Jacopo Bellini
Jacopo Bellini, nado en Venecia en 1396 e finado en 1470, foi un pintor italiano. Pai de Gentile e Giovanni Bellini. A súa obra, ó igual que a de Antonio Vivarini representa a fin do estilo gótico internacional, nos anos 30 do Quattrocento e o inicio do Renacemento en Venecia.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | c. 1400 Venecia |
| Morte | 1470 (Gregoriano) (69/70 anos) Venecia |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | República de Venecia |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Pintura |
| Lugar de traballo | Venecia (1428 (Gregoriano)–1466 (Gregoriano)) Florencia Ferrara Verona Padua |
| Ocupación | pintor , debuxante |
| Movemento | Renacemento |
| Profesores | Gentile da Fabriano (pt)  |
| Alumnos | Giovanni Bellini e Gentile Bellini (pt) |
| Lingua | Lingua francesa |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Familia | Bellini family (en) |
| Fillos | Gentile Bellini (pt) , Nicolosia Bellini (en) , Giovanni Bellini |
| Parentes | Andrea Mantegna (xenro) |
Traxectoria editar
Bellini foi discípulo de Gentile da Fabriano. En 1411-1412 estivo en Foligno como axudante de Gentile para traballar no ciclo de frescos do Palazzo Trinci. En 1423 viaxou ata Florencia, onde se puxo en contacto coa obra de Brunelleschi, Donatello e Masaccio. En 1424 abriu o seu propio obradoiro en Venecia, que dirixirá ata a súa morte.
Aproximadamente de 1430 é a Virxe co neno na Accademia Carrara, atribuída no pasado a Gentile da Fabriano, a táboa é o elemento central dun complexo dispersos. A escena representa o neno Xesús xogando cun paporroibo, símbolo da súa futura morte. En 1436 está en Verona para realizar a Crucifixión para o Duomo, hoxe perdida. De 1440 é a "Virxe da Humildade", realizada en Ferrara mentres estaba ó servizo de Leonello d'Este, á quen tamén retratou aínda que non se conserva ese retrato.
A influencia de Masolino da Panicale anovou a pintura de Bellini, na Virxe co neno da Pinacoteca de Brera, datada en 1448, por vez primeira a perspectiva está presente e nas figuras acentrúase a monumentalidade. Tamén na Virxe co neno dos Uffizi, do 1450 e na Virxe co neno da Galleria dell'Accademia di Belle Arti Tadini de Lovere.
En Venecia traballou nas igrexas de San Giovanni Evangelista en 1452 e na de San Marco en 1466, obras ámbalas dúas perdidas. De 1455, aproximadamente é a Virxe co neno beicendo da Gallerie dell'Accademia en Venecia. De 1465 é a Virxe co neno do LACMA dos Ánxeles. Da última fase son a Crucifixión do Museo de Verona, obra construída cunha rigorosa perspectiva e a Anunciación en Sant'Alessandro en Brescia.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- C. Eisler, The genius of Jacopo Bellini: the complete paintings and drawings Londres, 1989.
- Jacopo Bellini en a world history of art Arquivado 13 de abril de 2016 en Wayback Machine.