Análise de sangue
Unha análise de sangue é un exame de laboratorio realizado nunha mostra que pode ser de sangue completo, plasma ou soro. Usualmente é extraída dunha vea do brazo usando unha xiringa, vía picada de dedo, tamén se pode facer con sangue arterial.[1]
Propósito editar
Os exames de sangue son empregados para determinar estados fisiolóxicos e bioquímicos tales como unha doenza, contido mineral, eficacia de drogas, e función dos órganos.
A venopunción é útil porque é unha maneira relativamente non invasiva para obter células, e fluído extracelular (plasma) do corpo para a análise. Posto que o sangue flúe a través do corpo actuando como un medio para proporcionar osíxeno e nutrientes, e retirando residuos e levándoos ós sistemas excretorios para a súa eliminación, o estado da circulación sanguínea afecta, ou é afectado, por moitas condicións médicas. Por estas razóns, os exames de sangue son os máis comúns exames médicos realizados.[2]
Aínda que se adoita usar o termo exame de sangue, a maioría das probas rutineiras son feitas en plasma ou o soro (fóra da maioría de hematoloxía).
Extracción editar
Os flebotomistas, os bioquímicos diagnósticos (BQD), os químicos bacteriólogos parasitólogos (QBP), os químicos farmacéuticos biólogos (QFB), pasantes en técnicos en laboratorio clínico, médicos internos de pregraduado e as enfermeiras, están a cargo da extracción do sangue do paciente. Porén, en circunstancias especiais e situacións de emerxencia, os paramédicos e os médicos ás veces extraen o sangue. Tamén, os terapistas respiratorios son adestrados para extraer o sangue arterial para a gasometría arterial, aínda que isto é un caso raro.[3][4]
Tipos de exame de sangue editar
As probas de laboratorio ou análises clínicas miden o sodio, o potasio, o cloro, o bicarbonato, o nitróxeno ureico en sangue (BUN), o magnesio, a creatinina, e a glicosa. Ás veces tamén inclúen o calcio e outros compoñentes do sangue.
Algúns exames de sangue, tales como a medición da glicosa, colesterol, ou para a detección de doenzas de transmisión sexual requiren xaxún (ou non consumo de alimentos) de oito a doce horas antes do exame de sangue.
Para a maioría dos exames o sangue é usualmente obtido da vea do paciente. Porén, outros exames de sangue especializados, tales como a gasometría arterial, requiren que o sangue sexa extraído dunha arteria. A gasometría arterial do sangue é primariamente usada para monitorear os niveis do dióxido de carbono relacionados coa función pulmonar. Porén, tamén é requirido ó medir os niveis de pH e de bicarbonato do sangue para certas condicións metabólicas.
Mentres que a proba regular do exame de glicosa é tomada en certo punto no tempo, a proba de tolerancia á glicosa implica a proba repetida para determinar a taxa na cal a glicosa é procesada polo corpo.
Rangos normais editar
| Exame[5] | Baixo | Alto | Unidade | Comentarios |
| Sodio (Na) | 136 | 145 | mmol/L | |
| Potasio (K) | 3.5 | 4.5 | mmol/L | |
| Urea | 2.5 | 6.4 | mmol/L | BUN (blood urea nitrogen) - nitróxeno ureico en sangue |
| Urea | 7 | 18 | mg/dL | |
| Creatinina - home | 62 | 115 | µmol/L | |
| Creatinina - muller | 53 | 97 | µmol/L | |
| Creatinina - home | 0.7 | 1.3 | mg/dL | |
| Creatinina - muller | 0.6 | 1.1 | mg/dL | |
| Glicosa (en xaxún) | 3.9 | 5.8 | mmol/L | véxase tamén hemoglobina glucosilada |
| Glicosa (en xaxún) | 70 | 110 | mg/dL |
Notas editar
- ↑ MacLennan CA, van Oosterhout JJ, White SA, Drayson MT, Zijlstra EE, Molyneux ME (xullo de 2007). "Finger-prick blood samples can be used interchangeably with venous samples for CD4 cell counting indicating their potential for use in CD4 rapid tests". AIDS (Londres, Inglaterra) 21 (12): 1643–5. PMC 2408852. PMID 17630562. doi:10.1097/QAD.0b013e32823bcb03.
- ↑ "Venipuncture - the extraction of blood using a needle and syringe".
- ↑ Aaron SD, Vandemheen KL, Naftel SA, Lewis MJ, Rodger MA. "Topical tetracaine prior to arterial puncture: a randomized, placebo-controlled clinical trial". Respir Med. (11). PMID 14635973.
- ↑ http://www.michigan.gov/careers/0,1607,7-170-46398-64537--,00.html
- ↑ C. A. Burtis and E. R. Ashwood, Tietz Textbook of Clinical Chemistry (1994) 2nd edition, ISBN 0-7216-4472-4