Nuncio apostólico
Un nuncio apostólico (en latín: nuntius apostolicus ; tamén coñecido como nuncio papal ou simplemente como nuncio) é un diplomático eclesiástico, que serve como embaixador permanente da Santa Sé ante un estado ou unha organización internacional. Un nuncio é nomeado pola Santa Sé e representa o xefe da misión diplomática, chamada nunciatura apostólica, que é o equivalente a unha embaixada. A Santa Sé é legalmente distinta da Cidade do Vaticano ou da igrexa católica. Nos tempos modernos, un nuncio adoita ser un arcebispo.
Etimoloxía
editarO nome "nuncio" deriva da antiga palabra latina nuntius, que significa "enviado" ou "mensaxeiro". Dado que estes enviados están acreditados ante a Santa Sé como tal e non ante o estado da Cidade do Vaticano, o termo "nuncio" (contra "embaixador") enfatiza a natureza única da misión diplomática. O Código de Dereito Canónico de 1983 reclama o "dereito innato" de enviar e recibir delegados independentemente da interferencia do poder civil non eclesiástico. O dereito canónico só recoñece as limitacións do dereito internacional a este dereito.[1]
Notas
editar- ↑ Pfnausch, Edward G. (1992). "Code, Community, Ministry". The Code of Canon Law: A Text and Commentary (Canon Law Society of America): 260–310. ISBN 978-0943616544.