David Livingstone
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde marzo de 2016.) |
David Livingstone, nado en Blantyre, South Lanarkshire, (Escocia) o 19 de marzo de 1813 e finado en Chitambo, na actual Zambia o 1 de maio de 1873, foi un explorador, médico e misioneiro escocés, coñecido principalmente polo descubrimento das cataratas Victoria e pola súa actividade antiescravista.
 Doutor Livingstone | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 19 de marzo de 1813 Blantyre, South Lanarkshire,  Escocia |
| Morte | 1 de maio de 1873 (60 anos) Chitambo, .svg){kind=small} Rodesia do Norte |
| Causa da morte | Morte natural  (Malaria ) |
| Lugar de sepultura | Abadía de Westminster |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda Reino Unido Escocia |
| Relixión | Congregacionalismo (pt)  |
| Educación | Universidade de Glasgow Imperial College School of Medicine (en) Charing Cross Hospital Medical School (en) Gilbertfield House School (en) |
| Actividade | |
| Ocupación | explorador, médico, misioneiro |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua inglesa |
| Familia | |
| Cónxuxe | Mary Livingstone (en) |
| Fillos | Agnes Livingstone Bruce (en) |
| Irmáns | Charles Livingstone (en) |
| Parentes | Robert Moffat (explorateur) (en) (sobriño) |
Premios
| |
Sinatura  | |
  | |
Traxectoria editar
Formación editar
Tras cursa-las carreiras de medicina e teoloxía, Livingstone entrou na Sociedade de Misioneiros de Londres e en 1840 foi enviado a África, á zona de Bechuanalandia (actual Botswana). En 1844 casou con Mary Moffat, quen estivo xunto a el en África algúns anos antes de volver a Inglaterra cos seus fillos.
Primeira viaxe editar
Durante oito anos exerceu a súa actividade misioneira pola rexión, percorrendo o deserto do Kalahari e descubrindo o lago Ngami (1849) e o río Zambeze. No ano 1852 decide atravesar o sur de África de lado a lado; durante a viaxe descubriu as cataratas Victoria (1855) ás que puxo ese nome en honor da raíña Vitoria. Pouco tempo despois volveu a Inglaterra debido a que a sociedade misioneira á que pertencía lle retirou o financiamento. Á súa volta descubriu que a súa familia estaba case na miseria e decidiu publicar un libro narrando a súa viaxe. O libro titulouse Missionary travels ("Viaxes misioneiras") e foi un éxito que o converteu nun heroe e que fixo que a súa familia nunca máis tivese necesidade de cartos. Nese libro, Livingstone facía unha visión demasiado optimista da súa viaxe, dando pouca importancia aos perigos que correu (a viaxe afectou gravemente a saúde de Livingstone que sufriu 27 ataques de malaria e foi mordido por un león en 1843) e máis á beleza do lugar. Sen dúbida, Livingstone pretendía promocionar África como unha posible colonia británica, pero outros exploradores que animados polo seu libro decidiron repetir a súa aventura non tiveron tanta sorte.
Segunda viaxe editar
Sen a axuda da sociedade misioneira, Livingstone propúxose conseguir novas fontes de financiamento para volver a África nunha nova expedición e conseguiunas na Royal Geography Society. En 1858 volveu a África cunha grande expedición inglesa na que o acompañaban moitos eruditos. Explorou o espazo comprendido entre o lago Nyassa e o Zambeze. Porén, o río era innavegable a partir dos rápidos de Kabrabasa e o barco da expedición non era tan manexable como as pequenas canoas que Livingstone utilizou na súa primeira viaxe, que ademais se podían transportar por terra. Livingstone empeñouse en continuar e a expedición acabou en desastre: morreron moitos dos membros occidentais, entre eles a súa muller Mary a causa dun ataque de disentería en 1863, e o seu irmán Charles. En 1864 volveu a Inglaterra coa súa reputación minguada.
Terceira viaxe editar
Livingstone quería volver a África e aproveitou a polémica existente sobre as fontes do Nilo. A pesar da súa caída en desgraza puido convencer a Royal Geography Society e a un investidor independente de que financiasen o seu proxecto para descubrir o nacemento do río. Algúns historiadores opinan que o das fontes do Nilo non foi máis que unha escusa e que o que Livingstone en realidade quería era morrer en África.
En marzo de 1866 Livingstone estaba de novo en África comezando esta vez a súa expedición na illa de Zanzíbar. Descubriu os lagos Bangweulu e Mweru, e o río Lualaba, afluente do río Congo que identificou erroneamente co Nilo. Despois dirixiuse á ribeira do lago Tanganica (1867).
Desaparición e encontro con Stanley editar
A partir de 1868 non se soubo nada do doutor Livingstone e os desertores da expedición espallaron rumores sobre a súa a morte. Con todo, a opinión pública mostrábase escéptica. Un ano despois da desaparición, o xornal New York Herald mandou o seu reporteiro estrela, Henry Morton Stanley, na procura de Livingstone. O reporteiro dirixiuse a Zanzíbar na espera de que o doutor aparecese (ese era o lugar onde repoñía as súas provisións) pero non deu resultado. Así, durante varios meses dedicouse a explora-la zona ata que un día chegou a Ujiji, onde os nativos o informaron de que o Livingstone se atopaba alí. O encontro foi o 11 de novembro de 1871 [1] e é lendaria a frase que Stanley pronunciou ao saudar o explorador: Doutor Livingstone, supoño.
Stanley pensaba quedar moi pouco tempo con Livingstone pero a personalidade deste asombrouno e levouno a pasar máis de catro meses con el, tempo no que exploraron o lago Tanganika. Stanley tentou que o doutor volvese a Inglaterra pero a súa saúde era moi delicada e quedou en África cando ambos se despediron en 1872 en Uyanyembe. Á súa volta, o reporteiro escribiu un libro sobre o seu encontro co doutor no que facía quizais unha visión demasiado optimista del (presentaba o doutor cunha aura de santidade), talvez pareceulle máis comercial presentar un santo que un vello amargado, ou quizais realmente o doutor o impresionou de tal forma que só viu os aspectos positivos da súa personalidade.[Cómpre referencia]
Enfermidade e morte editar
Livingstone quería completa-la súa misión, e a pesar da súa mala saúde continuou as exploracións ata o 1 de maio de 1873, data en que morreu en Chitambo, daquela Rodesia Setentrional e agora en Zambia, a causa da malaria e dunha hemorraxia interna producida por unha obstrución intestinal. Susi e Chamah, antigos compañeiros africanos do doutor, extraeron os seus órganos e enterráronos ó pé dunha árbore, encheron o seu corpo de sal e deixárono secar durante 14 días. Despois levárono ata o cónsul británico en Bagamoio que trasladou o cadáver a Inglaterra. Un exame forense no que se identificaron as lesións no brazo esquerdo a causa do ataque do león permitiu asegura-la autenticidade dos restos. O seu ataúde estivo exposto pola Royal Geography Society e o 18 de abril de 1874 (que foi día de loito nacional) foi enterrado na abadía de Westminster, despedido como un heroe.
Notas editar
- ↑ No seu diario, Livingstone rexistrara a data como o 24 de outubro, como consecuencia do seu erro no cómputo do tempo neses tres anos illado.