Christiaan Eijkman

Christiaan Eijkman
Nome orixinal	(nl) Christiaan Eijkman
Biografía
Nacemento	11 de agosto de 1858; Nijkerk, Países Baixos (en)
Morte	5 de novembro de 1930, 72 anos; Utrecht (Países Baixos)
Lugar de sepultura	Driehuis Velsen Crematorium (en)
Rector of Utrecht University (en)
Datos persoais
Residencia	Austria, Suecia
País de nacionalidade	Neerlandesa
Educación	Universidade de Ámsterdam ; Instituto Pasteur
Director de tese	Thomas Place
Coñecido por	Polas súas investigacións sobre as enfermidades por carencias na dieta
Actividade
Campo de traballo	Medicina
Ocupación	médico , profesor universitario , bioquímico , fisiólogo
Empregador	Universidade de Utrecht. Q61667212 (1898–1918) , change of teaching mandate (en)
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (Foreign Associate of the National Academy of Sciences (en) ) (1921–); Academia Real das Artes e Ciências dos Países Baixos (pt)
Lingua	Lingua neerlandesa
Familia
Irmáns	Johann Frederik Eijkman
Premios
	Premio Nobel de Medicina (1929)
	Lista (1929) Premio Nobel en Fisioloxía ou Medicina; (1923) Medalha John Scott (pt) ; ;

Christiaan Eijkman, nado en Nijkerk, Países Baixos, o 11 de agosto de 1858 e finado en Utrecht, Países Baixos, o 5 de novembro de 1930, foi un fisiólogo neerlandés.

Traxectoria editar

En 1875 empezou os seus estudos de medicina na Escola Médica Militar da Universidade de Ámsterdam, obtendo a licenciatura e converténdose en oficial médico militar. De 1879 a 1881, foi asistente de fisioloxía na devandita universidade. En 1883 trasladouse a Sumatra e, dous anos máis tarde, a Xava, onde foi contaxiado de paludismo, o que fixo que regresase a Holanda. Xa en Europa, traballa aspectos relacionados coa bacterioloxía con Robert Koch na Universidade de Berlín.

Durante a súa estancia en Xava (de 1886 a 1897), descubriu que as galiñas alimentadas con arroz sen casca desenvolvían polineuritis (enfermidade similar ó beriberi), en tanto que as que o comían con casca permanecían sas, chegando á conclusión de que a enfermidade podía deberse á falta de certas substancias non coñecidas, que máis tarde serían chamadas vitaminas. Este traballo de investigación, o primeiro dos realizados sobre as enfermidades por carencias na dieta, levou máis tarde ó descubrimento da vitamina B1 (tiamina).

Por estes descubrimentos, foi galardoado en 1929 co Premio Nobel de Medicina, compartido con sir Frederick Gowland Hopkins.

De regreso ó seu país, entre 1898 e 1928 foi profesor na Universidade de Utrecht.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

Biografía do Instituto Nobel (en inglés)