Josep Maria Miró
Josep Maria Miró i Coromina, nado en Prats de Lluçanès, Barcelona, o 29 de xullo de 1977, é un autor e director de teatro catalán, coñecido, entre outras obras, polos seus textos O Principio de Arquímedes, Nerium Park, Gang Bang ou O corpo máis bonito que se atopou nunca neste lugar. Escribe as súas obras en catalán.[1]
(2015) | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | (ca) Josep Maria Miró i Coromina 1977 (47/48 anos) Prats de Lluçanès, España |
Educación | Universidade Autónoma de Barcelona Institut del Teatre |
Actividade | |
Campo de traballo | Drama, dirección teatral, realização de televisão (pt) e xornalismo |
Ocupación | xornalista, produtor de teatro, dramaturgo, director de televisión, dramaturgo, escritor, director teatral, director of radio drama (en) |
Período de actividade | 2005 - |
Premios | |
| |
Sitio web | josepmariamiro.cat |
En 2022 foi Premio Rosalía de Castro do PEN Club.[2]
Traxectoria
editarLicenciado en dirección e dramaturxia no Instituto do Teatro de Barcelona e en xornalismo pola Universidade Autónoma de Barcelona (UAB). Desde a tempada 2013-14 é membro do Comité de lectura do Teatro Nacional de Cataluña (TNC).
Comezou a escribir teatro en 2005. Os seus textos traducíronse a máis dunha vintena de idiomas e, á parte de no Estado español, fixéronse producións e lecturas en numerosos países, entre eles Arxentina, México, Reino Unido, Francia, Italia, Estados Unidos, Canadá, Chipre, Grecia, Alemaña, Rusia, Croacia, Bulgaria, Brasil, Uruguai, Cuba, Perú, Ecuador, Paraguai ou Porto Rico.
Dirixiu os seus propios textos e tamén obras como A rúa Franklin (Lluïsa Cunillé), A voz humana (Jean Cocteau e Francis Poulenc) ou os espectáculos de creación dentro do ciclo Dramas litúrxicos no Mosteiro de Santa Maria de l’Estany nas edicións 2009/10/11. Foi axudante de dirección de Xavier Albertí en oito producións entre 2005 e 2008, e tamén de Xavier Pujolràs, e da coreógrafa Xermana Civera.
En cine foi coguionista da versión cinematográfica da súa obra O principio de Arquimedes, dirixida por Ventura Pons co título O virus da por. En televisión traballou no equipo de guionistas das series Mar de fons e Zoo de Diagonal TV para TV3, ambas as dúas ideadas por Josep Maria Benet i Jornet.
No ámbito xornalístico colaborou como tertuliano en Els matins de Catalunya Ràdio e Matins de la Xarxa e traballou como xornalista en Radio Nacional de España, Com Ràdio e El 9 Nou, entre outros.
Como docente é coordinador do ámbito de dramaturxia do Grao de Artes Escénicas da Universidade de Xirona (ERAM, a partir do curso 2015-16) e impartiu clases na Escola Superior de Cine e Audiovisuais de Cataluña (ESCAC), no programa de teatro para adolescentes Projecte Escola, e para a axencia de comunicación Kvlar Fotoperiodistes na UAB.
En 2022 recibiu o Premio Nacional de Literatura Dramática pola súa obra El cuerpo más bonito que se habrá encontrado nunca en este lugar.
Obra teatral
editar- La dona que perdia tots els avions (2009). Teatre Nacional de Catalunya.
- Gang Bang (Obert fins a l'hora de l'Àngelus) (2011).
- El Principi d'Arquimedes (2012). Producida na Sala Beckett e interpretada nofestival Grec de 2012.
- Nerium Park (2012), representada na Sala Pina Bausch del Mercat de les Flors, no festival Grec de 2014.
- Fum (2012), representada na Sala Petita do Teatre Nacional de Catalunya.
- Estripar la terra (2014), representada na Seca Espai Brossa.
- Obac (2014).
- La travessia (2015).
- Cúbit (2016).
- Olvidémonos de ser turistas (2017), representada na Sala Beckett.
- Temps salvatge (2018), representada na Sala Gran do Teatre Nacional de Catalunya.
- L'habitació blanca (2020).
- El cos més bonic que s’haurà trobat mai en aquest lloc (2020). Gañadora do Premi Born de Teatre.
Dramaturxias
editar- Cocaïna, absenta, pastilles de valda i cafè amb llet (2009).
- Com si entrés en una pàtria (2010)
- Esperança dinamita, de cuplets i cançons de revista (2014)
- Neus català, un cel de plom (2015)
- L’aplec del remei (2016)
- An aquell temps que ets animals parlaven (2019)
- L’amic retrobat (2019)
Premios
editar- Premio Nacional de Literatura Dramática 2022 pola súa obra El cos més bonic que s’haurà trobat mai en aquest lloc.
- Premio Born de teatre 2020: El cos més bonic que s’haurà trobat mai en aquest lloc[3][4]
- Premio Max Mellor Autoría Teatral 2019: Temps salvatge.[5]
- Premio Frederic Roda (Ex aequo) na LXV Nit de Santa Llúcia – Festa de lles Lletres Cataláns 2016: La travessia.[6]
- Premi Jaume Vidal i Alcover Ciutat de Manacor 2013: Nerium Park.
- VII Premi Quim Masó 2013 en proxectos teatrais: Nerium Park.
- Premio Born de teatre 2011: El principi d'Arquimedes.
- Premio Born de teatre 2009: La dona que perdia tots els avions.[7]
- Finalista internacional do Premio Stückmarkt 2009: Cuando todavía no sabíamos nada (Poema dramático para seis voces urbanas y un músico).
- Premi Fundació Teatre Principal de textos dramàtics: La mujer y el debutante.
- Premi de teatre Lluís Solà 2008: La gran noche de Lourdes G.
- XX Premi de teatre 50è Aniversari crèdit andorrà 2008: Cuando todavía no sabíamos nada (Poema dramático para seis voces urbanas y un músico).
- Accésit Premio Marqués de Bradomín 2006: 360”.
- Premio Ramon Vinyes 2005: Las mujeres de Caín.
- IX Premi Boira 2005: L’esboranc.
- Premi millor text i muntatge “A realitat supera a ficció” (UdG). 11/7: L’escorxador.
- 2022: Premio Rosalía de Castro do PEN Club.
Adaptacións cinematográficas
editarA súa obra El principio de Arquímedes, foi adaptada ao cine en dúas ocasións.
O director de cine Ventura Pons asina a versión cinematográfica titulada El virus de la por/El virus del miedo (Films a Rambla, coa colaboración de TV3), estreada en setembro de 2015, con guión coescrito por Ventura Pons e o propio autor, Josep Maria Mirou.[8]
En 2017 estréase unha nova adaptación ao cine, producida no Brasil, co título de Aos teus olhos (ou Liquid True en inglés) (Conspiração e Globo Filmes), con dirección de Carolina Jabor e guión de Lucas Paraizo.[9] A repartición está composta por Daniel de Oliveira, Marco Ricca, Malu Galli, Stella Rabello e Luiz Felipe Mello. A película foi gañadora de catro premios no Festival Internacional de Cine de Río de Janeiro 2017: mellor guión, mellor actor protagonista, mellor actor de repartición, e mellor película por votación do público. Tamén en 2017 resultou gañadora do Premio Petrobrás na 41º Mostra Internacional de Cine de São Paulo. En[10] 2018 foi galardoado co premio SIGNIS no 39º Festival Internacional do Novo Cinema Latinoamericano da Habana.[11]
Notas
editar- ↑ "O Autor: Josep María Miró i Coromina Teatro do Atlántico". Consultado o 2022-11-01.[Ligazón morta]
- ↑ Diario, Nós (2022-10-31). "Os premios Rosalía de Castro do PEN Clube xa teñen gañadoras". Nós Diario. Consultado o 2022-11-01.
- ↑ "Josep Maria Miró gana por tercera vez el Premio Born de Teatro". La Vanguardia (en castelán). 2020-10-25. Consultado o 2022-11-01.
- ↑ Ruben P. Atienza, Diario de Menorca, 25 octubre 2020 Arquivado 22 de setembro de 2021 en Wayback Machine.
- ↑ Vidales, Raquel (2019-05-20). "El teatro catalán triunfa en la gala más castellana de los Premios Max". El País (en castelán). ISSN 1134-6582. Consultado o 2022-11-01.
- ↑ "Òmnium celebra una 65a Nit de Santa Llúcia dedicada a les Terres de l’Ebre". Òmnium Cultural (en catalán). Consultado o 2022-11-01.
- ↑ "Artezblai, 22 noviembre 2009". Arquivado dende o orixinal o 11 de noviembre de 2010. Consultado o 9 de diciembre de 2020.
- ↑ Pons, Ventura (2016-02-26). "El virus de la por". Consultado o 2022-11-01.
- ↑ Jabor, Carolina (2018-04-12). "Aos Teus Olhos". Consultado o 2022-11-01.
- ↑ "Mostra premia “O Pacto de Adriana”, “Aos teus Olhos” e “Em Nome da América” – Revista de Cinema" (en portugués). Consultado o 2022-11-01.
- ↑ "“AOS TEUS OLHOS” É PREMIADO NO FESTIVAL DE HAVANA". Revista Zoom Magazine (en portugués). 2018-01-09. Arquivado dende o orixinal o 01 de novembro de 2022. Consultado o 2022-11-01.
Véxase tamén
editarFontes
editar- Entrevista a Josep Maria Mirou en Fotogramas
- Gañadores Premios Max 2019
- Crítica de Temps Salvatge no País
- Crítica de Cúbito no País
- Crítica de Rasgar a terra, en Teatro Barcelona
Ligazóns externas
editar- Páxina web oficial de Josep Maria Mirou
- Biografía de Josep Maria Mirou na páxina oficial da ERAM Escola Universitaria Universidade de Xirona
- Biografía de Josep Maria Mirou na páxina de Teatros Exemplares
- Biografía de Josep Maria Mirou na páxina oficial de Catalan Drama
- Tempo Salvaxe, na páxina oficial do Teatro Nacional de Cataluña TNC
- Fume, na páxina oficial do Teatro Nacional de Cataluña TNC
- Nerium Park, na páxina oficial do Festival Tempada Alta
- O principio de Arquímedes, na páxina oficial da Sala Beckett
- A muller que perdía todos os avións, na páxina oficial do Teatro Nacional de Cataluña TNC
- Esperança Dinamita, na páxina oficial de Lle Croupier