata (59 anos)
Santiago de Compostela, España Editar o valor em Wikidata
Arcebispo de Santiago de Compostela
24 de xullo de 1923 –
← José María Martín de Herrera – Julián de Diego y García Alcolea →
Bispo de Tui
4 de maio de 1917 –
← Leopoldo Eijo y Garay – Manuel María Vidal y Boullon →
Bispo de Osma
25 de agosto de 1909 –
← José María García Escudero y Ubago (en) Traducir – Mateo Mújica Urrestarazu →
Senador do Reino
Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
RelixiónIgrexa católica Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónbispo católico (1910–), sacerdote católico (1888–), escritor Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua galega e lingua castelá Editar o valor em Wikidata
ConsagraciónBenito Murúa y López Editar o valor em Wikidata
Editar o valor em Wikidata
Galiciana: 32813

Traxectoria editar

Fixo o bacharelato e seguiu a carreira eclesiástica no seminario diocesano de Tui. En 1888 sería ordenado sacerdote. No propio seminario exerceu despois o profesorado de Sagrada Escritura, de Teoloxía, de grego e hebreo. Contribuíu a crear o diario La Integridad (1888), redactando as sección fixas "A la médula" e "Ripios".[2] Formou parte da Asociación Regionalista Gallega de Manuel Murguía.[3] Participou nos segundos xogos florais de Galicia (1891) co discurso Gabanza da lingua galega.

Gañou por oposición unha coenxía na catedral de Lugo. Posteriormente accedeu á dignidade episcopal, sendo bispo de Burgo de Osma (1909-1917), da diocese de Tui (1917-1923) e finalmente arcebispo de Santiago de Compostela (1924-1925), tras 129 anos de predecesores foráneos.[3] No seu breve paso polo arcebispado, preocupouse da dignificación do Panteón Real da Catedral, encargándolle ao tallista Maximino Magariños a realización dunha sepultura para engadir ao mesmo os restos do conde Pedro Froilaz. O deseño do sepulcro, que inclúe a coroa mailas sete cruces do escudo de Galicia, foi obra do propio arcebispo.[4]

Foi académico fundador da Academia Gallega, en 1906, co discurso de ingreso Elogio de la lengua gallega[5] Foi correspondente da Real Academia da Historia[6] e, en 1924, foi elixido membro do Seminario de Estudos Galegos.

Os seus restos descansan na Capela da Comuñón da Catedral de Santiago de Compostela.

“ Pulvis est ille vir—cui nomen—Emmanuele Lago González—magnifico animo—acri ingenio—doctrina praestans.— Lauro cinctus vatum.—Religionis adsertor indefessus—Oxomen nec-non Tuden—Gregis Pater mitius ea vigilans—Pleniore laudatus ore — decessit Compostellanus Archiepiscopus — Anno natus LIX-XVI Kal Martiis anno MCMXXV—Pax Risusque cœles-tium.    — Inscrición na sepultura de Lago na Catedral de Santiago.[7] ”

Posuía unha magnífica biblioteca, que á súa morte foi adquirida pola Universidade de Santiago de Compostela.

Obra escrita editar

Publicou unha chea de poesías, espalladas por varias publicacións da época, como La Integridad, El Norte de Galicia, Galicia Diplomática ou Galicia Católica. Unha escolma delas figura na edición d'Os estudantes ao arcebispo de Santiago datada en 1924. Dez anos despois apareceron tamén composicións da súa autoría no Homenaxe ao arcebispo Lago González, Fror Nova e O neno Xesús, saídos da súa pluma, púxolles música o compositor José Torres Creo. En 1967 sesenta e dous poemas galegos de Lago foron recollido por Xosé Filgueira Valverde nun libro publicado pola Editorial de los Bibliófilos Gallegos.

Galería de imaxes editar

  •  
    Lecciones de elocuencia, manuscrito.
  •  
    Retrato.
  •  
    Estatua en Tui.
  •  
    Placa en Randufe, onde naceu.


Dignidades da Igrexa católica latina
Predecesor:
José María García Escudero y Ubago 		 Bispo de Osma 
1909-1917 		Sucesor:
Mateo Múgica y Urrestarazu
Predecesor:
Leopoldo Eijo y Garay 		 Bispo de Tui 
1917 - 1923 		Sucesor:
Manuel María Vidal Boullón
Predecesor:
José Martín de Herrera y de la Iglesia 		 Arcebispo de Santiago de Compostela 
1924 - 1925 		Sucesor:
Julián de Diego García de Alcolea

Notas editar

  1. ↑ Lembranza de Lago González (1973). Editorial Galaxia.
  2. ↑ Vilavedra, D., ed. (1995). Diccionario da Literatura Galega I. Galaxia. pp. 316–317. ISBN 84-8288-019-5. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Enciclopedia Historia da Literatura AS-PG.
  4. ↑ Gago Mariño, Manuel. "Adiante cun fío dun gran morto para estas noites de defuntos!". Twitter (fio). Consultado o 01/04/2023. 
  5. ↑ Lago González, Manuel (20/XI/1906). "Elogio de la lengua gallega". Boletín da Real Academia Galega (en castelán) (6-7): 137–141. Arquivado dende o orixinal o 14 de febreiro de 2023. Consultado o 14 de xuño de 2023. 
  6. ↑ Boletín de la Real Academia de la Historia
  7. ↑ Ramón Otero Pedrayo (1965) Guía de Galicia. p. 414.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Manuel_Lago_González&oldid=6698021»