Coviña
En arqueoloxía, denomínase coviña[1] (tamén chamada cazoleta ou corgo) a un pequeno oco artificial escavado na superficie dalgunhas rochas, tendo xeralmente unha sección semiesférica e planta circular (aínda que tamén se atopen de planta cuadrangular). Poden atoparse tanto illadas como formando agrupacións, con outras coviñas ou con outros gravados rupestres ou petróglifos.
Aínda que o caso máis común é que se atopen gravadas nas superficies de formacións rochosas naturais, tamén poden aparecer en ortóstatos megalíticos.
As coviñas son un dos motivos rupestres máis recorrentes, en todas as épocas e latitudes.[2] Son comúns nos petróglifos galegos. A súa cronoloxía abranguería, en Europa, do Paleolítico Medio (La Ferrassie) até a Idade de Ferro.[2]
Funcionalidade editar
As hipóteses existentes sobre a funcionalidade das coviñas son múltiples, entre elas:[2]
- colectores para ofrendas,
- pías de libacións ou de sacrificios,
- símbolos de carácter sexual feminino,
- cartografías, de constelacións e terrestres,
- marcadores de espazos sacros, de camiños migratorios, de locais con alto valor máxico e propiciatorio,
- ligadas a cultos litolátricos, acuáticos, destinados a promover ou a incrementar a fertilidade, particularmente a feminina,
- taboleiros para xogos,
- marcadores de operacións pre-numéricas.
Lugares sacros editar
Algunhas hipóteses apuntan a que, polo menos en certas rexións, as coviñas poderían sinalar un espazo sacro prehistórico, espazo que se mantivo, unha vez instalado o cristianismo, coa construción de templos (capelas, etc) en tales lugares. Existiría, polo tanto, unha "converxencia espacial" entre a distribución destes gravados e a distribución de certos templos cristiáns.[3][4]
Fertilidade editar
Breck Parkman reportou que os indios Pomo buscaban o poder resultante da produción de coviñas para curar a infertilidade.[5]
Notas editar
- ↑ Nomes en galego en Léxico de arqueoloxía, Universidade de Santiago de Compostela, 1996
- ↑ 2,0 2,1 2,2 cf. p. 108 de VARELA GOMES,Mário. "A rocha 11 de Gardete (Vila Velha de Ródão) e os períodos terminais da arte rupestre do Vale do Tejo" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 19 de decembro de 2009. Consultado o 19 de outubro de 2008.
Las cazoletas son el motivo rupestre más recurrente, en todas las épocas y latitudes, siendo conocidas en Europa, por lo menos, a partir del Paleolítico Medio (Lana Ferrassie) hasta la Edad de Hierro. Sin embargo, su simplicidad formal, y tal vez la abundancia, ha dificultado un mayor interés por su estudio, aunque tales atributos parezcan indicar un significado múltiple, alterado en consonancia a las épocas y especificidad de los contextos que habían integrado
- ↑ HENRIQUES, Francisco; CANINAS, João Carlos e CHAMBINO, Mário "ROCHAS COM COVINHAS NA REGIÃO DO ALTO TEJO PORTUGUÊS".
- ↑ cf. web Rocas con cazoletas en el alto Alto Arquivado 03 de marzo de 2016 en Wayback Machine.
- ↑ "2000 Kevin L. CALLAHAN, "A Paper read at the Philadelphia SAA Conference on April 8, 2000"". Arquivado dende o orixinal o 19 de outubro de 2009. Consultado o 10 de agosto de 2016.