Juan Antonio Samaranch

Juan Antonio Samaranch i Torrelló, nado en Barcelona o 17 de xullo de 1920 e finado o 21 de abril de 2010, foi un empresario e político catalán e expresidente do Comité Olímpico Internacional.

Juan Antonio Samaranch
Nacemento	17 de xullo de 1920
Lugar de nacemento	Barcelona
Falecemento	21 de abril de 2010
Lugar de falecemento	Barcelona
Causa	Insuficiencia cardíaca
Soterrado	Camposanto de Montjuïc
Nacionalidade	España
Relixión	Igrexa católica
Alma máter	Universidade de Navarra, German School of Barcelona e IESE Business Schoo
Ocupación	diplomático, político, xogador de hóckey a patíns, empresario, adestrador, xornalista e sports official
Pai	Francesc Samaranch Castro
Nai	Joana Torelló Malvehy
Cónxuxe	María Teresa Salisachs Rowe
Fillos	Juan Antonio Samaranch Jr. e María Teresa Samaranch
Premios	Ordem de Honra, Grand Order of King Tomislav, Colar da Ordem de Isabel a Católica, Ordem Olímpica, Premio Príncipe de Asturias dos Deportes, Gran Cruz da Orden de Carlos lll, Gran Cruz de Afonso X o Sabio, Cabaleiro da Gran Cruz da Orde ao Mérito da República Italiana, Medalha de Ouro da Generalidade da Catalunha, Orde da Amizade dos Pobos, Medalla conmemorativa do 850 aniversario de Moscova, Order of the Republic, Order of Freedom of the Republic of Slovenia, Gran Cruz da Orde do Mérito Civil, Gran Cruz da Orde de Cisneros, Knight Grand Cross of the Order of Sports Merit, honorary doctor of the University of Alicante, doutor honoris causa na Universidade de Laval, honorary doctorate of the University of Granada, honorary doctor of the Zhejiang University, China Reform Friendship Medal, Order of the Golden Fleece, Gran Cruz da Orde Civil do Mérito Agrícola, Commander with Star of the Order of Merit of the Republic of Poland, Medal of the Oriental Republic of Uruguay, Gran Cruz del Mérito Militar con distintivo blanco, Gran Cruz del Mérito Naval con distintivo blanco, Gran Cruz da Orde Civil do Mérito Agrícola, Gran Cruz del Mérito Aeronáutico con distintivo blanco, Medal and Plaque of Tourist Merit, Grand Cross of the Order of the White Double Cross‎, Philippe Chatrier Award e sen etiquetar
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]

Traxectoria

Naceu no seo dunha familia acomodada. Na mocidade practicou diversos deportes coma o boxeo, a hípica, a vela, o esquí, o golf e particularmente o hóckey a patíns, do que foi adestrador da selección española.

Estudou empresariais no Institut d'Estudis Superiors de l'Empresa e da Escola d'Alts Estudis Mercantils de Barcelona e logo perfeccionou os seus estudos en Inglaterra e os Estados Unidos. Afiliado á Falange Española Tradicionalista y de las JONS dende moi novo, iniciou a súa carreira política no concello barcelonés co cargo de concelleiro de Deportes no ano 1955, cargo que ocupa ata 1962. Foi xornalista deportivo, presidente da Federación Española de Patinaxe e xefe da delegación española en varios Xogos Olímpicos. Entre 1955 e 1962 foi concelleiro de deportes no concello de Barcelona, e organizou nesa cidades os II Xogos do Mediterráneo. En 1964 pasou a ser procurador en Cortes, posto que mantivo ata 1977 e que simultaneou dende 1967 co de delegado nacional de Deportes e presidente do Comité Olímpico Español, e dende 1973 co de presidente da Deputación de Barcelona. Na transición fundou o partido Pacte de Concòrdia Catalana, que nunca chegou a presentarse a unhas eleccións, e en 1977 deixa o Congreso dos Deputados e marcha como embaixador de España na Unión Soviética e Mongolia.

Anteriormente, en 1974, fora nomeado vicepresidente do Comité Olímpico Internacional, posto que ocupou ata 1978. A embaixada na URSS proporcionoulle contactos e relacións nos países de Europa do Leste, necesarios para chegar en 1980 ao posto de presidente do COI.

Presidencia do COI

Samaranch e Jean-Pascal Delamuraz (c. 1982-1984)

Entre os seus logros está o de rematar cos boicots políticos aos xogos tras os Xogos Olímpicos de 1984, a asunción do profesionalismo, a reestruturación do COI e sanear a economía do COI, grazas aos contratos da televisión e o sistema de patrocinio olímpico. Durante o seu mandato tamén se inaugurou o Museo Olímpico de Lausana.Pero tamén recibiu críticas de atletas, políticos e sobre todo do xornalista británico Andrew Jennings pola súa colaboración co réxime de Franco, acusándoo de autocrático e intolerante coas críticas.

Así mesmo, durante o seu mandato o movemento olímpico asumiu plenamente o profesionalismo dentro do deporte, e permitiuse a participación de atletas profesionais en distintas especialidades, como xogadores de baloncesto. Aumentou grandemente o número de países e deportistas participantes, e comezou o combate contra a dopaxe e contra a corrupción dentro do COI, destapada logo da crise desencadeada coa elección de Salt Lake City como sede dos Xogos de inverno de 2002. Renunciou ao cargo en 2001, logo de ocupalo por vinte e un anos, só superado en duración polo barón Pierre de Coubertin, e foi nomeado presidente de honra do COI.

Galardóns e recoñecementos

• En 1985 recibiu a Medalla de Ouro da Generalitat de Cataluña.
• En 1986 foi nomeado presidente da entidade bancaria La Caixa, coa que xa era conselleiro dende 1984.
• En 1988 concedéuselle o premio Príncipe de Asturias dos Deportes.
• En 1991 o rei Xoán Carlos I de España outorgoulle o título de marqués de Samaranch.
• En 2000 concedéuselle o Colar da Orde de Isabel a Católica, a máis alta distinción do Estado español.