Gonzalo Fernández de Córdoba
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xaneiro de 2017.) |
Gonzalo Fernández de Córdoba, nado en Montilla o 1 de setembro de 1453 e finado en Granada o 2 de decembro de 1515, foi un militar español, alcumado O Gran Capitán. Loitou na conquista de Granada e na Guerra de Nápoles ás ordes dos Reis Católicos, e está considerado o inventor da guerra moderna.
| Gonzalo Fernández de Córdoba | |
|---|---|
 | |
| Nome completo | Gonzalo Fernández de Córdoba y Enríquez de Aguilar |
| Alcume | El Gran Capitán |
| Nacemento | 1 de setembro de 1453 |
| Lugar de nacemento | Castle of Montilla |
| Falecemento | 2 de decembro de 1515 |
| Lugar de falecemento | Granada |
| Causa | malaria |
| Nacionalidade | España |
| Ocupación | oficial, militar, líder militar e político |
| Premios | Comendador da Ordem de Santiago |
| Na rede | |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
TraxectoriaEditar
De neno foi parte do séquito de Isabel a Católica. Loitou a favor de Isabel na guerra civil castelá e en Granada. En recompensa polos seus destacados servizos, recibiu unha encomenda da Orde de Santiago, señorío de Orjiva e algunhas rendas sobre a seda granadina, o cal contribuíu a que se enriquecese.
A guerra de ItaliaEditar
En 1495 foi chamado á guerra de Nápoles, onde tanto Fernando II de Aragón e o rei de Francia (naquel momento Luís XII). Tras unha curta campaña de tres anos e tras acadar importantes triunfos, volveu a España. Alí foi nomeado duque de Santángelo.
En 1500 foi enviado de novo a Nápoles para consolidar a posición de España en Nápoles tras un tratado con Francia. Os roces cos exércitos franceses, porén, conduciron ó enfrontamento con estes. Os franceses superaban amplamente en número ós españois, o que fixo que o Gran Capitán seguise tácticas defensivas, refuxiándose en prazas fortes. A grande estratexia do Gran Capitán conduciu á vitoria sobre os franceses en Ceriñola, en 1503. O comandante francés, o duque de Nemours, morreu en combate.
Grazas a esta vitoria, o exército español apropiouse de todo o reino de Nápoles. Luís XII de Francia mandou un novo exército, que foi derrotado en 1504 en Garellano. Tras estes acontecementos, o exército francés rendeuse en Gaeta.
De vicerrei á perda do favor realEditar
Terminada a guerra de Nápoles gobernou como vicerrei de Nápoles durante catro anos, mais foi deposto do goberno por temores de Fernando de Aragón de que se volvese demasiado poderoso e se independizase. O Gran Capitán intentou dar contas ó rei de que non tiña pensado traizoalo (no Arquivo de Simancas).
O Gran Capitán retirouse a entón a Loja, aínda que tiña desexos de volver a Italia, e morreu en 1515.
Véxase taménEditar
| Commons ten máis contidos multimedia sobre: Gonzalo Fernández de Córdoba |