Marco Terencio Varrón

Marco Terencio Varrón (en latín: Marcus Terentius Varro; Rieti, 116-27 a. C.) foi un polígrafo, militar e funcionario romano, orixinario da clase ecuestre.

Marco Terencio Varrón

Nome orixinal	(la) Marcus Terentius Varrō
Biografía
Nacemento	116 a. C. Rieti
Morte	27 a. C. (88/89 anos) Roma
Cuestor
Pretor
Datos persoais
País de nacionalidade	Roma Antiga
Actividade
Ocupación	escritor , Historiador da Antiga Roma , gramático , annalist (en) , filósofo , poeta , teórico da música , militar da Roma antiga
Período de tempo	República Romana
Profesores	Lucius Aelius Stilo Praeconinus (en) , Tyrannion of Amisus (en) e Antíoco de Ascalón
Lingua	Lingua latina
Obra
Obras destacables De lingua Latina (en) (37 a. C.) De re rustica (en)
Familia
Familia	Terentii Varrones (en)
Cónxuxe	Fundania
Pais	valor descoñecido   e valor descoñecido
Cronoloxía
43 a. C.	proscrición

Traxectoria

Lugartenente de Pompeio durante a guerra civil en -49, chegou a ser pretor. Obtido o perdón de Xulio César, foi nomeado por este director das primeiras bibliotecas públicas de Roma. Á morte de Xulio César, confiscáronlle os seus bens por orde de Marco Antonio, que o declarou fóra da lei, pero finalmente Octavio restituíullos. Abandonou entón por completo a carreira militar para dedicarse ao saber e á escritura.

Foi membro da gran burguesía conservadora. Foi un importante político, militar e literato. Destacou pola súa cultura e as súas obras literarias sobre a agricultura.

Obra

Edición de De re rustica, conservada na Biblioteca Medicea Laurenziana

Amigo de Cicerón e discípulo de Lucio Elio Estilón está considerado un dos máis grandes anticuaristas romanos e escribiu, segundo as diferentes tradicións, entre 490 e 620 obras das que se coñecen os títulos de 55, aínda que só se conserva unha completa, De re rustica (Das cousas do campo) composta de tres libros e publicada en -37. Á parte de De lingua latina do resto só se conservan citas fragmentarias.[2].

Un aspecto destacábel da obra é a anticipación da microbioloxía e a epidemioloxía. Varrón advertiu aos seus contemporáneos que evitasen os pantanos e as marismas, xa que en ditas áreas "hai una raza de certas criaturas diminutas que non se poden ver polos ollos, pero que flotan no aire e entran ao corpo pola boca e o nariz e causan enfermidades graves".

De lingua latina

Desta obra consérvanse parcialmente 6 dos 25 volumes que a compuñan orixinalmente.[2]

-Controversia entre anomalistas e analoxistas.

-Ensaio amplo do latín: etimoloxía, morfoloxía e sintaxe.

-Significado das palabras. A súa construción.

Paira Varrón, o home creou as palabras porque se atopa accións ou obxectos cotiáns que requiren que lles poña un nome. A partir destas palabras primitivas, vanse creando outras palabras posteriores (Varrón está a explicar, en definitiva, como se crea una lingua). Desde un punto de vista actual, esta idea si que ten algo de fundamentación en relación coa adquisición da linguaxe.

-A Varrón débese a primeira distinción entre formación por flexión (morfoloxía flexiva) e formación por derivación (morfoloxía derivativa).

• Variación das palabras pola súa propia natureza. Variación obrigatoria, por exemplo, os morfemas de xénero e número. (Flexión).
• A variación por derivación non é obrigatoria. Ex: Casiña. Se non existe o morfema –iña, segue existindo a palabra casa.

-Clasificación das partes da oración segundo o criterio do caso e o tempo:

1. PARTICIPIO (ten caso e tempo).
2. VERBO (non ten caso pero si tempo).
3. NOME (nesta categoría incluíase tamén o adxectivo, ten caso pero non tempo).
4. ADVERBIO (non ten caso nin tempo).

Listaxe de obras

Completas

• De lingua latina, libri XXV [Sobre a lingua latina, en 25 libros (consérvanse 6)]: referencia para os gramáticos latinos
• Rerum rusticarum libri III (Tópicos de Agricultura en tres libros): dirixidos á súa esposa Fundania: a arte do agricultor, as mandas, a economía rural

Perdidas

• Saturarum Menippearum libri CL (Sátiras Menipeas en 150 libros): sátiras imitadas do filósofo cínico Menipeo de Sínope.
• Antiquitatum rerum humanarum et divinarum libri XLI: algunhas partes das Antigüidades serviron de referencia aos Pais da Igrexa cristiá en temas de relixión romana pagá.
• Logistoricon libri LXXVI.
• Hebdomades vel de imaginibus.
• Disciplinarum libri IX.

Véxase tamén

• Enfermidades das abellas.
• Apicultura.
• Varroa.

Bibliografía

• Varrón, Marco Terencio. La lengua latina. Obra completa. Madrid: Gredos. ISBN 978-84-249-1895-8. , Marco Terencio (1998). Obra completa. Madrid: Gredos.  

1. Libros V-VI. ISBN 978-84-249-1896-5.   
2. Libros VII-X y fragmentos. ISBN 978-84-249-1899-6.   

• Varrón, Marco Terencio. De las cosas del campo (De re rustica) (2ª ed.). Universidad Nacional Autónoma de México. ISBN 968-36-1701-8. , Marco Terencio (1992). Das cousas do campo (De re rustica). ed. de Domingo Tirado Benedí (2ª edición). México, D. F.: Universidade Nacional Autónoma de México.   

Sobre Marco Terencio Varrón

• Cornell, T.J. (1999) [1995]. As orixes de Roma, c. 1000 - 264 a.C.: Italia e Roma da Idade do Bronce ás guerras púnicas. Barcelona: Editorial Crítica S.L. Los orígenes de Roma, c. 1000 - 264 a.C.: Italia y Roma de la Edad del Bronce a las guerras púnicas. Editorial Crítica S.L. ISBN 84-7423-911-7.