Charles Babbage
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
Charles Babbage, nado en Teignmouth, Devon, Gran Bretaña, o 26 de decembro de 1791 e finado o 18 de outubro de 1871, foi un matemático inglés e científico protoinformático. Foi a primeira persoa en concibir a idea do que hoxe chamariamos un ordenador. No Museo de Ciencias de Londres exhíbense partes dos seus mecanismos inconclusos.
Traxectoria editar
Primeiros anos editar
Nado en 1791 en Teignmouth, Devonshire, fillo dun adiñeirado banqueiro de Londres, Benjamin Babbage. Foi alumno do Trinity College e de Peterhouse en Cambridge, onde se graduou en 1814. Este mesmo ano, casou con Georgiana Whitmore sen o consentimento do seu pai, polo que perdeu o acceso á fortuna deste. Tiveron oito fillos, pero só tres viviron á idade adulta. A esposa de Babbage morreu en 1827.
Deseño de computadoras editar
Nos tempos de Babbage, facíase uso de táboas matemáticas impresas elaboradas a man. Babbage era consciente dos erros que se daban nestas táboas, polo que concibiu a idea de que unha máquina podería encargarse destes cálculos e mellorar a súa fiabilidade, xa que non estaría suxeita ao cansazo nin ao aburrimento que afectaban ás persoas.[1] Esta idea tívoa en 1812. Tres diversos factores parecían telo influenciado: unha aberración á desorde, o seu coñecemento de táboas logarítmicas, e os traballos de máquinas calculadoras realizadas por Blaise Pascal e Gottfried Leibniz. En 1822, nunha carta dirixida a Sir Humphrey Davy na aplicación de maquinaria ao cálculo e impresión de táboas matemáticas, discutiu os principios dunha máquina calculadora.
Máquina diferencial editar
Presentou un modelo que chamou máquina diferencial na Royal Astronomical Society en 1821. O seu propósito era tabular polinomios usando un método numérico chamado o método das diferenzas. A sociedade aprobou a súa idea, e apoiou a súa petición dunha concesión de 1.500 £ outorgadas para este fin polo goberno británico en 1823.
Babbage comezou a construción da súa máquina, pero esta nunca foi terminada. Dúas cousas foron mal. Un era que a fricción e engrenaxes internos dispoñibles non eran o bastantes bos para que os modelos fosen terminados, sendo tamén as vibracións un problema constante. O outro foi que Babbage cambiaba incesamente o deseño da máquina. En 1833 gastáranse 17.000 £ sen resultado satisfactorio.
En 1991, coincidindo co bicentenario do nacemento de Babbage, o museo de ciencia de Kensington, construíu unha máquina diferencial baseándose nos debuxos de Babbage e utilizando só técnicas dispoñibles naquela época. A máquina funcionou sen problemas.
Máquina analítica editar
Entre 1833 e 1842, Babbage intentouno de novo; esta vez, intentou construír unha máquina que fose programable para facer calquera tipo de cálculo, non só os referentes ao cálculo de táboas logarítmicas ou funcións polinómicas. Esta foi a máquina analítica. O deseño baseábase no telar de Joseph Marie Jacquard, o cal usaba tarxetas perforadas para determinar como unha costura debía ser realizada. Babbage adaptou o seu deseño para conseguir calcular funcións analíticas. A máquina analítica tiña dispositivos de entrada baseados nas tarxetas perforadas de Jacquard, un procesador aritmético, que calculaba números, unha unidade de control que determinaba que tarefa debía ser realizada, un mecanismo de saída e unha memoria onde os números podían ser almacenados ata ser procesados. Considérase que a máquina analítica de Babbage foi a primeira computadora do mundo. Un deseño inicial plenamente funcional dela foi terminado en 1835. Con todo, debido a problemas similares aos da máquina diferencial, a máquina analítica nunca foi terminada. En 1842, para obter o financiamento necesario para realizar o seu proxecto, Babbage contactou con Sir Robert Peel. Peel rexeitouno, e ofreceu a Babbage un título de cabaleiro que foi rexeitado por Babbage. Lady Ada Lovelace, matemática e filla de Lord Byron, decatouse dos esforzos de Babbage e interesouse na súa máquina. Promoveu activamente a máquina analítica, e escribiu varios programas para a máquina analítica. Os diferentes historiadores concordan que esas instrucións fan de Ada Lovelace a primeira programadora de computadoras no mundo.
Computación anos despois editar
En 1855 un suízo chamado George Schuetz construíu con éxito un modelo da máquina diferencial. Este baseábase no deseño de 1834 de Babbage, que estivo entre os que o que a examinaron. En 1859, o goberno Británico comprou unha destas máquinas para o seu uso na Oficina Xeral do Rexistro. A compra non tivo efectos con todo nas continuas denegacións do Goberno dos fondos necesarios para a construción da máis avanzada máquina analítica. Debido en parte aos esforzos de Babbage en facer funcionar estas máquinas os Británicos obtiveron unha maquinaria e engrenaxes superiores durante as seguintes décadas, razón que contribuíu parcialmente á superioridade da mariña Británica na primeira guerra mundial.
Promoción do cálculo analítico editar
Babbage é recordado por outras realizacións tamén. A promoción do cálculo analítico é quizais a primeira entre elas. En 1812, Babbage colaboraba activamente na Sociedade Analítica. A tarefa primordial desta sociedade, conducida polo estudante George Woodhouse, era promover o Leibniziano, ou cálculo analítico, sobre o estilo de cálculo Newtoniano. O cálculo de Newton era torpe e aproximado, e era usado máis por razóns políticas que prácticas. A Sociedade Analítica incluía a Sir John Herschel e George Peacock entre os seus membros. Nos anos 1815-1817 contribuíu no "calculo de funcións" das Philosophical Transactions -transaccións filosóficas-, e en 1816 foi feito membro da Royal Society.
Criptografía editar
Charles Babbage tamén logrou resultados notables en criptografía. Rompeu cífraa auto chave de Vigenère, así como a cifra moito máis débil que se chama cifra Vigenère hoxe en día. A cifra do auto chave foi chamada "a cifra indescifrable", aínda que debido á confusión popular moitos pensaron que a cifra apolialfabetica máis débil era indescifrable. O descubrimento de Babbage foi usado en campañas militares inglesas, e era considerado un segredo militar. Como resultado o mérito por descifrar esta clave foille outorgado a Friedrich Kasiski, quen descifrou tamén este sistema criptográfico algúns anos despois.
Outras realizacións editar
De 1828 a 1839 Babbage foi profesor de matemáticas en Cambridge. Escribiu artigos en distintas revistas científicas, e era membro activo da Astronomical Society -sociedade astronómica- en 1820 e da Statistical Society -sociedade estatística- en 1834. Durante os últimos anos da súa vida residiu en Londres, dedicándose á construción de máquinas capaces da execución de operacións aritméticas e cálculos alxébricos.
Propuxo o sistema de franqueo postal que utilizamos hoxe en día. Ata entón o custo de enviar unha carta dependía da distancia que tiña que viaxar; Babbage advertiu que o custo do traballo requirido para calcular o prezo de cada carta superaba o custo do franqueo desta e propuxo un único custo para cada carta con independencia do sitio do país ao que era enviada.
Foi o primeiro en sinalar que a anchura do anel dunha árbore dependía do tempo que fixera ese ano, polo que sería posible deducir climas pasados estudando árbores antigas.
Inventou o avisador de vacas, un aparello que se suxeitaba á parte dianteira das locomotoras de vapor para que as vacas apartásense das vías do ferrocarril.
Interesouse tamén por temas políticos e sociais e iniciou unha campaña para desfacerse dos organilleros e músicos rueiros de Londres, aínda que estes pasaron ao contraataque e organizábanse en torno á súa casa tocando o máis alto que podían.
Notas editar
- ↑ Jones, G. James (11 de decembrp de 2001). "Alan Turing – Towards a Digital Mind: Part 1". System Toolbox. Arquivado dende o orixinal o 3 de agosto de 2007. Consultado o 17 de outubro do 2023.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Os Códigos Secretos: A arte e a ciencia da criptografía desde o antigo Exipto a era Internet, Simon Singh, ISBN 84-8306-278-X (Ed. Debate, S.A).