Dorothy Hansine Andersen
Dorothy Hansine Andersen, nada en Asheville (Carolina do Norte) o 15 de maio de 1901 e finada en Nova York o 3 de marzo de 1963, foi unha médica estadounidense, especializada en patoloxía, coñecida por ser a primeira persoa que identificou a fibrose quística como unha enfermidade en 1938, así como por crear unha sinxela proba para o seu diagnóstico que continúa a empregarse.[1] Tamén dedicou parte da súa vida ao estudo das enfermidades por almacenamento de glucóxeno e as malformacións do corazón, recollendo espécimes de corazóns con defectos cardíacos conxénitos para o seu estudo, esta experiencia permitiulle colaborar na creación dun programa de adestramento en cirurxía cardíaca para diversos hospitais.[2]
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 15 de maio de 1901 Asheville, Carolina do Norte, Estados Unidos de América |
| Morte | 3 de marzo de 1963 (61 anos) Nova York, Estados Unidos de América |
| Causa da morte | Morte natural (Cancro de pulmón ) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Estados Unidos de América |
| Educación | Universidade de Columbia - doutor em medicina (pt)  (–1935)Universidade Johns Hopkins - doutor em medicina (pt) (–1926)Mount Holyoke College (pt) - grao en Artes (–1922) |
| Actividade | |
| Ocupación | médica , patóloga , científica , pediatra |
| Empregador | Universidade de Rochester (pt) |
| Profesores | Florence Rena Sabin (pt) |
Premios
| |
 | |
Traxectoria editar
Nacemento e educación editar
Naceu en 1901 en Asheville, Carolina do Norte, nos Estados Unidos. O seu pai, Hans Peter Andersen, era de orixe dinamarquesa, e a súa nai, Mary Louise Mason, era de Nova Inglaterra. Cando apenas contaba con trece anos de idade morreu o seu pai, polo que decidiron mudarse ao estado de Vermont. Dorothy encargouse de atender a súa nai discapacitada ata a súa morte en 1920.[3]
Realizou os seus estudos en Mount Holyoke College onde obtivo un B.A. en 1922, posteriormente obtivo o seu título de medicina na Universidade Johns Hopkins en 1926. Ao rematar os seus estudos realizou un internado no Departamento de Cirurxía do Strong Memorial Hospital en Rochester, Nova York, e deu clases na Universidade de Rochester. Dorothy estaba interesada en especializarse en cirurxía, mais foille negado o acceso á residencia por ser muller. Decidiu entón aceptar un posto no Departamento de Patoloxía do Colexio de Médicos e Cirurxiáns da Universidade de Columbia en 1929.[3]
Carreira editar
En 1930 recibiu o nomeamento de profesora de patoloxía na Universidade de Columbia.[3] Mentres estaba na universidade dedicou parte do seu tempo á investigación das funcións endócrinas e reprodutivas da muller e obtivo un doutoramento en ciencias médicas en 1935. Ese ano recibiu o cargo de patóloga asistente no Babies Hospital do Columbia-Presbyterian Medical Center. Entre as funcións de Andersen incluíase realizar autopsias, e como estaba moi interesada nas malformacións cardíacas comezou a recoller os corazóns dos nenos que nacían con estes defectos.[2] Foi tamén nese hospital onde entrou en contacto co caso dun neno que presentara un cadro de enfermidade celíaca (enfermidade causada por intolerancia ao glute), e que durante a autopsia notou unha lesión no páncreas.[3] Tras unha extensa investigación descubriu unha entidade distintiva, non recoñecida previamente, que chamou fibrose quística.[2]
A mediados dos anos 1940, os primeiros especialistas que tentaban levar a cabo cirurxía a corazón aberto buscaron a súa axuda, tanto polo amplo coñecemento que tiña en cardioloxía infantil, como pola súa colección de espécimes con defectos cardíacos. Coa súa experiencia, Andersen colaborou na creación dun programa de adestramento para cirurxía cardíaca en diversos hospitais. En 1958, recibiu o nomeamento como xefa de patoloxía no Columbia-Presbyterian Hospital e como profesora de patoloxía no Colexio de Médicos e Cirurxiáns da Universidade de Columbia. Dedicou os seus últimos anos, xunto ao seu equipo de investigación, a realizar numerosos estudos que a levaron a crear unha proba diagnóstica simple para a fibrose quística.[2]
Vida privada editar
Andersen foi a miúdo criticada polo seu estilo de vida e intereses "pouco femininos", incluíndo o senderismo, o piragüismo e a carpintería. Non obstante, era apreciada como profesora e defendida polos que apoiaban o seu talento e contribucións ao campo da medicina. Tiña unha personalidade introvertida e era unha arraigada fumadora. Isto levouna finalmente a desenvolver un cancro de pulmón e á súa morte en 1963, á idade de 62 anos.[4]
Legado e recoñecementos editar
As contribucións de Dorothy Andersen á medicina permitíronlle alcanzar o recoñecemento.[3] A proba diagnóstica que ideou para a fibrose quística nos seus últimos anos de vida continúa a ser utilizada. Foi membro honoraria da Academia Estadounidense de Pediatría e presidenta honorario da National Cystic Fibrosis Research Foundation. Recibiu diversos premios polo seu traballo, entre os que se inclúen o premio Elizabeth Blackwell en 1954 e a Medalla por Servizos Distinguidos do Columbia-Presbyterian Medical Center en 1963, concedida a título póstumo.[2] Polo seu traballo científico foi introducida no National Women's Hall of Fame en 2002.[1]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 "Dorothy H. Andersen". National Women's Hall of Fame. Consultado o 21 de agosto de 1922.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 "Dr. Dorothy Hansine Andersen". National Library of Medicine. Consultado o 27 de abril de 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 "Dorothy Hansine Andersen". Whonamedit.com. Consultado o 27 de abril de 2019.
- ↑ "Dorothy Hansine Andersen". Whonamedit? - A dictionary of medical eponyms. Consultado o 1 de decembro de 2018.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Shearer, Barbara; Shearer, Benjamin (1996). Notable women in the life sciences : a biographical dictionary (1. publ. ed.). Westport, Conn. [u.a.]: Greenwood Press. ISBN 978-0313293023.
- Windsor, Laura Lynn (2002). Women in medicine: an encyclopedia. Oxford: ABC-Clio. ISBN 9781576073926.