Ray Lankester
Edwin Ray Lankester, nado o 15 de maio de 1847 e finado o 13 de agosto de 1929, foi un naturalista, zoólogo, e algólogo británico.
Traxectoria editar
Lankester foi catedrático de Zooloxía no University College de Londres entre 1874 e 1890, catedrático de anatomía comparada na Universidade de Oxford entre 1891 e 1898, e director do Museo de Historia Natural entre 1898 e 1907. En 1884 fundou a Asociación de Bioloxía mariña en Plymouth. Lankester exerceu unha grande influencia como profesor e escritor de teorías biolóxicas, anatomía comparada e evolución. En 1913 foi galardoado coa medalla Copley.
Obra editar
Do mesmo xeito que Francis Balfour, Lankester pertence á xeración de naturalistas que se formou despois da publicación de A orixe das especies, en cuxa aceptación xogaron un papel fundamental as teorías de Ernst Haeckel. Na súa tentativa de integrar os datos da anatomía e a embrioloxía no marco evolucionista, postulou a súa “teoría da plánula” (capas xerminais), moi similar á da Gastraea de Haeckel.
Segundo Lankester, existían tres clases animais: Homoblastica (Protozoa), Diploblastica (Coelenterata) e Triploblastica (caracterizada por unha terceira capa -o mesodermo- e unha cavidade interna a este). Así, a partir da teoría das capas germinales, Lankester demostraba a monofilia de todos os tripoblásticos.
.jpg)
Na cultura popular editar
Lankester era un home grande, cunha gran presenza, de cálidas simpatías humanas e na súa infancia un gran admirador de Abraham Lincoln. As súas intervencións, respostas e defensas foron moitas veces coloridas e contundentes[1]
Lankester aparece, pouco disfrazado, en varias novelas. É o modelo de Sir Roderick Dover na novela H. G. Wells' Matrimonio (Wells fora un dos seus estudantes), e en Europa de Robert Briffault, que contén un brillante retrato de Lankester, incluíndo a súa amizade con Karl Marx. (Lankester foi unha das oito persoas no funeral de Marx).[2] Tamén ten sido suxerido como modelo para o Profesor Challenger en The Lost World de Arthur Conan Doyle,[3] pero o propio Doyle dixo que Challenger estaba baseado nun profesor de fisioloxía da Universidade de Edimburgo chamado William Rutherford.[4][5]
Lankester era un personaxe popular e pareceu en caricaturas de revistas como a Vanity Fair.
E. Ray Lankester nunca casou. En 1895, foi acusado de conduta desordenada e resistencia ao arresto mentres estaba en compañía dun grupo de prostitutas na rúa, pero foi absolto.[6] (É incorrecto, como se alegaba,[7] que a acusación se refería a delitos homosexuais).
Morreu en Londres o 15 de agosto de 1929.
Pódese ver unha placa conmemorativa finamente decorada no Golders Green Crematorium, Hoop Lane, Londres.
Publicacións editar
- On the Use of the Term Homology in Modern Zoology, and the Distinction between Homogenetic and Homoplastic Agreements. En: Ann. e Magazine of Natural History, Zoology, Botany, and Geology 4 (6 ) 1870: 34–43
- A Monograph of the Cephalaspidian Fishes (1870)
- Comparative Longevity (1871)
- Developmental History of the Mollusca (1875)
- Degeneration (1880)
- Limulus, han Arachnid (1881)
- Spoilia Maris (1889)
- The Advancement of Sciences (obra colectiva, 1889)
- Zoological Articles 1891)
- A Treatise on Zoology (1900-09) (editor)
- Extinct Animals (1905)
- Nature and Man (1905)
- The Kingdom of Man (1907)
- Monograph of the Okapi (1910)
- Science from han Easy Chair (1910)
- Diversions of A Naturalist (1915)
- Science and Education (1919)
- Secrets of Earth and Sea (1920)
- Great and Small Things (1923)
Honras editar
- Editor
- Quarterly Journal of Microscopical Science (a partir de 1860)
- Treatise on Zoology (1900-1909)
- memorias de Thomas Henry Huxley (1825-1895)
Eponimia editar
- (Orchidaceae) Stenotyla lankesteriana (Pupulin) Dressler[8]
Abreviaturas editar
A abreviatura Lankester emprégase para indicar a Ray Lankester como autoridade na descrición e taxonomía en zooloxía.
A abreviatura Lank. emprégase para indicar a R. Lankester como autoridade na descrición e clasificación científica dos vexetais
Notas editar
- ↑ Huxley, Julian (1970). Memories. Allen & Unwin. p. 129.
- ↑ Engels, Friedrich (22 marzo 1883). "Karl O funeral de Marx". marxists.org. Consultado o 4 de xuño de 2018.
- ↑ Lester, páxinas 60, 187–8, 199–202.
- ↑ pxxiii na edición de Oxford de O mundo perdido. William Rutherford (1839–1899), titular da Cátedra de Fisioloxía de Edimburgo desde 1874.
- ↑ Arthur Conan Doyle 1930. Memories and adventures. Murray, London. p. 32.
- ↑ The Professor And The Policeman, Birmingham Daily Post, 7 de outubro de 1895. , p5.
- ↑ McKenna, Neil "The Secret Life Of Oscar Wilde", Century, 2003, p. 250.
- ↑ Lankesteriana 5(2): 96. 2005
Véxase tamén editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Ray Lankester |
| Wikispecies posúe unha páxina sobre: Ray Lankester |
Bibliografía editar
- «Edwin Ray Lankester». Índice Internacional de Nomes das Plantas (IPNI). Real Xardín Botánico de Kew, Herbario da Universidade Harvard e Herbario Nacional Australiano (eds.).
- Barnett, Richard (2006). "Education or degeneration: E. Ray Lankester, H. G. Wells and the outline of history" 37 (2) (publicado o xuño de 2006): 203–29. PMID 16769556. doi:10.1016/j.shpsc.2006.03.002.
- Feuer, Lewis S. (1979). "The friendship of Edwin Ray Lankester and Karl Marx: the last episode in Marx's intellectual evolution" 40 (4): 633–648. JSTOR 2709363. doi:10.2307/2709363.
- Ghiselin, M T (1996). "Rediscovering the science of the history of life" 18 (1). pp. 123–8. PMID 8992527.
- Huxley, Julian (1970). Memories. Allen & Unwin.
- Lester, Joe E. (1995). Ray Lankester: the making of modern British biology (edited, with additions, by Peter J. Bowler). BSHS Monograph #9.
- Mayr, Ernst (1982). The growth of biological thought. Harvard University Press.
- Milner, R (1999). "Huxley's bulldog: the battles of E. Ray Lankester (1846-1929)" 257 (3) (publicado o 15 de xuño de 1999): 90–5. PMID 10397781. doi:10.1002/(SICI)1097-0185(19990615)257:3<90::AID-AR5>3.0.CO;2-8.