Georges Bataille
Georges Bataille, nado en Billom (Puy-de-Dôme) o 10 de setembro de 1897 e finado en París o 9 de xullo de 1962, é un escritor francés.
| Georges Bataille | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 10 de setembro de 1897 |
| Lugar de nacemento | Billom |
| Falecemento | 9 de xullo de 1962 |
| Lugar de falecemento | Orléans |
| Causa | Arteriosclerose |
| Soterrado | Vézelay |
| Nacionalidade | Francia |
| Relixión | ateísmo |
| Alma máter | École des Chartes |
| Ocupación | bibliotecario, escritor, debuxante e filósofo |
| Cónxuxe | Sylvia Bataille e Diane Kotchoubey de Beauharnais |
| Fillos | Laurence Bataille e Julie Bataille |
| Coñecido por | Le Mort, L'Impossible, L'Abbé C, Blue of Noon, The Accursed Share, sen etiquetar, L'Expérience intérieure, História do Olho, Le Petit, sen etiquetar, Dirty e sen etiquetar |
| Na rede | |
  | |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
TraxectoriaEditar
A súa familia estableceuse en Champagne en 1901, o que lle permitiu comezar os seus estudos en Reims e despois en Epernay.
Bataille quería ser sacerdote e asistiu a un seminario católico, pero abandonou a fe cristiá en 1922. En moitas ocasións fala dos bordeis de París como as súas auténticas igrexas. Despois traballou como bibliotecario, o que lle deu certa liberdade para non tratar as súas ideas como traballo.
Fundador de numerosas publicacións e grupos de escritores, foi autor dunha obra abundante e diversa: lecturas, poemas, ensaios sobre numerosos temas (sobre o misticismo da economía, poesía, filosofía, as artes, o erotismo). Algunhas veces publicou con pseudónimos, e algúns dos seus textos foron censurados.
Foi membro, xunto a Roger Caillois e outros, do influente Colexio de Socioloxía de Francia entre a Primeira e Segunda guerras mundiais. As súas influencias principais foron Hegel, Freud, Marx, Marcel Mauss, o Marqués de Sade e Friedrich Nietzsche. A Nietzsche defendeuno nun coñecido ensaio contra a súa apropiación polos nazis.
Fascinado polo sacrificio humano, fundou unha sociedade secreta, Acéphale (sen cabeza), cuxo símbolo era un home decapitado, co obxectivo de poñer en marcha unha nova relixión, e planeaba sacrificar a un dos seus membros como inauguración, creando un lazo imborrabel de complicidade. Aínda que varias persoas se manifestaron dispostas a deixarse matar, ninguén estivo disposto a cometer o asasinato. Bataille ofreceu a tarefa a Roger Caillois, pero este negouse.
Tiña un gran talento interdisciplinario, e usou diversas influencias e diversos modos de discurso para crear a súa obra. A súa novela Histoire de l'œil, publicada baixo o pseudónimo de Lord Auch (literalmente, Lord "á merda"), foi inicialmente lida como pura pornografía, pero a interpretación da obra madurou co tempo ata revelar a súa considerable profundidade emocional e filosófica, características doutros escritores categorizados dentro da "literatura da transgresión". As imaxes da novela están construídas sobre unha serie de metáforas que fan referencia a conceptos filosóficos desenvolvidos no seu traballo: o ollo, o ovo, o sol, a terra, o testículo.
Tivo un gran papel nas revistas: Documents, (1929-1931); Acéphale, (1936-1939); Critique, fundada por el en 1946.
Foi relativamente ignorado na súa época, e desdeñado por contemporáneos como Jean-Paul Sartre polo seu apoio ao misticismo, pero despois da súa morte influíu a filósofos postestruturalistas como Michel Foucault e Jacques Derrida, e escritores como Philippe Sollers, todos eles afiliados á publicación Tel Quel. Tamén influíu no traballo de filósofos anglosaxóns como Crispin Sartwell.
ObrasEditar
- Les Monnaies des grands Mogols, París, J. Florange éditeur, s. d. (1927).
- Histoire de l'œil, 1928 (co pseudónimo de Lord Auch).
- L'Anus solaire[1], 1931.
- Sacrifices, (aano descoñecido, entre 1922 e 1940)
- Madame Edwarda, 1941 (datado en 1937, co pseudónimo de Pierre Angélique).
- L'Expérience intérieure, 1943.
- Le Petit (co pseudónimo de Louis Trente), 1943.
- Le Coupable, 1944.
- Dirty[2], coll. L'âge d'or, Fontaine, 1945.
- La Part maudite, 1949.
- L'Abbé C., 1950.
- La Peinture préhistorique. Lascaux, ou la Naissance de l'art, 1955[3].
- Le Bleu du ciel, 1957 (escrito en 1935).
- L'Érotisme, 1957.
- La littérature et le mal, 1957.
- Les Larmes d'Éros[4], 1961.
- L'Impossible, 1962 (primeira publicación en 1947 co título La haine de la poésie)
- Ma mère, 1966 (póstuma et inacabada).
- Le Mort, Jean-Jacques Pauvert Éditeur, 1967
- Théorie de la religion, Texto fixado e presentado por Thadée Klossowski, Tel Gallimard, 1973.
- Œuvres complètes. París, Gallimard, XII volumes, 1970-1988.
- Romans et récits. Prefacio de Denis Hollier. Publicado baixo a direcciónn de Jean-François Louette. Gallimard, "Bibliothèque de la Pléiade", 2004.
- L'Archangélique et autres poèmes. Gallimard, NRF/Poésies, 2008.
- Le Souverain, Fata Morgana, 2010.
NotasEditar
- ↑ Ver http://classiques-litterature-erotique.blogspot.com/2011/01/lanus-solaire-georges-bataille.html.
- ↑ Publicado en Le Bleu du ciel.
- ↑ Les réponses érotiques de l’art préhistorique : un éclairage bataillien
- ↑ Onde é invocado o suplicio do lingchi ou "cen cachos"; as informacións sobre a orixe das fotografías e o grao de autenticidade da súa interpretación son dudosas Bataille et le supplicié chinois : erreurs sur la personne Arquivado 14 de novembro de 2007 en Wayback Machine.
Véxase taménEditar
BibliografíaEditar
- Pascal Louvrier, Georges Bataille, la fascination du mal, París, Du Rocher, 2008
- Bernd Mattheus, Georges Bataille. Eine Thanatographie (3 vol.), Matthes & Seitz Verlag, Múnic, 1984-1995
- Michel Surya, Georges Bataille, la mort à l'œuvre, París, Séguier/Gallimard, 1987/1992
- Georges Didi-Huberman, La ressemblance informe, ou le gai savoir visuel selon Georges Bataille, París, Minuit, 1995