Harkaitz Cano

escritor vasco

Harkaitz Cano, nado en Lasarte-Oria (Guipúscoa) o 4 de agosto de 1975, é un escritor en lingua vasca.

Modelo:BiografíaHarkaitz Cano

(2018) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento4 de agosto de 1975 Editar o valor en Wikidata (49 anos)
Lasarte-Oria, España Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade do País Vasco Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoBelas letras, poesía e literatura infantil e xuvenil Editar o valor en Wikidata
Lugar de traballo País Vasco Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónescritor, poeta, guionista Editar o valor en Wikidata
MovementoRealismo sucio Editar o valor en Wikidata
Premios

Páxina webharkaitzcano.com Editar o valor en Wikidata
Inguma: harkaitz-cano-jauregi Literaturaren Zubitegia: 25 BNE: XX994018 Bitraga: 4221
Harkaitz Cano na libraría Couceiro en 2014.
Harkaitz Cano en 2011.

Traxectoria

editar

Comezou a súa andaina literaria no colectivo literario Lubaki Banda, creado en 1993. A súa bibliografía abrangue a poesía, novela ou os relatos. É licenciado en dereito na UPV de San Sebastián, aínda que nunca exerceu. É colaborador habitual de varios xornais do País Vasco, así como guionista de radio e televisión.[1]

Parte da súa obra está traducida ao castelán, italiano, alemán, grego e galego.

Relatos

editar
  • Radiobiografiak (1995). Elkar.
  • Telefono kaiolatua (1997). Alberdania.
  • Bizkarrean tatuaturiko mapak (1998). Elkar.
  • Neguko zirkua (2005). Susa.
  • Enseres de Ortopedia Inútil (2002).
  • Beti oporretan (2015). Susa. Castelán: El turista perpetuo (2017), Seix Barral.
  • Mecanografiak (2018). Txalaparta. Antoloxía de relatos.

Novela

editar
  • Beluna jazz (1996). Susa.
  • Pasaia blues (1999). Susa.
  • Belarraren ahoa (2004). Alberdania.
  • Twist' (2011) Susa.
  • Fakirraren ahotsa (2018). Susa. En castelán: La voz de fakir (2019). Seix Barral.

Poesia

editar
  • Kea behelainopean bezala (1994). Susa.
  • Norbait dabil sute-eskaileran (2001). EEF - Susa.
  • Dardaren interpretazioa (2003). Olerti Etxea.
  • Tigre batekin bizi (2017). Elkar.
  • Gente que trabaja en los tejados (2019). Fundación Ortega Muñoz. Antoloxía en castelán.

Literatura infantil e xuvenil

editar
  • Itsasoa etxe barruan (2001). Baigorri.
  • Omar dendaria (2005). Elkar.
  • Lesterren Logika (2005). Elkar.
  • Orkestra lurtarra (2013). Elkar.
  • Zer demontre dago aulkien azpian? (2016). Pamiela.
  • Itzal zaunka (2016). Elkar. Ilustracións de Antton Olariaga e cancións de Jexuxmai Lopetegi.

Crónica

editar
  • Piano gainean gosaltzen (2000). Erein.

Ensaio

editar
  • Zinea eta literatura: begiaren ajeak (2008). Elkar. En castelán: Ojo y medio (2010), Meettok.
  • Txalorik ez, arren (2014). edo!
  • Abesti bat gutxiago (2015). Kalaportu Sare bideak + Garoa Kultur Lab. Libro disco.
  • Correspondencias (2016). Erein + DSS2016. En éuscaro, castelán e croata.

Narración poética

editar
  • Paulov-en txakurrak (1994). Erein.

En galego

editar
  • O mar na cociña (2008). Macmillan. (Itsasoa etxe barruan). Gabriel Anxo Botana Penas.
  • Pasaia blues (2013). Hugin e Munin. Tradución de Isaac Xubín.[2]
  • A orquestra terrestre (2017). Xerais. (Orkestra lurtarra). Tradución de Isaac Xubín.

Galardóns

editar
  • 1992 - Premio Imajina Ezazu Euskadi por Deslorak Bazterrak desloratzen.
  • 1993 - Premio cidade de Donostia por Eskorgak bete izotz.
  • 1998 - Premio Ignacio Aldekoa Jon Mirandek balada bat idazten du Jim Morrisonen omenez
  • 2005 - Premio Euskadi. Belarraren ahoa.
  • 2012 - Premio Euskadi de Literatura por Twist.
  • 2014 - Premio Euskadi de literatura infantil e xuvenil por Orkestra lurtarra.
  • 2014-2016 - e Lista de honra do IBBY por Orkestra lurtarra.[3]
  • 2018: Premio Rosalía de Castro do Centro PEN Galicia.[4]
  1. Escritores.org. "Cano, Harkaitz". www.escritores.org (en castelán). Consultado o 2020-12-28. 
  2. "Pasaia blues – Editorial Hugin e Munin". Consultado o 2020-12-28. 
  3. "autor/a A Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2020-12-28. 
  4. "Entrega de los XII Premios Rosalía de Castro Cidade da Cultura". www.cidadedacultura.gal. Consultado o 2020-12-28. 

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar