Centro Galego de Barcelona

O Centro Galego de Barcelona é unha organización de inmigrantes galegos fundada en 1892 en Barcelona.

Centro Galego de Barcelona
Tipo	asociación
Data de fundación	1892
Sede	Barcelona
País	España
41°22′48″N 2°10′31″L
Na rede
http://cgbarcelona.galiciaaberta.com/
[ editar datos en Wikidata ]

Historia

O 7 de abril de 1892 a iniciativa de Tiberio Ávila e Francisco Bastón i Cortón fundouse o Centro Gallego de Barcelona mediante a fusión de distintos grupos e peñas (a Casa de Galicia e a Sociedad Artística como os máis importantes). Comezou co nome de Casa de Galicia, mais a Guerra Civil acaba con el. Rematou por converterse nunha entidade legal en 1923 con sede social no edificio de Las Ramblas onde hoxe segue situado. A súa consolidación chegou cos Xogos Florais Galegos (1950) co primeiro número da revista Alborada.

A Institución

Tivo varios presidentes, primeiramente Santiago Guisán, ademais de Francisco Eyré, que foi un ilustre das Letras Galegas, e Manuel Casado Nieto, que levou a cabo unha extraordinaria labor na biblioteca da entidade ampliando o fondo até uns niveis de que foi unha das bibliotecas de temática galega máis importante do mundo, traballo ao que contribuíu Losada Castro.

Hoxe en día é un centro que pon todo tipo de información á disposición dos socios que son estudantes universitarios, xa sexan de Filoloxía Galega ou non, estudantes de secundaria que procuran información sobre Galicia, así como tamén persoas que preparan o camiño de Santiago.

A emigración de galegos a Barcelona foi moi importante durante o mandato de Francisco Eyré xa que favoreceu o crecemento de socios e actividades do Centro.

Contexto

Durante o século XX, a Barcelona industrial atraía a traballadores inmigrantes. Os escasos recursos e a pouca atención das institucións públicas así como o desinterese dos propietarios do alugamento, agravaron os problemas de vivenda da clase traballadora. Así se creou a figura do “realugado” e a proliferación de barrios de infravivenda.

Presidentes ao longo da historia

• José Juncal Verdulla.
• Santiago Guisán Pardo.
• Francisco Eyré Fernández.
• Manuel Casado Nieto.
• Francisco Dapena Alfonsín.
• Vázquez Sotelo.
• Daniel Pérez Guerra.
• Manuel Pérez Guerra.
• Manuel Vázquez.
• Ramiro López.
• Luis Lamas.
• Angeles Pérez Guerra.
• Olegario Sotelo Blanco
• Manoel Carrete.
• Carlos Mandianes Araujo.

Actividades

Entre as actividades que desenvolven distinguimos: programación sociocultural (concertos, teatro…), organización de cursos, talleres, música e danza tradicionais, cursos de lingua galega…

Forman parte da institución o coro Lonxe da Terra, pandeireteiras Garandela e banda de gaitas de Avoengo.

Ademais, a directiva do Centro comprometeuse cos socios a facer unha publicación mensual na que se informase da vida do Centro e da cultura do país, quedando así a revista Alborada como algo cultural, onde se recollerán conferencias pronunciadas no Centro, mesas redondas e máis traballos literarios. Estas publicacións tiñan dúas funcións, por un lado comunicar os integrantes do Centro e por outro facer publicidade dos comercios galegos en Cataluña. Un dos números que publicou dedicouse ás Letras Galegas, destacando os traballos de Basilio Losada sobre López Ferreiro, outro dedicado ao “Día de Galicia” que inclúe un resumo da Constitución da Xunta de Galicia, así como dous poemas inéditos de Augusto Casas. Alén disto, coñecemos un número que tratou sobre o incendio da Biblioteca do centro no que arderon máis de 5000 exemplares galegos de autores como García Sabell, Xoán Naya, Manuel Casado Nieto, Fernando Neyra, Lois Suárez Delgado, Basilio Losada e Francisco Dapena Alfonsín.

Véxase tamén

Bibliografía

• "Centro Galego". Enciclopedia Galega Universal. Ir Indo. 1999-2002. ISBN 84-7680-288-9. 

Ligazóns externas

• Centro Galego de Barcelona