Niki de Saint Phalle
Catherine-Marie-Agnès Fal de Saint Phalle, máis coñecida como Niki de Saint Phalle, nada en Neuilly-sur-Seine (Hauts-de-Seine, Francia) o 29 de outubro de 1930 e finada o 21 de maio de 2002 en San Diego (California, Estados Unidos), foi unha escultora, pintora e directora de cinema.
_by_Erling_Mandelmann.jpg)
Biografía
editarFilla da estadounidense Jeanne Jacqueline (antes Jeanne Harper) e do banqueiro francés o conde André-Marie Fal de Saint Phalle emigrou coa súa familia aos Estados Unidos en 1933. Despois de ser expulsada por pintar follas de parra vermellas na estatuas da prestixiosa Brearley School gradouse en Oldfields School, Glencoe, Maryland en 1974. Durante a súa adolescencia traballa como modelo viaxando e aparecendo en portadas de revistas como Life (26 de setembro de 1949) ou Vogue Paris (novembro de 1952).
Tras fuxir co escritor Harry Mathews, co que tería unha filla e un fillo (Laura, 1951, e Philip, 1955), múdase a Cambridge, Massachusetts. É entón cando comeza a experimentar con materiais e estilos de pintura.
Nunha das súas viaxes como modelo a París coñece ao pintor Hugh Weiss, que se converterá no seu amigo e mentor e a animará a seguir pintando, en contra da opinión da súa familia.
Máis tarde viviría en Deià (Mallorca) onde lería a obra de Proust e coñecería o traballo de Gaudí, que a influiría notablemente (en especial o Parc Güell).
A principios da década de 1960 crea as Shooting Paintings (en galego, Pinturas disparadas), bolsas de plástico cheas de pintura con forma humana cubertas de xeso e que lanzaba para rompelas e crear imaxes.
En 1964 comeza a súa serie Nanas, que consiste en figuras femininas de formas voluptuosas e vivas cores. En 1966 realiza a maior escultura dun corpo de muller da historia, Hon (ela, en sueco), dentro da serie Nanas. Dado o carácter revolucionario da peza foi instalada en segredo no Moderna Museet, en Estocolmo, Suecia, o que non evitou que fora retirada no mesmo día da súa inauguración. A escultura estaba decorada con vivas cores no estilo da autora e accedíase ao interior pola vaxina da figura deitada, podendo despois subir ata o bandullo.
En 1979 inicia a construción do parque de esculturas Il Giardino dei Tarocchi (en galego, O xardín do Tarot), en Pescia Fiorentina, na Toscana, a semellanza do Parc Güell de Gaudí e outros. Abriuse ao público en 1998.
Saint Phalle morreu dun enfisema pulmonar en San Diego, en 2002. Sufría problemas respiratorios debido ás emanacións dos produtos con que traballaba no seu estudio.
Obras
editar- Stravinsky Fountain, nos exteriores do Centro Pompidou, París (1982).
- La fountaine Château-Chinon, en Château-Chinon, Nièvre. Colaboración con Jean Tinguely.
- L'Ange Protecteur, no hall da estación de trens de Zúric, Suíza.
- Nanas, ao longo da rúa Leibnizufer en Hannover, Alemaña (1974).
- Queen Califia's Magic Circle, no Kit Carson Park, Escondido (Califórnia) [1]
- Sun God, no campus da Universidade da Universidade de California en San Diego (1983). Parte da colección Stuart de arte público.
- La Lune, escultura localizada dentro do centro comercial Brea, na cidade de Brea (California).
- Coming Together, no centro de convencións de San Diego. [2]
- Grotto, nos Reais Xardíns Herrenhäuser en Hannover, Alemaña [3] Arquivado 16 de setembro de 2012 en Wayback Machine.
- Cyclop, en Milly-La-Forêt. Colaboración con Jean Tinguely, [4]
- Golem, en Xerusalén, Israel [5]
- Noah's Ark, en Xerusalén. Colaboración con Mario Botta [6]
- Lebensretter-Brunnen / Lifesaver Fountain, en Duisburg, Alemaña.
- l’Oiseau de Feu Sur l’Arch / Firebird, Bechtler Plaza, Charlotte, Carolina do Norte.[1]
Galería
editar-
Nana, Hannover (1974) -
L'Ange Protecteur, Zúric -
Life Saver, Duisburg -
Les footballers, Lausana -
Le Golem, Xerusalén -
Nana, Friburgo, Suíza
Notas
editar- ↑ 'Firebird' Finds its Nest at the Bechtler Museum of Modern Art Arquivado 11 de marzo de 2011 en Wayback Machine., por Sarah Gay, Charlotte Viewpoint, Retrieved 11-6-2009