Antonio Agustín
Antonio Agustín Albanell, nado en Zaragoza o 26 de febreiro de 1517, e finado en Tarragona o 31 de maio de 1586, foi un eclesiástico e humanista aragonés.
.jpg) (1791)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 26 de febreiro de 1517 Zaragoza |
| Morte | 31 de maio de 1586 (69 anos) Tarragona |
 Arcebispo de Tarragona | |
| 17 de decembro de 1576 – 31 de maio de 1586 ← Gaspar Cervantes de Gaeta (pt)  – Joan Terès i Borrull (pt) → Diocese: Arquidiocese de Tarragona | |
 Bishop of Lleida (en) | |
| 8 de agosto de 1561 – 17 de decembro de 1576 ← Miquel Despuig (en) – Miquel Thomàs de Taixequet i Fluixà (pt) → Diocese: Roman Catholic Diocese of Lleida (en) | |
| Roman Catholic Bishop of Alife (en) | |
| 15 de decembro de 1557 – 8 de agosto de 1561 ← Filippo Angelo Seragli (en) – Diego Gilberto Nogueras (en) → Diocese: Roman Catholic Diocese of Alife (en) | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Coroa de Aragón España |
| Relixión | Igrexa católica |
| Educación | Universidade de Salamanca Universidade de Alcalá |
| Actividade | |
| Ocupación | Auditor do tribunal romano da Rota. Bispo de Alife e Lleida, e arcebispo de Tarragona. |
| Lingua | Lingua latina, lingua grega, lingua catalá e lingua castelá |
| Consagración | Giovanni Giacomo Barba (en) |
| Familia | |
| Pai | Antoni Agustí y Siscar |
| Irmáns | Jeroni Agustí (en) e Pere Agustí i Albanell (en) |
.jpg) | |
Traxectoria editar
Estudoso do dereito e as humanidades, proveniente dunha familia que ocupou importantes postos na administración pública e na carreira eclesiástica, o seu cursus honorum comezou no eido civil e rematou no eclesiástico. Foi auditor do Tribunal da Rota Romana, nuncio do Papa en Inglaterra e no Sacro Imperio, participou no Concilio de Trento, e foi sucesivamente bispo de Alife, de Lleida e arcebispo de Tarragona.
Especialista en historia do dereito, tanto civil coma eclesiástico, con importantes achegas na tarefa de fixar os textos orixinais, destacou na historia do dereito canónico, onde os seus estudos foron moi valorados no seu tempo.[2] Foi dos primeiros estudosos en considerar a numismática e a epigrafía como auxiliares da historia.[3] Para realizar as edicións críticas das compilacións de dereito civil romano e dereito eclesiástico, formou unha importante colección de manuscritos, tanto gregos como latinos, converténdose nun destacado bibliófilo, posuidor dunha completa biblioteca humanística que puxo a disposición doutros humanistas.
Notas editar
- ↑ Tirado de: Retratos de los españoles ilustres: Con un epítome de sus vidas. Madrid : En la Imprenta Real, 1791.
- ↑ Peset Reig 1996: p. 67.
- ↑ Carbonell Manils 1993.