Glándulas uterinas

As glándulas uterinas ou glándulas endometriais son glándulas tubulares tapizadas por un epitelio columnas simple, que se encontran na capa funcional do recubrimento interno do útero, o endometrio. O seu aspecto varía durante o ciclo menstrual. Durante a fase proliferativa as glándulas uterinas son longas debido á sereción de estróxeno polos ovarios. Durante a fase secretora, as glándulas uterinas fanse moi retortas con amplos lumes e producen unha secreción rica en glicóxeno chamada leite uterino ou histótrofo.^[1]^[2] Este cambio corresponde cun incremento do fluxo sanguíneo nas arterias espirais do útero debido a un aumento da secreción de proxesterona polo corpo lúteo. Durante a fase premenstrual a secreción de proxesterona decrece a medida que dexenera o corpo lúteo, o cal ten como resultado unha diminución do fluxo sanguíneo nas arterias espirais. A capa funcional do útero que contén as glándulas vólvese necrótica e finalmente despréndese durante a fase menstrual do ciclo.

Sección diagramática a través dun blastocisto implantado no endometrio mostrando as glándulas uterinas (ug).

No útero non xestante son glándulas de pequeno tamaño, pero pouco despois do embarazo fanse máis grandes e alongadas, presentando un aspecto contorto ou ondulado.

Función editar

Interface matero-fetal que mostra o leite uterino.

As hormonas producidas no embarazo inicial estimulan as glándulas uterinas a segregar varias substancias que dan nutrición e protección ao embrión e feto, e ás membranas fetais.^[1] Estas secrecións coñécense como histiótrofo, histótrofo ou leite uterino.^[1]^[2] Proteínas importantes do leite uterino son a glicodelina-A e a osteopontina.^[1]

Algúns compoñentres secretores das glándulas uterinas son captados polo saco vitelino secundario que tapiza a cavidade exocelómica durante o embarazo e poden así axudar a fornecer nutrición ao feto.^[3]