Aethelberht II de Kent
Æthelberht II (en anglosaxón: Æðelberht), nado en 725 e finado en 762, foi rei de Kent.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 725  |
| Morte | 762 (Gregoriano) (36/37 anos) |
| Rei de Kent | |
| 725 (Gregoriano) – 762 (Gregoriano) ← Wihtred de Kent – Eardwulf de Kent → | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Reino de Kent |
| Actividade | |
| Ocupación | monarca |
| Familia | |
| Familia | Oiscingas (en)  |
| Fillos | Eadberht II de Kent, Ecgberht II de Kent, unnamed mother of King Egbert of Wessex (en) |
| Pai | Wihtred de Kent |
| Irmáns | Alric de Kent e Eadberht I de Kent |
 | |
Traxectoria editar
Á morte do seu pai Wihtred, o reino foi gobernado polos seus tres fillos, Æthelberht II, Eadberht I e Alric. Æthelberht parece que sobreviviu a ambos os seus irmáns e que máis tarde reinou conxuntamente co seu sobriño Eardwulf.[1]. Morreu en 762, segundo a Crónica anglosaxoa (datado en 760 debido a unha dislocación cronolóxica). Parece que deixou un fillo, Eadberht II.
Emitiu un documento antes da súa ascensión ao trono, datado o 11 de xullo de 724, do que foi testemuña seu pai.[2] Cando chegou a rei emitiu varios documentos, confirmou un documento do seu irmán Eadberht I e actuou como testemuña nun documento do seu sobriño Eardwulf[3][4][5][6][7].
Durante a segunda metade do reinado de Æthelberht II, Kent estaba baixo o dominio de Mercia, pero Æthelberht II mantivo a súa posición como rei.